จริยธรรมแพทย์ เป็นสาขาหนึ่งของจริยศาสตร์ประยุกต์ ซึ่งวิเคราะห์เกี่ยวกับการปฏิบัติทางคลินิกและการทำวิจัยทางวิทยาศาสตร์ในสาขาที่เกี่ยวข้อง คุณค่าในจริยธรรมแพทย์ประกอบด้วยความเคารพในเจตจำนงบุคคล (autonomy), การไม่กระทำอันตราย (non-maleficence), การทำในสิ่งที่เป็นคุณ (beneficence) และ ความยุติธรรม (justice) จริยธรรมแพทย์มีส่วนในการวางแผนดำเนินงานทางการรักษาและบริการสุขภาพของบุคลากรทางการแพทย์ เช่นแพทย์และพยาบาล โดยหลักการสี่ข้อนี้ไม่ได้มีข้อใดที่สูงหรือสำคัญกว่าข้อใด ทั้งหมดล้วนสำคัญและจำเป็นในฐานะหลักกลางของจริยธรรมแพทย์ เพราะฉะนั้น ความย้อนแย้งในทางจริยธรรมจึงเกิดขึ้นเมื่อมีความจำเป็นต้องจัดเรียงความสำคัญระหว่างหลักจริยธรรมสี่ข้อ เพื่อประกอบการตัดสินใจให้ได้ผลทางจริยธรรมากที่สุด
ในทางการแพทย์สากลมีหลักของจริยธรรมแพทย์ที่ยอมรับอยู่หลายชุด หลักชิ้นสำคัญปรากฏในบทสาบานตนของฮิปโปคราตีส ซึ่งพูดคุยเกี่ยวกับหลักการพื้นฐานของการปฏิบัติวิชาชีพแพทย์ คำสาบานตนนี้มีอายุราว 500 ปีก่อนคริสตกาล ส่วนปฏิญญาเฮลซิงกิ (1964) และ ประมวลเนือร์นแบร์ก (1947) เป็นเอกสารว่าด้วยจริยธรรมแพทย์ชิ้นสำคัญสองชิ้น
This article uses material from the Wikipedia ไทย article จริยธรรมแพทย์, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.