Oceanus Indicus

Finitur ad septentriones a subcontinente Indico et Paeninsula Arabica (vel, latius, ab Asia Meridiana et Asia Occidentali); ad occidentem ab Africa Orientali; ad orientem ab Indosina, Insulis Sundanis, et Australia; et ad Australem ab Oceano Australi (vel ab Antarctica). Hic oceanus ex geographico Indiae situ appellatur. Plinius maior, ut videtur, primus Latine hoc nomen ei dedit.

Oceanus Indicus, pars Oceani Mundi, ab Oceano Atlantico in meridiano 20° orientali secundum meridianum ex Capite Agulhas ad australem versus, et a Pacifico in meridiano 146°55' orientali distinguitur. Septentrionalissima Oceani Indici regio circa parallelum 30° septentrionalem in Sinu Persico patet. Asymmetrum habet circulationem oceanicam. Hic oceanus est paene 10 000 chiliometrorum (6200 milium) latus in extremis Africa et Australia; area est 73 556 000 chiliometrorum quadratorum (28 350 000 m²), inter quam Mare Rubrum et Sinus Persicus.

Volumen oceani fere 292 131 000 chiliometrorum cubicorum (70 086 000 m³) aquae aestimatur. Parvae insulae margines distinguunt continentales. Civitates insulares intra oceanum sunt Madagascaria, quarta orbis terrarum insula; Insulae Comorianae; Insulae Seisellenses; Maldivae; Mauritia; et Taprobane. Archipelagus Indonesius oceanum in septentrione et oriente adiacet.

Geographia

Africana, Indica, et Antarctica crustae laminae in Oceano Indico ad Punctum Triplex Rodrigues in unum vergunt. Earum coniunctiones a ramis iugi medii oceani distinguuntur, Y inversum conformantibus, cauli ad australem versus a margine plutei continentalis prope Mumbai Indiae extendente. Pelves orientalis, occidentalis, australisque sic conformatae in minores pelves ab aliis iugis dividuntur.

Continentales oceani plutei sunt angusti, circa 200 chiliometra (124 milia) lati. Exceptio ante occidentale Australiae litus invenitur, ubi latitudo plutei est plus quam 1000 chiliometra (600 milia). Altitudo oceani est circa 3890 metrorum. Locus altissimus est Altum Diamantinum in Fossa Diamantina situm, ad 8047 metrorum altum; aliud altum maius est Fossa Sundana, ad 7258 metrorum alta. Ad septentriones 50° latitudinis australis, 86 centesimae pelvis praecipuae a sedimentis pelagicis teguntur, quorum plus quam dimidium est uligo globigerinidifera. Relictae 14 centesimae a sedimentis terrigenis stratis componuntur. Detritus glaciariorum latitudines australissimas dominatur.

Inter maiores angustiarum locos sunt Bab el Mandeb, Fretum Ormus, Fretum Lomboc, Fretum Malaccense, et Fretum Palk. Inter maria sunt Sinus Madocensis, Mare Andomaonense, Mare Arabicum, Sinus Bengalensis, Magnus Sinus Australianus, Mare Laccadive, Sinus Mannarensis, Fretum Mozambicense, Sinus Omanensis, Sinus Persicus, Mare Rubrum, et alia aquae corpora tributaria. Oceanus cum Mari Mediteraneo per Canalis Suez, via Mare Rubro facilis opere conectitur.

Notae

Bibliographia

Bouchard, Christian. 2000. L'espace indianocéanique: un système géopolitique en recomposition. Dissertatio Ph.D., Universitas Laval (Quebecum).
Braun, D. 1983. The Indian Ocean.
Chandra, S., ed. 1987. The Indian Ocean.
Chaudhuri, K. N. 1985. Trade and Civilization in the Indian Ocean.
Chérubini, Bernard, ed. 2004. Le territoire littoral: tourisme, pêche et environnement dans l'océan Indien. Lutetiae: l'Harmattan. Saint-Denis: Université de la Réunion. ISBN 9782747576789.
Conermann, Stephan, ed. 1998. Der Indische Ozean in historischer Perspektive. In Asien und Afrika: Beiträge des Zentrums für Asiatische und Afrikanische Studien (ZAAS) der Christian-Albrechts-Universität zu Kiel, vol. 1. Hamburgi: EB-Verlag. ISBN 3930826445.
Cousteau, Jacques-Yves, et Philippe Diole. 1971. Life and Death in a Coral Sea.
Cubitt, Gerald. 1975. Islands of the Indian Ocean.
Das Gupta, A., et M. N. Pearson. 1987. India and the Indian Ocean.
Dowdy, W. L., et R. Trood, eds. 1985. The Indian Ocean.
Jauze, Jean-Michel, ed. 2003. Espaces, sociétés et environnements de l'Océan Indien. Saint-Denis: Université de la Réunion. Editio propria Travaux et documents 20 (December).
Kerr, A., ed. 1981. Resources and Development in the Indian Ocean Region.
Lehr, Peter. 2004. Region Indischer Ozean: Illusion oder Realität? Dissertatio Ph.D., Universitas Heidelbergensis.
Leier, Manfred. 2001. Weltatlas der Ozeane: Mit den Tiefenkarten der Weltmeere. Monaci: Frederking und Thaler. ISBN 3894054417.
Moorthy, Shanti, et Ashraf Jamal, eds. 2010. Cultural, Social, and Political Perspectives. Indian Ocean Studies, 17. Novi Eboraci, Londinii: Routledge. ISBN 9780415803908.
Nairn, A. E., et F. G. Stehli, eds. 1982. The Indian Ocean. The Ocean Basins and Margins, 6.
Ostheimer, John M., ed. 1975. The Politics of the Western Indian Ocean Islands.
Pavia, Fabienne (verba), et Matthieu Prier (photographemata). 1996. L'océan indien en 1000 photos: Madagascar, La Réunion, Maurice, les Seychelles, Mayotte. Lutetiae: Solar. ISBN 9782263024726.
Toussaint, Auguste. 1966. The History of the Indian Ocean. Convertit June Guicharnaud.

Nexus interni

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Oceanum Indicum spectant.

Oceani Orbis Terrarum

Oceanus Atlanticus • Oceanus Australis • Oceanus Arcticus • Oceanus Indicus • Oceanus Pacificus

Mare Verginium • Mare Britannicum • Mare Hibernicum • Mare Germanicum

This article uses material from the Wikipedia Latina article Oceanus Indicus, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Textus sub CC BY-SA 4.0 praebetur nisi aliter indicatus. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Latina (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.