Фк Аталанта: італьянскі футбольны клуб

Сваё прозвішча «нерадзуры» яны арымалі дзякуючы выступам у кашулях з сіне-чорнымі вертыкальнымі палосамі, а таксама чорным трусам і чорным шкарпэткам.

Аталанта
Поўная назва	Atalanta Bergamasca Calcio
Заснаваны	1907
Горад	Бергама, Італія
Стадыён	Атлеці Адзуры д’Італія Умяшчальнасць: 21 300
Прэзідэнт	Антоніа Перкасі[d]
Галоўны трэнер	Джан П’ера Гасперыні[d]
Чэмпіянат	Серыя A
2022/23	5 месца
Сайт	Афіцыйны сайт
Асноўная форма Гасцявая форма

Хатнія матчы клуб праводзіць на стадыёне «Атлеці Адзуры д’Італія», які здольны змясціць больш за 24 тысячы чалавек. У Італіі «Аталанту» часам называюць «каралева правінцыйных клубаў» (італ.: Regina delle provinciali) каб падкрэсліць той факт, што клуб гістарычна з’яўляецца адным з найлепшых сярод каманд, якія не базуюцца ў вялікіх гарадах краіны.

У сезоне 2010/11 клуб атрымаў заахвочванне ў Серыю A. «Аталанта» дасягала паўфіналу Кубка ўладальнікаў кубкаў у 1988 годзе, калі яшчэ выступала ў другім па значнасці дывізіёне Італіі. Гэта па-ранейшаму з’яўляецца найлепшым паказчыкам выступу клубаў не з першага дывізіёна ў буйных турнірах УЕФА, гэта значыць такі ж вынік мае і англійскі «Кардыф Сіці».

Першым футбольным клубам горада Бергама быў «Бергама», заснаваны ў 1903 годзе швейцарскімі імігрантамі і выступаў у зоне Ламбардыі чэмпіянату Італіі. 17 кастрычніка 1907 года група ў складзе Эўджэніа Ур’я, Джуліа і Феруча Амаці, Алесандра Фарліні і Джавані Раберці ўтварыла спартыўнае таварыства «Атланта», якое атрымала сваю назву ў гонар гераіні старажытнагрэчаскай міфалогіі. У 1913 годзе ў грамадстве была ўтворана футбольная секцыя, а ў 1914 годзе «Атланта» была прызнана Італьянскай федэрацыяй футбола і пачала ўдзельнічаць у другой групе чэмпіянату Ламбардыі. У 1920 годзе каманда паднялася ў першую групу.

Раней, у лютым 1920 года спартыўнае таварыства «Аталанта» і спартыўна-фехтавальнае таварыства «Бергамаска», якія паглынулі ў 1913 годзе футбольны клуб «Бергама», аб’ядналіся ў футбольны клуб «Аталанта». Быў прыняты кампрамісны чорна-сіні варыянт колераў клуба (колеры таварыства «Аталанта» былі чорна-белымі, а таварыства «Бергамаска» — сіне-белымі). Першым трэнерам стаў натуралізавы аргенцінец Чэзарэ Лаваці.

У 1928 годзе спецыяльна для клуба быў пабудаваны стадыён, названы ў гонар фашыста Марыа Бруманы, пазней перайменаваны ў «Атлеці Адзуры д’Італія». У дэбютным сезоне 1928/29 у нацыянальным чэмпіянаце «Аталанта» стала толькі 14-й у сваёй падгрупе і на наступны год была размеркавана ў створаную Серыю B. У сезоне 1932/33 з-за праблем з фінансаваннем «Аталанта» ледзь не знялася з чэмпіянату. Толькі дзякуючы продажу ў «Амбразіяну-Інтэр» галкіпера зборнай Карла Чэрэзолі клуба ўдалося дагуляць турнір.

Першы раз патрапіць у Серыю A атрымалася ў 1937 годзе, аднак паводле вынікаў гэтага года «Аталанта» вярнулася назад у Серыю B, але пры гэтым здолела зарабіць 120 тысяч лір на продажы ў «Рому» свайго найлепшага паўабаронцы Джузэпэ Баномі. Пасля клуб часцяком зарабляў на продажы сваіх лідараў у вядучыя каманды краіны. Вяртанне ў эліту адбылося ў 1940 годзе. «Аталанта» трывала замацавалася ў Серыі А і набыла рэпутацыю «правінцыйнага жаху». У 1948 годзе бергамаскі пад кіраўніцтвам Іва Фіярэнціні занялі рэкордны для сябе пяты радок у чэмпіянаце. У 1952 годзе «Аталанта» адзначылася чарговым гучным продажам: шведскі форвард Хасэ Епсан быў прададзены ў «Напалі» за 105 млн лір, для чаго спатрэбіўся ўдзел мэра горада. У 1955 годзе матч «Аталанты» супраць «Трыесціны» быў паказаны па тэлебачанні ўпершыню ў гісторыі бергамскага клуба.

Праз тры гады каманда змагалася за выжыванне, але была прымусова адпраўлена ў Серыю B «за парушэнне спартыўных прынцыпаў», у 1960 годзе бергамаскі былі рэабілітаваны, але да таго часу яны ўжо і так вярнуліся ў Серыю А. 2 чэрвеня 1963 года на поле міланскага «Сан-Сіра» «Аталанта» заваявала першы трафей у сваёй гісторыі, абыграўшы ў фінале Кубка Італіі «Тарына» з лікам 3:1, дзякуючы хет-трыку будучага чэмпіёна Еўропы і віцэ-чэмпіёну свету Анджэла Даменгіні. У наступным сезоне адбыўся дэбют у Кубку ўладальнікаў кубкаў, дзе ў першым раўндзе ў дадатковы час ігракі бергамскага клуба саступілі будучаму пераможцу — лісабонскаму «Спортынгу».

• Уладальнік Кубка Італіі:
  • 1963

Станам на люты 2024 года.

№ Паз. Імя Нар. 1   Аб Хуан Муса 1994 2   Аб Рафаэл Талой (капітан) 1990 3   Аб Эміль Хольм 2000 4   Аб Ісак Хін 1999 6   Аб Хасэ Луіс Паламіна 1990 7   ПА Цён Копмейнерс 1998 8   ПА Марыа Пашаліч 1995 10   Нап Эль-Білаль Турэ 2001 11   ПА Адэмола Лукман 1997 13   ПА Эдэрсан 1999 15   ПА Мартэн дэ Рон 1991 17   ПА Шарль Дэ Кетэларэ 2001

№ Паз. Імя Нар. 19   Аб Берат Джымсіці 1993 20   Аб Мітчэл Бакер 2000 22   Аб Матэа Руджэры 2002 23   Аб Сеад Калашынац 1993 25   ПА Мішэль Адапо 2000 29   Бр Марка Карнесекі 2000 31   Бр Франчэска Росі 1991 33   Аб Ханс Хатэбур 1994 42   Аб Джорджа Скальвіні 2003 59   ПА Аляксей Міранчук 1995 77   Аб Давідэ Дзапакоста 1992 90   Нап Джанлука Скамака 1999

•   На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме ФК Аталанта
• Афіцыйны сайт клуба (італ.)
• Сайт заўзятараў клуба