Вердэнская Аперацыя

Германскае вярхоўнае камандаванне вырашыла ў 1916 нанесці галоўны ўдар на Заходнім фронце супраць Вердэнскага выступу, які з'яўляўся апорай ўсяго французскага фронту. 112-км фронту Вердэнскай ўмацаванага раёна (генерал Ф. Эр) абаранялі 8 французскіх дывізій. На 15-кіламетровым ўчастку прарыву супраць 2 французскіх дывізій немцы засяродзілі 6,5 дывізій пры 946 гарматах (у тым ліку 542 цяжкіх) са складу 5-й германскай арміі кронпрынца Вільгельма (усяго 17 дывізій). Атака 21-25 лютага на правым беразе р. Мёз (Маас) сустрэла ўпарты супраціў французскіх войскаў, і прарыў дасягнуты не быў. Французскае камандаванне ўвяло 2-ю армію (генерал А. Петэн, з 1 мая генерал Р. Нівель) і арганізавала для бесперабойнага забеспячэння войскаў аўтамабільны рух па шашы Бар-ле-Дзюк - Вердэн, названай "святой дарогай". Перанос немцамі ў сакавіку галоўнага ўдару на левы бераг р. Мёз (Маас) таксама не прынёс поспеху. За 70 сутак (люты - красавік) бесперапынных баёў германскія войскі прасунуліся толькі на 6-7 км. У далейшым Вердэнская аперацыя прыняла характар ​​барацьбы на знясіленне. У чэрвені германскія войскі распачалі новую няўдалую спробу прарыву. Паспяховае наступленне войскаў рускага Паўднёва-Заходняга фронту і наступ саюзнікаў на р. Сома прымусілі германскае камандаванне перайсці пад Вердэнам да абароны (2 верасня). 24 кастрычніка французскія войскі перайшлі ў контрнаступленне і да 21 снежня выйшлі на рубеж, які займаўся імі 25 лютага. У выніку наступлення 20-26 жніўня 1917 г французскія войскі цалкам аднавілі становішча пад Вердэнам.

Германія ўвяла да 50 дывізій з 125 і страціла да 600 тыс. чалавек. Францыя прыцягнула 65 дывізій з 125 і страціла 358 тыс. чалавек.