Černigivska Oblast

Prema popisu stanovnika iz 2001. godine u ovoj oblasti je živjelo 1.245.300 stanovnika. Administrativno središte oblasti je grad Černigiv, a oblast je uspostavljena 4. decembra 1939.

Černigivska oblast Чернігівська область
Zastava Grb
Položaj Černigivske oblasti
Država		Ukrajina
Glavni grad		Černigiv
Službeni jezik		ukrajinski
Upravni oblik		Oblast
• Načelnik		Ihor Vdovenko
Zakonodavstvo
Površina
• Ukupno		31865 km2
Stanovništvo
• Ukupno		1245300
Pozivni broj		+380-46
Veb-sajt		cg.gov.ua/

 

Černigivska oblast se nalazi u sjeveroistočnom dijelu Ukrajine blizu granice sa Bjelorusijom i Rusijom. Graniči sa: Kijevskim rezervoarom rijeke Dnjepar i Kijevskom oblašću na zapadu, Sumskom oblašću na istoku i Poltavskom oblašću na jugu. Na sjevernoj granici ove oblasti je dio međunarodne granice Ukrajine prislonjene na Gomelsku oblast u Bjelorusiji na sjeverozapadu i ruskom Brjanskom oblašću na sjeveroistoku.

Černigivska oblast je prepolovljena na sjeverni i južni dio rijekom Desna, koja se ulijeva u Dnjepar sjeverno od gradskog graničnog područja Kijeva. Ova oblast se prostire na 31.865 km². Visinski raspored zemljišta u ovoj oblasti kreće se padinom od 220 metara do 120 metara, uključujući i močvarne nizine oko toka rijeke Dnjepar. Grad Černihiv također leži u slivu rijeke Desna, koja ima mnoge pritoke kao što su rijeke Oster i Snov.

U ovoj sjevernoj ukrajinskoj regiji ima mnogo pošumljenih površina. Jedna petina Černihivske oblasti se sastoji od šume u kojima se uglavnom mogu naći stabla drveća poput: hrasta, johe, bora i breze.

Černigivska oblast je nastala 15. oktobra 1932. godine kao dio Ukrajinske Sovjetske Socijalističke Republike.

Glavni grad Černihiv je prema arheološkim istraživanjima bio naseljeno mjesto prije više od 2000 godina. Ova oblast je bila vrlo važno historijsko područje još iz vremena Kijevske Rusije, kada su često bili spominjani gradovi Černigiv i Novhorod-Siverskji. Černigivska oblast se nalazi u historijskom području Polesja (ukrajinski: Полісся).

Černigivska oblast bila je podijeljena u 26 područja: 22 okruga (rejona) i 4 gradske opštine (mis'krada ili misto), službeno poznatih kao područja kojima upravljaju gradska vijeća.. Od 2020 god. oblast ima 5 okruga (rejona).

Klima u Černigivskoj oblasti je umjereno kontinentalna, poput mnogih drugih područja u Ukrajini. Sezonske temperature se kreću od visokih 32 °C do 21 °C ljeti i od -12 °C do 7 °C zimi, a padne u prosjeku od 500 do 600 mm kiše godišnje.

Prema popisu iz 2006. godine, sadašnji broj stanovnika ove oblasti procjenjuje se na oko 1.155 609, a sačinjavaju ga uglavnom Ukrajinci, sa manjinskim bjeloruskim i ruskim stanovništvom koje uglavnom živi na sjeveru okruga.

Ovo područje je doživjelo dugoročni pad broja stanovnika sa 23% u odnosu na popis iz 1959. godine, kada je bilo 1. 554.000 žitelja. To je najveći pad od bilo koje druge ukrajinske oblasti, pa zbog toga ima najnižu gustoću stanovništva u zemlji.

Privreda Černigivske oblasti se uglavnom zasniva na vađenju nafte i prirodnog gasa, transportu, mašinstvu i tekstilnoj industriji. Veliki fabrika duhana nalazi se u gradu Priluki. Gradovi Bahmač i Nižin su važne raskrsnice na željezničkim linijama koje vode iz Rusije i Bjelorusije ka Jugoistočnoj Evropi. Postoje značajni kapaciteti mašinske i elektronske industrije u Černihivu, a tu se nalazi i pivara u kojoj se proizvodi pivo pod nazivom "Černigivske".

 

Na području Černigivske oblasti se nalazi i nekoliko historijski izuzetno značajnih primjera pravoslavnih crkvi i građevina u gradovima: Trojski manastir u Černihivu obnovljen 1695. godine, Novhorod-Siverskji, Ljubeč, Nižin, i Kozelec (grad iz vremena Kijevske Rusije, stariji i od Kijeva). Nižin je historijski grad Kozaka u kojem se nalaze Manastir svetog Nikole osnovan 1650ih, Borisoglebski manastir i univerzitet. Obližnje pećine ili pećine Antonija Pečerskog su osnovane u 11. vijeku, a predstavljaju primjer drevne monaške arhitekture. Černigivska oblast je poznata po svom posebnom stilu narodnog ikonoslikarstva. Svjetlina i realnost kao i upotreba crvenih i toplih žutih boja u prikazima svetaca na ikonama su uobičajene za ovu vrstu umjetnosti. Ikone su ukrašene cvijećem što podsjeća na slavenske predhrišćanske tradicije. Ikonoslikarstvo iz Černigivske oblasti se proširilo i izvan tog područja. Mnogi primjeri ove vrste slikarstva su sačuvani u Muzeju ukrajinskih kućnih ikona kao glavna kulturna znamenitost Dvorca Radomisl. Neki od ovih već navedenih primjera su značajni u okviru cjelokupne svjetske kulturne baštine.