Δικτυακή Ουδετερότητα

Το διαδίκτυο υπάρχει για να προσφέρει ένα χώρο ελεύθερης έκφρασης.

Ο όρος δημιουργήθηκε το 2003 από τον καθηγητή Tim Wu του Πανεπιστημίου Columbia, ως επέκταση της μακρόχρονης αντίληψης ενός κοινού πάροχου, που χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει το ρόλο των τηλεφωνικών συστημάτων.

Ένα ευρέως γνωστό παράδειγμα της παραβίασης των αρχών της δικτυακής ουδετερότητας ήταν το secretslowing (γνωστό και ως "throttling", δηλαδή η επιτηδευμένη καθυστέρηση της παροχής Διαδικτύου από έναν πάροχο Διαδικτύου), από τον πάροχο υπηρεσιών Διαδικτύου Comcast, των μεταφορτώσεων από εφαρμογές P2P (peer-to-peer file sharing), χρησιμοποιώντας πλαστά πακέτα. Η Comcast δεν σταμάτησε να μπλοκάρει αυτά τα πρωτόκολλα, όπως το BitTorrent, μέχρις ότου το FCC τους διέταξε να σταματήσουν. Σε ένα άλλο παράδειγμα, η εταιρεία Madison River Communications δέχθηκε πρόστιμο ύψους US $ 15.000 από το FCC, το 2004, επειδή περιόριζε την πρόσβαση των πελατών της στο Vonage, το οποίο ανταγωνιζόταν τις δικές τους υπηρεσίες. Η AT&T βρέθηκε επίσης να περιορίζει την πρόσβαση στο FaceTime, έτσι ώστε μόνο οι χρήστες που πλήρωναν για τα νέα προγράμματα δεδομένων της AT&T να μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στην εφαρμογή.

Τον Απρίλιο του 2017, ο νεοδιορισθείς πρόεδρος του FCC Ajit Varadaraj Pai εξέτασε μια προσπάθεια να υπονομευθεί η ουδετερότητα του δικτύου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις 16 Μαΐου 2017, μια διαδικασία άρχισε να επαναφέρει τους κανόνες του Open Internet/Ανοικτού Διαδικτύου, που ίσχυαν το 2015. Αυτή η διαδικασία δημιουργίας κανόνων περιλάμβανε μια περίοδο δημόσιου σχολιασμού που διήρκεσε 60 ημέρες: 30 ημέρες για δημόσια σχόλια και 30 ημέρες για να απαντήσει το FCC.

Οι έρευνες υποδεικνύουν ότι ένας συνδυασμός μεθόδων τακτικής θα συμβάλει στην πραγματοποίηση του φάσματος των πολύτιμων πολιτικών και οικονομικών στόχων που είναι κεντρικής σημασίας για τη συζήτηση της ουδετερότητας του δικτύου. Σε συνδυασμό με την ισχυρή κοινή γνώμη, αυτό έχει οδηγήσει ορισμένες κυβερνήσεις να ρυθμίσουν τις υπηρεσίες ευρυζωνικού διαδικτύου ως δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, παρόμοια με τον τρόπο ρύθμισης της ηλεκτρικής ενέργειας, του φυσικού αερίου και της ύδρευσης, καθώς και να προβούν στον περιορισμό των παρόχων και στη ρύθμιση και έλεγχο των επιλογών που μπορούν να προσφέρουν οι πάροχοι.

Διαδικτυακή Ουδετερότητα ή Ουδετερότητα του Διαδικτύου

Η ουδετερότητα του δικτύου είναι η αρχή σύμφωνα με την οποία όλη η διαδικτυακή κίνηση πρέπει να αντιμετωπίζεται ισότιμα. Η κίνηση/κυκλοφορία στο Διαδίκτυο περιλαμβάνει όλα τα διαφορετικά μηνύματα, αρχεία και δεδομένα που αποστέλλονται μέσω του Διαδικτύου, συμπεριλαμβανομένων, για παράδειγμα, μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (emails), ψηφιακών αρχείων ήχου, ψηφιακών αρχείων βίντεο κλπ. Σύμφωνα με τον καθηγητή Tim Wu του Columbia Law School, ο καλύτερος τρόπος να εξηγήσεις τη δικτυακή ουδετερότητα είναι ότι ένα δημόσιο δίκτυο πληροφόρησης θα καταλήξει να είναι πιο χρήσιμο εάν όλα τα περιεχόμενα, οι ιστοτόποι και οι πλατφόρμες (π.χ. κινητές συσκευές, κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών κλπ.) αντιμετωπίζονται εξίσου. Ένας πιο λεπτομερής προτεινόμενος ορισμός της δικτυακής ουδετερότητας τεχνικών και υπηρεσιών υποδηλώνει ότι η ουδετερότητα του δικτύου εξυπηρέτησης είναι η τήρηση της αρχής ότι η λειτουργία μιας υπηρεσίας σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο δεν επηρεάζεται από άλλα δεδομένα εκτός από τα δεδομένα που ερμηνεύονται σε αυτό το επίπεδο και σύμφωνα με την προδιαγραφή πρωτοκόλλου για αυτό το στρώμα.

Ανοιχτό Διαδίκτυο

Σύμφωνα με ένα σχήμα "ανοιχτού Διαδικτύου", όλοι οι πόροι του Διαδικτύου και τα μέσα για τη λειτουργία του πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμα σε όλα τα άτομα, τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς. Οι ισχύουσες έννοιες περιλαμβάνουν: την ουδετερότητα του δικτύου, τα ανοιχτά πρότυπα, τη διαφάνεια, την έλλειψη λογοκρισίας στο Διαδίκτυο και τα χαμηλά εμπόδια για είσοδο σε αυτό. Η έννοια του ανοιχτού Διαδικτύου εκφράζεται μερικές φορές ως προσδοκία αποκεντρωμένης τεχνολογικής εξουσίας και θεωρείται από ορισμένους παρατηρητές ως στενά συνδεδεμένη με το λογισμικό ανοιχτού κώδικα, ένα είδος προγράμματος λογισμικού του οποίου ο κατασκευαστής επιτρέπει στους χρήστες να έχουν πρόσβαση στον κώδικα που εκτελεί το πρόγραμμα, ώστε οι χρήστες να μπορούν να βελτιώσουν το λογισμικό ή να διορθώσουν τα σφάλματα.  

Οι υποστηρικτές της δικτυακής ουδετερότητας το βλέπουν αυτό ως ένα σημαντικό στοιχείο ενός "ανοιχτού Διαδικτύου", όπου οι πολιτικές όπως η ίση μεταχείριση των δεδομένων και τα ανοιχτά πρότυπα του διαδικτύου επιτρέπουν σε όσους χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο να επικοινωνούν εύκολα και να διεξάγουν επιχειρηματικές δραστηριότητες και δραστηριότητες χωρίς παρεμβολές από τρίτους. Αντίθετα, ένα "κλειστό Διαδίκτυο" αναφέρεται στην αντίθετη κατάσταση, όπου τα εγκατεστημένα πρόσωπα, οι εταιρείες ή οι κυβερνήσεις ευνοούν ορισμένες χρήσεις, περιορίζουν την πρόσβαση στα απαραίτητα πρότυπα διαδικτύου, υποβαθμίζουν τεχνητά ορισμένες υπηρεσίες ή φιλτράρουν ρητά το περιεχόμενο. Ορισμένες χώρες, όπως η Ταϊλάνδη αποκλείουν συγκεκριμένους ιστότοπους ή τύπους ιστότοπων και παρακολουθούν και / ή λογοκρίνουν τη χρήση του Διαδικτύου χρησιμοποιώντας αστυνομία του Διαδικτύου, έναν εξειδικευμένο τύπο επιβολής του νόμου ή μυστική αστυνομία.

Η νομική επιβολή των αρχών της δικτυακής ουδετερότητας έχει διάφορες μορφές, από τις διατάξεις που καταργούν τον αποκλεισμό από τον ανταγωνισμό και τον «περιορισμό» των υπηρεσιών Διαδικτύου, μέχρι τη νομική επιβολή που εμποδίζει τις εταιρείες να επιδοτούν τη χρήση του Διαδικτύου σε συγκεκριμένες τοποθεσίες. Σε αντίθεση με τις δημοφιλείς ρητορείες και τις δηλώσεις διαφόρων ατόμων που εμπλέκονται στη συνεχιζόμενη ακαδημαϊκή συζήτηση, η έρευνα δείχνει ότι ένα ενιαίο μέσο πολιτικής (όπως μια πολιτική μη μπλοκαρίσματος ή μια πολιτική επιπέδων ποιότητας υπηρεσιών) δεν μπορεί να επιτύχει το φάσμα των πολύτιμων πολιτικών και οικονομικών στόχων στη συζήτηση. Όπως υποστηρίζουν οι Bauer και Obar, "η διαφύλαξη των πολλαπλών στόχων απαιτεί συνδυασμό μέσων που πιθανώς θα περιλαμβάνουν κυβερνητικά και μη κυβερνητικά μέτρα. Επιπλέον, η προώθηση στόχων όπως η ελευθερία του λόγου, η πολιτική συμμετοχή, οι επενδύσεις και η καινοτομία απαιτούν συμπληρωματικές πολιτικές."

Ηνωμένο Βασίλειο

Το 2007, η Plusnet χρησιμοποιούσε deep packet inspection για να εφαρμόσει όρια και διαφορετικές χρεώσεις για peer-to-peer, πρωτόκολλα μεταφοράς αρχείων, και για την κίνηση online παιχνιδιών. Ωστόσο, η φιλοσοφία τους για τη διαχείριση του δικτύου για κάθε πακέτο που πουλούσε κατέστη σαφής  και ήταν συνεπής μεταξύ διαφορετικών ιστοσελίδων.

Ηνωμένες Πολιτείες

Υπήρξε εκτεταμένη συζήτηση για το αν η ουδετερότητα του διαδικτύου θα πρέπει να απαιτείται από το νόμο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι υποστηρικτές της ουδετερότητας του δικτύου έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με την ικανότητα των ευρυζωνικών παρόχων να χρησιμοποιούν την υποδομή "τελευταίο μίλι" ("last mile") για να μπλοκάρουν διαδικτυακές εφαρμογές και περιεχόμενο (π.χ. ιστοσελίδες, υπηρεσίες και πρωτόκολλα), ακόμη και για να μπλοκάρουν τους ανταγωνιστές. Οι αντίπαλοι ισχυρίζονται ότι οι κανονισμοί δικτυακής ουδετερότητας είναι περιττοί και θα αποθαρρύνουν τις επενδύσεις για τη βελτίωση της ευρυζωνικής υποδομής.

ΕΕ και δικτυακή ουδετερότητα

Το άρθρο 3 του Κανονισμού της ΕΕ 2015/2120 καθορίζει το βασικό πλαίσιο για τη διασφάλιση της ουδετερότητας του διαδικτύου σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, το κείμενο του κανονισμού έχει επικριθεί ως προσφορά κενών που μπορούν να υπονομεύσουν την αποτελεσματικότητα. Ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ, όπως η Σλοβενία και οι κάτω χώρες, έχουν ισχυρότερους νόμους δικτυακής ουδετερότητας.

Στους υποστηρικτές της δικτυακής ουδετερότητας περιλαμβάνονται υποστηρικτές των καταναλωτών, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως το Άρθρο 19 (Article 19), ηλεκτρονικές εταιρείες και ορισμένες εταιρείες τεχνολογίας. Πολλές μεγάλες εταιρείες εφαρμογών στο διαδίκτυο υποστηρίζουν την ουδετερότητα.Yahoo!, Vonage, [115] eBay, Amazon, IAC / InterActiveCorp. Η Microsoft, το Twitter, το Tumblr, το Etsy, η Daily Kos, η Greenpeace, μαζί με πολλές άλλες εταιρείες και οργανώσεις, έχουν επίσης υιοθετήσει μια στάση υπέρ της ουδετερότητας του δικτύου. Η Cogent Communications, ένας διεθνής πάροχος υπηρεσιών διαδικτύου, έκανε μια ανακοίνωση υπέρ ορισμένων πολιτικών ουδετερότητας του δικτύου. Το 2008, η Google δημοσίευσε μια δήλωση που μίλησε εναντίον του να αφήσει τους παρόχους ευρυζωνικών υπηρεσιών να καταχραστούν την ισχύ της αγοράς τους για να επηρεάσουν την πρόσβαση σε ανταγωνιστικές εφαρμογές ή περιεχόμενο. Εξέτασαν περαιτέρω την κατάσταση στην αγορά τηλεφωνίας, όπου οι τηλεφωνικές εταιρείες δεν επιτρέπεται να ελέγχουν ποιους καλούν οι πελάτες τους ή τι δύναται να πει ο πελάτης. Ωστόσο, η υποστήριξη της Google για την ουδετερότητα δικτύου αμφισβητήθηκε το 2014. Πολλές ομάδες πολιτικών δικαιωμάτων, όπως η ACLU, το Electronic Frontier Foundation, το Free Press και το Fight for the Future, υποστηρίζουν την ουδετερότητα του δικτύου.

Στα άτομα που υποστηρίζουν τη δικτυακή ουδετερότητα περιλαμβάνονται ο εφευρέτης του World Wide Web Tim Berners-Lee ο Vinton Cerf, ο Lawrence Lessig, ο Robert W. McChesney, ο Steve Wozniak, η Susan P. Crawford, ο Marvin Ammori, ο Ben Scott, ο David Reed, και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Στις 10 Νοεμβρίου του 2014, ο Ομπάμα συνέστησε το FCC να επανακατατάξει την υπηρεσία ευρυζωνικού διαδικτύου ως υπηρεσία τηλεπικοινωνιών, προκειμένου να διατηρηθεί η ουδετερότητα του δικτύου. Στις 12 Νοεμβρίου του 2014, η AT&T διέκοψε την κατασκευή του δικτύου οπτικών ινών έως ότου ακολουθήσει "σταθερούς κανόνες ουδετερότητας δικτύου". Στις 31 Ιανουαρίου του 2015, η AP News ανέφερε ότι το FCC θα παρουσιάσει την έννοια της εφαρμογής του Title ΙΙ του νόμου περί επικοινωνιών του 1934 και του άρθρου 706 του νόμου περί τηλεπικοινωνιών του 1996 στο Internet σε ψηφοφορία που αναμενόταν στις 26 Φεβρουαρίου 2015.

Στους αντιπάλους των κανόνων δικτυακής ουδετερότητας περιλαμβάνονται οικονομολόγοι, πάροχοι Διαδικτύου και τεχνολόγοι. Μεταξύ των εταιρειών, στους αντιπάλους περιλαμβάνονται οι Comcast, AT&T, Verizon, IBM, Intel, Cisco, Nokia, Qualcomm, Broadcom, Juniper,D-Link, Wintel, Alcatel-Lucent, Corning, Panasonic, Ericsson και άλλοι. Στους αξιοσημείωτους τεχνολόγους που αντιτίθενται στην ουδετερότητα του δικτύου περιλαμβάνουν οι Marc Andreessen, Scott McNealy, Peter Thiel, David Farber, Nicholas Negroponte, Rajeev Suri, Jeff Pulver, John Perry Barlow και Bob Kahn.

• Wiki Zero
• Twitter Zero
• Facebook Zero

• Η τεχνολογική Ουδετερότητα και η Εννοιολογική Μοναδικότητα
• Γιατί Οι Καταναλωτές Θα Πρέπει Να Ανησυχούν Για Την Ουδετερότητα Του Δικτύου
• Το FCC για την Ουδετερότητα του δικτύου: Να είστε Προσεκτικοί Τι Έυχεσται
• Πολιτική Internet : Ποιος κινεί τα Νήματα
• Χρηματοδότες των υπέρ της ουδετερότητας ομάδων Αρχειοθετήθηκε 2016-04-03 στο Wayback Machine.
• Killerswitch - ταινία συνηγορεί υπέρ της Ουδετερότητας του δικτύου
• Μάχη για το Net - ιστοσελίδα υποστηρίζει την ουδετερότητα του δικτύου από τον Αγώνα για το Μέλλον
• Να μην Σπάσει το Net - ιστοσελίδα που τάσσεται κατά της ουδετερότητας του δικτύου από TechFreedom με νομισματική στήριξη από τηλεφωνικές εταιρίες (βλ. απάντηση στην αντίστοιχη ερώτηση σχετικά με την ιστοσελίδα σας είναι "Για TechFreedom")
• La Quadrature du Net – complex dossier και σύνδεσμοι σχετικά με την ουδετερότητα του δικτύου
• Την Ουδετερότητα του δικτύου – Τι είναι και γιατί πρέπει να σας νοιάζει. – κόμικ εξηγεί την ουδετερότητα του δικτύου.
• Ιστορία των Deep Packet Inspection (DPI) PDF