नेपालको सङ्गीत

तामाङ संगीत

तामाङ समुदायको परम्परागत बाजा डम्फु ढोलका लागि प्रख्यात छ । तामाङ सेलो सङ्गीतसँगै डम्फु रे तुङ्ना पनि छन् । भनिन्छ कि बेलायतीहरूले भारतमी बस्दा डम्फुबाटी ड्रम सेट बनाउने विचार लिएका थिए। केही आधुनिक तामाङ सेलो संगीतमी पश्चिमी रे भारतीय वाद्ययन्त्रको प्रभाव पनि देखिन्छ। हिरादेवी वाइवालाई नेपाली लोकगीतकी अग्रदूत मानिन्छ । उनले आफ्नो ४० वर्षको सांगीतिक करियरमी करिब ३०० गीत गाएकी थिइन् । २०११ मी हीरा देवी वाइबाको मृत्यु पछि, उनका छोरा सत्य वाइबा रे छोरी नानवीत आदित्य वाइबाले उनका गीतहरूलाई पुन: जीवित गर्ने काम लिनुभयो, तिनीहरूलाई नयाँ ध्वनिको साथ पुन: रेकर्ड गर्नुभयो रे तिनीहरूलाई नवनीतको आवाजमी जारी गर्नुभयो। उनीहरुले एल्बमको नाम ‘आमा लाइ श्रद्धाञ्जली (नेपाली म्युजिक एल्बम) - ट्रिब्युट टु मदर’ राखे । नेपाली लोक संगीत विधामी नवनीत एक मात्र कलाकार हुन् जसले बिना मिसावट वा आधुनिकीकरण बिना प्रामाणिक परम्परागत नेपाली लोकगीत गाउँछन्।

दोहोरी

दोहोरी नेपाली लोक संगीतको विधा हो रे यसको जरा ग्रामीण भेगको परम्परामी छ। नेपालीमी दोहोरीको शाब्दिक अर्थ दुबै पक्षबाटी वा बहस भन्ने हुन्छ । यो बहस सांगीतिक लयमी द्रुत रे मजाकिया कविता समावेश भयेको हुन्छ। दोहोरीमी भाग लिने दुई टोलीले प्राय: प्रतिद्वन्द्वी टोलीमी केटा रे केटीहरू समावेश गर्दछ। गीत एउटा प्रश्नको साथ सुरु हुन्छ, सामान्यतया केटाहरूको पक्षबाटी। केटीले द्रुत जवाफको साथ प्रश्नलाई पछ्याउँछ रे दुई टोलीहरूले संगीत कुराकानी जारी राख्छन्।

दोहोरी गीतहरू एक हप्तासम्म चल्न सक्छन्। दोहोरीको लम्बाइ खेलाडीहरूको द्रुत सोच्ने क्षमता रे बुद्धिमी निर्भर गर्दछ।

आधुनिक गीत

आधुनिक गीत नेपालमी लोकप्रिय गीतहरू हुन् रे यसलाई सुगम संगीत पनि भनिन्छ। यी गीतहरू मधुर रे मधुर छन्। यस विधाका सबैभन्दा प्रसिद्ध गायक स्वर्गीय नारायण गोपाल थिए जसलाई नेपालीमी "स्वर सम्राट" को रूपमी पनि चिनिन्छ। ‘एउटा मान्छेको’, ‘यति ढेरै माया दी’ जस्ता गीत हिट छन् । अरुणा लामा पनि चर्चित थिए । उनी "हिल्सको कोकिला" भनेर चिनिन्छन्। उनले सयौं नेपाली गीत गाएकी छिन् । जबकि किरण खरेल, रत्नशमशेर थापा, सुवासचन्द्र ढुंगेल, राजेन्द्र थापा, दिनेश अधिकारी पुरानो पुस्ताका उल्लेखनीय नाम हुन् । समसामयिक गीत लेखनमी रमेश दाहाल, प्रकाश सपुत, शीतल कादम्बिनी, राखी गौचन लगायतका प्रभावशाली गीतकार हुन् । रमेश दाहाल सामाजिक परिवर्तन, शान्ति रे समावेशीकरणका लागि लेख्न जान्छन् ।

शास्त्रीय

 

काठमाडौं उपत्यकामी धेरै व्यावसायिक शास्त्रीय संगीतकारहरू छन्। सुर-सुधा , सुकर्मा, त्रिकाल,कुटुम्बा (ब्यान्ड)जस्ता ब्यान्डहरू नेपालमी लोकप्रिय रे चर्चित छन्। कलानिधि इन्दिरा संगीत महाविद्यालय, नेपाल संगीत विद्यालय, एसके गुरुकुल संगीत पाठशाला, नारायण संगीत प्रतिष्ठान, गन्धर्व संगीत विद्यालय, श्री संगीत पाठशाला, किरातेश्वर संगीत आश्रम, कपन संगेर सरोवर, यलमाया केन्द्र, संगित गुरुङ, मनुल्ला गुरुङ, रामुल्ला पसललगायत शास्त्रीय सङ्गीत संस्थाहरू छन्। संगीत स्मृति गुरुकुल आदिले नेपाली शास्त्रीय संगीतको विकासमा निरन्तर योगदान दिइरहेका छन् । केही प्रसिद्ध शास्त्रीय संगीतकारहरू तारावीर सिंह तुलाधर (जन्म 1943), सितारवादक उमा थापा (जन्म 1950) विजय वैद्य, प्रेम राणा, मनोसे सिंह (जन्म 1979), मोहन सुन्दर श्रेष्ठ (जन्म 1943), सुरेन्द्र श्रेष्ठ र सुर सुधा हुन्।

मैथिली संगीत

मैथिली संगीत दक्षिण एशिया मी सबैभन्दा पुरानो प्रकारको संगीत हो। यो मिथिला क्षेत्रबाटी उत्पत्ति भएको हो जुन अहिले भारत रे नेपाल बीच विभाजित छ। "मैथिली सङ्गीत" कहिले अस्तित्वमी आयो भन्ने ठ्याक्कै कसैलाई थाहा छैन, सायद यसको इतिहासको लम्बाइको कारणले गर्दा, तर यसको समयले यसले भारत रे नेपालमी अन्य संगीतको विकास रे फस्टाउन मद्दत गरेको हुन सक्छ भन्ने संकेत गर्छ।^{[citation needed]} मैथिली संगीत सामान्यतया शास्त्रीय वाद्ययन्त्रहरूद्वारा बजाइने भए तापनि यसलाई आधुनिकीकरण गरिएको छ रे अहिले विभिन्न आधुनिक यन्त्रहरू प्रयोग गरिन्छ। यस संगीत शैलीमा केही महत्वपूर्ण योगदानकर्ताहरू महाकवि विद्यापति ठाकुर, उदित नारायण झा रे शारदा सिन्हा हुन्। यस क्षेत्रका लोकगीतहरू सामान्य व्यक्तिको जीवनका विभिन्न घटनाहरूसँग सम्बन्धित छन्।

नेवा संगीत

नेवा संगीत, जसलाई नेवार संगीत पनि भनिन्छ, नेवार समुदायले नेपालमी विकसित गरेको परम्परागत संगीतको रूप हो। संगीतको जरा शास्त्रीय हिन्दू रे बौद्ध संगीतमी छ रे काठमाडौं उपत्यकाको लोक संगीत रे यसका परिधिहरू समावेश गरेर विकसित भएको छ। प्रयोग गरिएका उपकरणहरू मुख्यतया टक्कर रे हावा उपकरणहरू हुन्। प्रसिद्ध नेवार गायक नारायण गोपाल। नेपालको सांस्कृतिक प्रतीकहरू मध्ये एक मानिन्छ, उहाँलाई नेपाली संगीतमी "स्वर सम्राट" भनेर चिनिन्छ। उहाँका धेरै त्रासदी गीतहरूका कारण उहाँलाई "ट्र्याजेडी किंग" भनेर पनि चिनिन्छ।

 

धिमे" एक परम्परागत ढोल, नेवार मानिसहरूले धेरै अवसरहरूमी प्रयोग गर्छन्।

२००५ को अन्त्यमी, लाखे (पहिलो नेवार मेटल ब्यान्ड) (नवरस श्रेष्ठ) ले आफ्नो पहिलो नेवार मेटल गीत - धम्पा टाचा रेकर्ड गर्यो।

गुरुङ संगीत

गुरुङहरूको रोधी को पुरानो परम्परा छ जहाँ युवाहरू भेला हुन्छन्, लोकगीत गाउँछन् रे नाच्छन् रे आफ्ना विचारहरू साझा गर्छन्। रोधीका युवा–युवतीहरू प्रायः दोहोरी गाउँछन् । घन्टु रे चुड्का जस्ता केही सांगीतिक नृत्यहरू अझै पनि अस्तित्वमी छन्, रे धेरै गुरुङ गाउँहरूमी प्रदर्शन गरिन्छ। यी नृत्य प्रकारहरू शताब्दीयौं पुराना छन् रे एकल वा समूहमी प्रदर्शन गरिन्छ। आर्गुको गुरुङ संस्कारमी संगीतको पनि ठूलो भूमिका हुन्छ, जुन समुदायमी कसैको मृत्यु भएपछि गरिन्छ। चर्चित गुरुङ गायक - खेमराज गुरुङ।

किरात संगीत

लिम्बू जाति (याक्थुङ) मी विभिन्न प्रकारका गीत, नृत्य रे वाद्य यन्त्रहरू छन्। तीमध्ये धन नाच (धान नाच) रे च्याब्रुङ (च्याब्रुङ नाच "ढोल नाच") सबैभन्दा लोकप्रिय छन्। राईले किराती जातिको सबैभन्दा महत्वपूर्ण चाड "उदौली" रे "उभुआली" को अवसरमी गरिने साकेला नाच मनाउँछन्। धेरै नृत्य प्रकारहरूमा किरात मुन्धुमको लागि अनुष्ठान रे धार्मिक प्रस्तावहरू समावेश छन्।

मगर संगीत

सलाइजो, कौडा रे सोरठी मगर जन संगीतका तीन विशेष सांगीतिक विधा हुन्। चर्चित मगर गायक - मास्टर मित्रसेन थापा मगर

शेर्पा संगीत

शेर्पा संगीत तिब्बती बौद्ध धर्ममा आधारित छ। यो पार हिमालय क्षेत्र वरपर तिब्बतको संगीत जस्तै छ। तिब्बती संगीत प्रायः धार्मिक संगीत हो, जसले तिब्बती बौद्ध धर्मको प्रभावलाई झल्काउँछ।

"With influence from Tibet, this Nepalese music is characterized by unison singing and occasional accompaniment on the damian, a stringed instrument in the lute family that provides a strong rhythmic base. The musicians generally sing in Helambu (a Sherpa-Tibetan dialect) and sometimes in Tibetan on themes of religion, a desire for material wealth, the natural landscape, and a “sense of an ordered world in contrast to the nomadic pattern of many peoples’ lives” (Bishop). Liner notes include a description of the village and its music, track notes, and lyrics in Helambu/Tibetan and English".

थारु संगीत

थारु संगीत पनि नेपालमी अझै पनि बजाइने पुरानो प्रकारको संगीत हो। नेपालका विभिन्न भागका थारुहरूले एउटै थारु भाषा नआउने भएकाले थारु सङ्गीत आफैंमी धेरै विविधतायुक्त छ। थारु ले सजना, माघिया, दशैंया जस्ता गीतहरू प्रायः नेपालको पश्चिमी भागमा गाउने गर्दछन्।

 

भजन

भजन एक भक्ति गीत हो जसलाई कहिलेकाहीँ भगवानको प्रशंसा गरिन्छ। यसको कुनै निश्चित रूप छैन; यो मन्त्र वा कीर्तन जस्तै सरल हुन सक्छ। यो सामान्यतया गीतात्मक हुन्छ, ईश्वरको लागि प्रेम रे प्रार्थना व्यक्त गर्दछ। शिव, कृष्ण, विष्णु रे साईबाबा भजन नेपालमा लोकप्रिय छन्। प्रसिद्ध भजन गायक भक्तराज आचार्य, कोइली देवी।

फिल्मी संगीत

फिल्मी संगीत नेपालमा लोकप्रिय छ रे मुख्यधारा चलचित्रहरूको लागि उत्पादन गरिन्छ। नेपालमा सिनेमाको इतिहास छोटो छ त्यसैले फिल्मी संगीत अझै विकसित भइरहेको छ।

गजल

गजल संगीतको एक काव्यात्मक रूप हो जसमा तुकबद्ध दोहे रे एक अपरिहार्य हुन्छन्, प्रत्येक पङ्क्तिले एउटै मिटर साझा गर्दछ । गजललाई पीडा, हानि रे वियोग, प्रेम रे प्रकृतिको सुन्दरताको काव्यात्मक अभिव्यक्तिको रूपमी बुझ्न सकिन्छ। यो कविता रे संगीत को एक नाजुक रूप हो। बिधा पुरानो हो, छैठौं शताब्दीको अरबी पदमी उत्पत्ति भएको हो। गजल दारी रे उर्दू कविताको रूप भए पनि यसको प्रभाव भारतीय उपमहाद्वीपका धेरै भाषाहरूको कवितामी देख्न सकिन्छ। मोतीराम भट्ट ले सन् १८९० को आसपास नेपाली भाषामी गजलको लिखित रूप प्रस्तुत गरेका थिए। सेतुराम श्रेष्ठ (१८९१-१९४१) लाई नेपालमा अग्रगामी गजलहरूको श्रेय दिइएको छ।