Kwajalein Mercan Adası Marshall Adaları Cumhuriyeti'nin (RMI) bir parçasıdır.
Atolün en güneydeki ve en büyük adası, çoğunluğu İngilizce konuşan sakinlerinin (yaklaşık 1.000 ABD sivil personeli) genellikle kısaltılmış adı olan Kwaj /kwɑːdʒ/ / kullandığı Kwajalein Adası olarak adlandırılır. Atolün toplam arazi alanı 6 milkare (16 km2) 2,100 deniz mili (3,889 km; 2,417 mi)) Ralik Zinciri'nde yer almaktadır.
| Kwajalein Atoll | |
|---|---|
 | |
| Coğrafya | |
  Kwajalein Atoll | |
| Bölge | Kuzey Pasifik Okyanusu |
| Koordinatlar | 8°43′K 167°44′D / 8.717°K 167.733°D |
| Takımadası | Ralik |
| Siyasi | |
| Adadaki ülke(ler) | |
ABD Donanması, II. Dünya Savaşı'ndan bu yana Kwajalein Adası'nda bir deniz üssüne ev sahipliği yapıyor. 1950'lerin sonlarında, ABD Ordusu Nike Zeus anti-balistik füze çabalarının bir parçası olarak üssü devraldı ve o zamandan beri atol her türlü füze testi için yaygın olarak kullanıldı. Bugün, çeşitli radarlar, izleme kameraları, füze rampaları ve birçok adaya yayılmış birçok destek sistemi ile Ronald Reagan Balistik Füze Savunma Test Sitesinin bir parçasıdır. Küresel Konumlandırma Sistemi (GPS) navigasyon sisteminin çalışmasını kontrol etmek için kullanılan beş yer istasyonundan biri Kwajalein'de bulunuyor.
Kwajalein, kapalı su alanı ile ölçülen en büyük 14. mercan atolüdür. 97'den tane ada ve adacıktan oluşan, 164 km2 (63 sq mi) bir yüzölçüme sahip. 2,174 km2 (0,839 sq mi) yüzölçümü ile dünyanın en büyük lagünlerinden birini çevreler.
Kwajalein Adası, atoldeki adaların en güneyde olanı ve en büyüğüdür. Alanı yaklaşık 12 milkare (31 km2) dir. Ada yaklaşık 25 mil (40 km) uzunluğunda ve yaklaşık 730 metre genişliğindedir. Amerikalılar adayı genişletmek için, hem adanın kuzeybatı kısmına (1953'te atol içinde), hem de Ebeye'ye doğru uzanan kuzey kısmına ve adanın güneybatı kısımlarına (1970'e kadar) dolgu yerleştirdiler. Kuzey uzantısı konut, geri kalanı endüstriyel amaçlar için kullanıldı.
Kwajalein Adası'nın nüfusu 1.000'dir ve çoğunlukla az sayıda Marshall Adalı veya diğer uyruklara sahip Amerikanlardan oluşur ve bunların tümü orada yaşamak için ABD Ordusu'ndan izin ister. 13.500 civarı Marshall Adaları vatandaşı, çoğunluğu Ebeye Adası'nda olmak üzere atolde yaşıyor.
Atöldeki diğer adalar:
Ebeye adası Kwajalein Adasının yaklaşık 72 km kuzeydoğusunda bulunur. Reagan Test Sitesinin bir parçası değildir; mağazaları, restoranları ve aktif bir ticari limanı olan bir Marshall adası şehridir. Kwajalein Mercan Adası'ndaki Marshall Adaları Cumhuriyeti'nin ve Kwajalein Mercan Yerel Yönetimi'nin (KALGOV) idari merkezidir. Yaklaşık 13.000 ile atoldeki en büyük nüfusa sahiptir. Sakinleri çoğunlukla Marshall Adalıdır, ancak diğer ada gruplarından ve uluslarından küçük bir göçmen ve gönüllü nüfusu içerir. Ebeye, dünyanın en yoğun nüfuslu yerlerinden biridir. Sakinlerinin çoğu yoksulluk içinde yaşıyor. Bir mercan resifi (görünür ve düşük gelgitte seyahat edilebilir) onları Kwajalein ve dış dünyanın geri kalanına bağlar.
Ebadon (Marshall Adaları dili: Epatōn, [ɛbʲɑdˠʌnʲ]) atolün en batı ucunda yer alır. Roi-Namur'un oluşumundan önce atoldeki en büyük ikinci adaydı. Ebeye gibi, tamamen Marshall Adaları Cumhuriyeti'nin yetki alanına girer ve Reagan Test Sitesinin bir parçası değildir. Ebadon savaştan önce çok daha yoğun bir nüfuslu bir yerdi. Mercan adasındaki diğer birçok adacık gibi, Marshall kozmolojisinde kültürel ve manevi bir önemi vardır.
Roi-Namur, Kwajalein'in kuzeyinde bulunan atolün en kuzeydeki adasıdır. Birkaç radar kurulumuna ve misyon desteği ve radar takibi ile ilgilenen refakatsiz ABD personelinden oluşan küçük bir yerleşim topluluğuna sahiptir. Aynı zamanda, iyi durumda korunmuş bir dizi Japon sığınağı ve II. Dünya Savaşı'ndan kalma binalara sahiptir. Roi-Namur eskiden dört adaydı: Roi, Namur, Enedrikdrik ve Kottepina. Roi ve Namur, Japon ordusu altında çalışan zorunlu işçiler tarafından inşa edilen bir geçitle birleştirildi; 1940–1945 yılları arasında hem Japon hem de daha sonra Amerikan yönetimi tarafından lagünden taranan kumla doluydu. Savaştan sonra, ortaya çıkan yapışık adalar Roi-Namur olarak yeniden adlandırıldı.
Küçük Bustard (Marshall Adaları dili: Orpāp, [worˠ(ɤ)bʲæpʲ]) ve Big Bustard (Marshall Adaları dili: Epjā-dik, [ɛbʲ(ɛ)zʲæːrʲik], 'küçük Ebeye '), Doğu resifindeki Kwajalein adasının sırasıyla kuzeyindeki birinci ve ikinci adacıklardır ve Kwajalein ile Ebeye arasındaki tek adacıktır.
Gugeegue veya Gugegwe (/ˈɡuːdʒiɡuː/ GOO-jee-goo ; Marshallca: Marshall Adaları dili: Kōn̄e-jekāān-eņ, [kɤŋeːzʲɛɡæːnʲɛːnˠ]) Ebeye'nin kuzeyindeki bir adacıktır ve aralarındaki adacıkları birbirine bağlayan beton geçidin en kuzey noktasıdır.
Pasifik Savaşı'ndan önce, Kwajalein Atolü'ndeki Japon yerleşimi, çoğunlukla yakındaki Jaluit Atolü'nde bulunan mağazaların yerel şubelerinde çalışan tüccarlar ve ailelerinden oluşuyordu. 1935'te Kwajalein'in devlet okulunun kurulmasıyla, Japonya'dan adaya öğretmenler gönderildi. O zamanları hatırlayan Marshall Adalılarının çoğu, Japonlar ile Marshall'lılar arasında barışçıl bir işbirliği ve gelişme zamanı tarif ediyor.
1930'lara gelindiğinde, Japon anakarasından göç katlanarak artmıştı. Nan'yō'nun bazı bölgelerinde, sömürgeci yerleşimciler Mikronezyalı yerlileri on bir e kadar sayıca geride bıraktılar ve bu da Japonya'nın Milletler Cemiyeti yetkisinin en önemli ihlali anlamına geliyordu. Ancak en uzak doğu bölgelerindeki göçmenler azınlıkta kaldı. Çağdaş tanıklıklar ve savaş sonrası soruşturmalar, Japonya'nın adaları barışçıl bir şekilde yönetme yetkisi altındaki anlaşmalarını yerine getirdiğini doğruladı. Bununla birlikte, Kwajalein, Nan'yō'deki bölgelerin geri kalanıyla birlikte, Japonya'nın 1933'te Milletler Cemiyeti'nden ayrılmasından sonra askeri olarak güçlendirilmeye başlandı. Japon İmparatorluk Donanması'nın 4. Filosundan ilk muharebe birimleri Şubat 1941'de geldi. Birkaç ay sonra, Kwajalein'de konuşlanmış bir deniz subayı, Deniz Bakanlığı'na bölgeyi savaşa hazırlamadaki başarısızlığı kınayan bir muhtıra gönderdi. Her iki uyarı da Denizcilik Bakanlığı tarafından dikkate alınmadı.
1 Şubat 1942'de Roi Namur havaalanındaki ve Carlos Geçidi'ndeki ticari gemilere bir dizi baskın düzenledi ve burada birkaç gemi battı. Kwajalein'de, imparatorluğun dört bir yanından zorunlu işçiler ve teishintai (挺身隊) olarak bilinen Marshall'lı gönüllüler, atol boyunca askeri tesisler inşa ettiler. Bu inşaat ekipleri, Amerikan bombalama baskınlarından kaynaklanan hasarı onaracaktı. İkinci bir Japon deniz ve kara kuvvetleri dalgası 1943'ün başlarında Mançurya cephesinden Kwajalein'e gönderildi. Bu askerler 18 ile 21 yaşları arasındaydı, kötü eğitimlilerdi ve tropik bölgelerde hiçbir deneyimleri yoktu. Onlara yiyecek erzak sağlaması gereken ikmal gemileri, atole ulaşmadan Amerikan kuvvetleri tarafından batırıldı; birçok Japon, birçok işçi gibi, dang humması ve dizanteri gibi hastalıklara yenik düştü. Askeri durum kötüleştikçe ve askeri ideolojinin baskıları arttıkça, Kwajalein'deki askerler, Amerikalılar için casusluk yaptıklarından şüphelendikleri Marshall Adalılarına karşı daha sert ve daha şiddetli hale geldi.
Savaştan sonra, atolde bulunan bir ABD Deniz Savaş Suçları mahkemesi, birkaç Japon deniz subayını başka yerlerde işlenen savaş suçlarından yargıladı.
31 Ocak 1944'te, 111. Piyade Alayı tarafından yönetilen 7. Piyade Tümeni, Kwajalein'e amfibi bir saldırı gerçekleştirdi. 1 Şubat 1944'te Kwajalein, Pasifik Savaşı'nın en yoğun bombardımanının hedefiydi. Yakınlardaki bir adacıktaki donanma gemilerinden ve kara topçularından tahmini 36.000 mermi, Kwajalein'i vurdu.
Atole konuşlandırılan 8,782 Japon personelinden, zorunlu işçiler de dahil olmak üzere, 7,870'i öldürüldü. ABD askeri belgeleri, Japon ve Koreli ölüler arasında ayrım yapmıyor. Bununla birlikte, Kore hükûmetinin Japon Emperyalizmi Altında Zorla Çalıştırma Gerçeği Komisyonu, Amerikan Kwajalein işgalinde öldürülen 310 Korelinin Japon hükûmetinden resmi bir rakamı bildirdi. Ölü Japon askerleri ile Kwajalein'deki toplu mezarlardaki Koreli zorunlu işçiler arasında hiçbir ayrım yapılmadığından, her ikisi de Yasukuni Mabedi'nde Japon ulusunun savaş kahramanı koruyucu ruhları olarak kutsanmıştır. Bu türbe, yalnızca bu vakada Koreli ve Japon cesetlerinin birbirine karışmasından kaynaklanmaktadır.
Yerli Marshall'lıların çoğu, savaştan hemen önce adadan kanolarıyla başarılı bir şekilde kaçarken, savaş sırasında atolde tahminen 200 kişi öldü. Kwajalein, Pasifik Savaşı'nda yerli adalıların Japonlar için savaşırken öldürüldüğü kaydedilen birkaç yerden biriydi. Sığınaklarda öldürülenler arasında çok sayıda Marshall'lı ölü bulundu. Sığınaklara sığınmak, sığınakları el bombalarıyla tahrip edildiğinde birçok Marshall'ın ölümüyle sonuçlandı. Bazı Marshall'lıların, daha sonra Okinawa Savaşı'nda olacağı gibi, Amerikalıların atöl'u başarılı bir şekilde ele geçirmeleri durumunda ayrım gözetmeksizin sivil nüfusa tecavüz edip katledeceklerini belirten Japon propagandasıyla savaşmaya teşvik edildiği bildirildi.
6 Şubat 1944'te Kwajalein, Amerika Birleşik Devletleri tarafından talep edildi ve Marshall Adaları'nın geri kalanı ile birlikte Birleşmiş Milletler Güven Bölgesi oldu.
Takip eden yıllarda, Kwajalein Atolü, Pasifik Savaşı'nda Japon anavatanına yönelik avans seferleri için bir hazırlık alanına dönüştürüldü. Savaş sona erdikten sonra, Amerika Birleşik Devletleri burayı 1946'da Marshall adası Bikini ve Enewetak atolllerinde yapılan birkaç nükleer test serisinin (toplam 67 patlamadan oluşan) ilki olan Crossroads Operasyonu için ana komuta merkezi ve hazırlık üssü olarak kullandı. Yerli nüfusun önemli bir kısmı, 1945 ve 1965 yılları arasında adalardaki Amerikan silah testleri ve askeri faaliyetleri sonucunda yer değiştirmek zorunda kaldı.
10 Şubat 1948'de atom bombası testine maruz kaldıktan sonra Kwajalein Atolü açıklarında battı.
1950'lere gelindiğinde, Kwajalein üssünde çalışan Marshall'lı nüfusu artmıştı. Kwajalein adasında geçici çalışma kampındaki koşullar öyleydi ki, atolü yöneten ABD Donanması, bu adalıları, Kwajalein'in kuzeyinde sadece üç ada olan ve kısa bir tekne yolculuğuyla veya resif üzerinde yürüyerek ulaşılabilen yakındaki Ebeye'ye yerleştirmeye karar verdi.
Soğuk Savaş'ın sona ermesi ve nükleer saldırı tehdidinin azalmasıyla birlikte, 1990'ların başında birçok savunma programı iptal edildi. Devam eden askeri operasyonlar ve fırlatma veya yeniden giriş testleri, Marshall Adalılarının Kwajalein Atolü boyunca küçük adalarından ayrılmalarını sürdürüyor.
13.500 Marshall Adalı, çoğunluğu Ebeye Adası'nda olmak üzere atolde yaşamını sürdürüyor.
Kwajalein ve Roi-Namur, ABD personeli tarafından kullanılan başlıca adalardır.
97 tane adadan 11 tanesi Amerika Birleşik Devletleri tarafından kiralanmıştır. Bunlar, daha önce Kwajalein Füze Menzili olarak bilinen Ronald Reagan Balistik Füze Savunma Test Sitesinin (RTS) bir parçasıdır. Kiralık adalar arasında atolün doğu tarafında Kwajalein, Meck, Eniwetak, Omelek, Gellinam, Gagan, Ennugarret ve Roi-Namur ve batı tarafında Ennylabegan, Legan ve Illeginni adaları bulunur.
RTS, balistik füze ve füze önleme testi için ve uzay operasyonları desteği için kullanılan radar kurulumları, optikler, telemetri ve iletişim ekipmanlarını içerir. Kwajalein Adası, uyduları ve yörünge enkazını izleyen 914 milyon dolarlık Space Fence radarına ev sahipliği yapıyor.
Kwajalein Adası'nda, sözleşmeye bağlı olarak, çoğu personel için barınma ücretsizdir.
Kwajalein Adası'nda birincil kişisel ulaşım şekli bisiklettir.
Kwajalein Adası'nda iki hava üssü ve üç uçak pisti bulunur:
This article uses material from the Wikipedia Türkçe article Kwajalein Atolü, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Aksi belirtilmedikçe içeriğin kullanımı CC BY-SA 4.0 lisansı kapsamında uygundur. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Türkçe (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.
