อายุรเวท

เอกสารและบันทึกเกี่ยวกับอายุรเวทจากยุคคลาสสิกที่สำคัญมักเริ่มต้นด้วยการบันทึกและการถ่ายทอดวิทยาการทางการแพทย์จากเทพเจ้า ไปยังฤษีหรือนักบวช และจากนั้นจึงมาถึงมนุษย์ที่เป็นแพทย์ ใน สุศรุตสังหีต นั้น สุศรุตะบันทึกว่าพระธันวันตริ เทพเจ้าแห่งอายุรเวทของศาสนาฮินดูได้อวตารลงมาเป็นกษัตริย์แห่งพาราณสีและได้ถ่ายทอดความรู้แพทยศาสตร์แก่กลุ่มแพทย์กลุ่มหนึ่ง ซึ่งหนึ่งในนั้นคือสุศรุตะ การรักษาแบบอายุรเวทมักมีพื้นฐานมาจากสารประกอบสมุนไพรที่ซับซ้อน, แร่ธาตุ และธาตุโลหะ (ซึ่งเป็นไปได้ว่าได้รับอิทธิพลมาจาก รสศาสตร์) ตำราอายุรเวทโบราณยังมีการสอนถึงวิธีปฏิบัติการศัลยกรรม เช่น การผ่าตัดเสริมจมูก, การกำจัดนิ่วในไต, การเย็บแผล และการกำจัดวัตถุแปลกปลอม อายุรเวทได้รับการพัฒนาและปรับให้เข้ากับความต้องการของตลาดตะวันตก โดยเฉพาะที่บาบาหริทาสได้ปรับอายุรเวทเข้ากับโลกตะวันตกในคริสต์ทศวรรษ 1970 และโดยกลุ่มมหาฤษีอายุรเวท ในคริสต์ทศวรรษ 1980

งานเขียนภาษาสันสกฤตบุคคบาสสิกที่เก่าแก่ที่สุดที่เกี่ยวกับอายุรเวทได้แบ่งการแพทย์ออกเป็นแปดองค์ประกอบ (องค์) (“อัษฏางค์”) การจัดรูปแบบให้วิชาแพทย์ประกอบด้วยแปดองค์ "การแพทย์ที่ซึ่งมีแปดองค์" (จิกิตสายาม อัษฏางคายาง चिकित्सायामष्टाङ्गायाम्) พบครั้งแรกในมหาภารตะ อัษฏางค์ (แปดองค์) นั้นประกอบด้วย:

• กายจิกิตสา (Kāyachikitsā): แพทยศาสตร์ทั่วไป
• กุมาร-ภฤตยะ (Kaumāra-bhṛtya): กุมารเวชศาสตร์
• ศัลยตันตระ (Śalyatantra): ศัลยศาสตร์ และการผ่าวัตถุแปลกปลอมออก
• ศาลากยตันตระ (Śhālākyatantra): เวชศาสตร์โสต สอ นาสิก และฟาริงซ์
• ภูตวิทยา (Bhūtavidyā): การกำจัดวิญญาณร้ายที่สิงสู่ในร่าง
• อคันทตันตระ หรือ วิษาคาร-ไวโรธตันตระ (พิษวิทยา): สารพิษและการระบาด
• รสายันตันตระ (Rasāyantantra): การยืดอายุขัย
• วาชีกรณตันตระ (Vājīkaraṇatantra): การศึกษาเกี่ยวกับการกระตุ้นทางเพศ

• การฝังเข็ม
• พระอัศวิน
• การนวดกดแบบอายุรเวท
• อายุรเวท, แพทยศาสตร์ และศัลยศาสตร์บัณฑิต
• พระไภษัชยคุรุ
• ธาตุ (อายุรเวท)
• โฮเมโอพาธี
• รายชื่อการรักษามะเร็งที่ไม่แสดงผล
• รามูอัน