Ahmed Smajlović

juni 1938 – 11. august 1988) bio je islamski teolog, učenjak, univerzitetski profesor i vršilac različitih dužnosti u Islamskoj zajednici u Bosni i Hercegovini.

Ahmed Smajlović
Rođenje	(1938-06-17) 17. juni 1938. Tokoljak, Srebrenica, Kraljevina Jugoslavija
Smrt	11. august 1988(1988-08-11) (50 godina) Sarajevo, SFR Jugoslavija
Nacionalnost	Bošnjak
Obrazovanje	GHM, El-Azhar (dodiplomski, postdiplomski studij i doktorat)
Supružnik/ci	Munira
Roditelji	Alija i Aiša

Obrazovanje

Rođen je 17. juna 1938. godine u selu Tokoljak kod Srebrenice, kao najmlađe od sedmoro djece. Osnovnu školu je završio u Srebrenici, u selu Krnjićima, a potom 1958. godine upisao Gazi Husrev-begovu medresu u Sarajevu. 1960. odlazi na odsluženje vojnog roka u Ljubljanu gdje upisuje studij prava na Pravnom fakultetu u Ljubljani. Nakon odsluženja vojnog roka, ne završivši studij, odlazi u Kairo gdje se upisuje na Univerzitet Al-Azhar 1962. godine i predstavlja prvu grupu poslijeratnih bosanskohercegovačkih studenata na kairskom univerzitetu.

Na univerzitetu Al-Azhar 1968. diplomira arapski jezika i književnosti nakon čega nastavlja dalje obrazovanje upisivanjem magistarskog studija na istom univerzitetu i 1970. godine magistrira na temu: Muhammed ‘Abduhu i njegov uticaj na modernu književnost i renesansu. Jedan U Kairu je 1974. godine odbranio doktorsku disertaciju pod naslovom "Felsefetul istišrâk ve eseruhâ fîl edebil 'arebîjji l mu'âsiri" (Filozofija orijentalizma i njen utjecaj na savremenu arapsku književnost) koja je od tada u arapskom svijetu doživjela dva izdanja. Bio je prvi doktor nauka u Islamskoj zajednici.

Karijera

Dok je boravio u Egiptu, Ahmed Smajlović je bio i predavač na Jugoslavenskoj dopunskoj školi u Egiptu gdje je predavao sociologiju, filozofiju i logiku. Proveo je pet godina na čelu te ustanove, kao njen direktor. Po povratku u Bosnu i Hercegovinu uključuje se u rad Islamske zajednice pri čemu obavlja dužnost šefa kabineta tadašnjeg reisul-uleme Sulejmana Kemure. Nakon odlaska sa te tužnosti biva izabran za predsjednika Starješinstva Islamske zajednice za područje BiH, Hrvatske i Slovenije. Tu dužnost obavlja u sjedištu u Sarajevu u periodu trajanja od 10 godine.

Dijelom mu pripadaju i zasluge za osnivanje Fakulteta islamskih nauka u Sarajevu (tada Islamskog teološkog fakulteta) 1977. godine, gdje je imenovan za vanrednog profesora na predmetima Akaid (islamsko vjerovanje) i Islamska filozofija. Kao predavač na fakultetu ostaje do svoje smrti. Nosilac je Ordena zasluga za narod sa srebrnom zvijezdom koje mu je dodijelilo Predsjedništvo SFRJ 30. septembra 1981. godine.

Pokrenuo je 1. decembra 1978. godine časopis Islamska misao. Bio je urednik prvih sedamnaest brojeva nakon čega su ga zamijenili kasniji profesori na Fakultetu islamskih nauka, Mesud Hafizović, potom Ismet Bušatlić, a nakon njega i Enes Karić. Pisao je na tri jezika: bosanskom (srpskohrvatskom/hrvatskosrpskom), arapskom i engleskom. Preveo je roman Meše Selimovića Derviš i smrt na arapski jezik, te baladu Hasanaginica čiji je prijevod na arapski jezik rađen timski. Zbog doprinosa u izgradnji Islamskog centra u Zagrebu današnja Islamska gimnazija, a ranije medresa nosi njegovo ime.