E (літара)

E, e (э; курсіў: E e) — 10-я літара беларускага лацінскага альфабэту, 5-я літара базавага лацінскага альфабэту. Гэтая літара выкарыстоўваецца часьцей за...

Ε, ε (назва: эпсылён, па-грэцку: Έψιλον) — 5-я літара грэцкага альфабэту. У сыстэме грэцкага альфабэтнага запісу лікаў мае лікавае значэньне 5. Паходзіць...

C, c (тсэ, ува ангельскай мове — сі) — 3-я літара лацінскага альфабэту. Літара паходзіць ад грэцкай літары гама (Γ, γ). Першапачаткова ў латыні пазначала...

D, d (дэ, дзі) — 4-я літара лацінскага альфабэту. Літара паходзіць ад грэцкае літары дэльта ⟨Δ⟩....

K — 11-я літара лацінскага альфабэту. У Юнікодзе: K: U+004B k: U+006B У лацінскім альфабэце называецца «ка» [ka], такую ж назву мае ў нямецкай, францускай...

B, b (бэ, бі; курсіў: B b) — 2-я літара лацінскага альфабэту, 2-ая літара беларускага лацінскага альфабэту. Літара паходзіць ад грэцкае літары бэта (Β...

1-ая літара лацінскага альфабэту, 1-ая літара беларускага лацінскага альфабэту. Выкарыстоўваецца амаль ва ўсіх альфабэтах на аснове лацінскага. Літара вядзе...

складаўся з 21 знаку: A B C D E F G H I K L M N O P Q R S T V X На пачатку была яшчэ адна дробная розьніца: паміж F і H была літара Z. Яе выдалілі ў IV стагодзьдзі...

I, i — дзявятая літара лацінскага альфабэту. У беларускай лацінцы адпавядае кірылічнай літары ⟨і⟩. У сыстэме рымскіх лічбаў пазначае лік 1. У хіміі I —...

G, g (ґе; курсіў: G g) — 7-ая літара лацінскага альфабэту, 12-ая літара беларускага лацінскага альфабэту. Табліца з назвамі й вымаўленьнем літары G у...

F, f (эф; курсіў: F f) — 11-я літара беларускага лацінскага альфабэту, 6-я літара базавага лацінскага альфабэту. Літара F узыходзіць да старажытнагрэцкай...

Ė, ė (e з кропкай зьверху) — 9-я літара летувіскага альфабэту, таксама выкарыстоўваецца ў кёльнскай гаворцы нямецкай мовы і шаенскай мове. Уведзеная Даніелем...

Ӂ, ӂ (жэ з брэ́вэ; курсіў: Ӂ ӂ) — восьмая літара малдаўскага кірылічнага альфабэту. Пазначае гук [d͡ʒ]. Адпавядае літары «g» у румынскім альфабэце, калі...

Э, э (курсіў: Э э)— 30-я літара беларускага і 31-я літара расейскага кірылічных альфабэтаў; у іншых сучасных славянскіх кірылічных альфабэтах не выкарыстоўваецца...

Æ, æ (эш; курсіў: Æ æ) — літара пашыранай лацінкі; графэма, якая складаецца зь літар A і E. Пачаткова лігатура, якая пазначае лацінскі дыфтонг, пазьней...

Ł, ł (эл; курсіў: Ł ł) — літара лацінскага альфабэту, 19-ая літара беларускага лацінскага альфабэту. Літара выкарыстоўваецца ў польскай, кашубскай, лужыцкіх...

ў 1100 годзе нашай эры. Літара Ä ўзьнікла ў нямецкай, а затым і ў швэдзкай мове ў выніку першапачатковага напісаньня літары E ў AE па-над літарай A, якая...

на пісьме не адлюстроўваецца). Літары e, ē кожная пазначаюць два гукі: [ɛ], [æ] і [ɛ:] [æ:] адпаведна. Літара n перад зычнымі k і g вымаўляецца як гук...

Е, е (йэ; курсіў: Е е) — шостая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Паходзіць з стараславянскага альфабэту, дзе мае назву «ѥстъ». На працягу доўгага...

Ѥ, ѥ (є ётаваная) — літара кірылічнага альфабэту, лігатура літар ⟨І⟩ й ⟨Є⟩. Цяпер выкарыстоўваецца толькі ў царкоўнаславянскай мове. У пачатку словаў і...