ภาษาสวีเดน (svenska) เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกเหนือ มีผู้พูดเป็นภาษาแม่ประมาณ 9.6 ล้านคน ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศสวีเดน ภาษาสวีเดนเป็นภาษาราชการของประเทศสวีเดน หนึ่งในภาษาราชการของประเทศฟินแลนด์ ภาษาราชการของหมู่เกาะโอลันด์ และหนึ่งในภาษาราชการของสหภาพยุโรป
ภาษาสวีเดน | |
---|---|
svenska สเวนสกา | |
ออกเสียง | [ˈsvɛ̂nːska] สเวนสกา |
ประเทศที่มีการพูด | สวีเดน ฟินแลนด์และเอสโตเนีย |
จำนวนผู้พูด | 10 ล้านคน ผู้พูดระดับ L2 3.2 ล้านคน (2018) (ไม่พบวันที่) |
ตระกูลภาษา | อินโด-ยูโรเปียน
|
รูปแบบก่อนหน้า | ภาษานอร์สเก่า
|
ระบบการเขียน | อักษรละติน(อักษรสวีเดน) |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาทางการ | สวีเดน โดยพฤตินัย, ฟินแลนด์ (ร่วมกับภาษาฟินแลนด์) หมู่เกาะโอลันด์ (ภาษาเดียว) สหภาพยุโรป คณะมนตรีนอร์ดิก |
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | เอสโตเนีย |
ผู้วางระเบียบ | คณะกรรมาธิการภาษาสวีเดน (กึ่งทางการ) สถาบันสวีเดน สถาบันภาษาประเทศฟินแลนด์ |
รหัสภาษา | |
ISO 639-1 | sv |
ISO 639-2 | swe |
ISO 639-3 | swe |
ภาษาสวีเดนมีความใกล้ชิดกับภาษาสแกนดิเนเวียภาคพื้นทวีปอันได้แก่ภาษาเดนมาร์กและภาษานอร์เวย์ โดยผู้พูดภาษาเหล่านี้สามารถเข้าใจภาษาซึ่งกันและกันได้ในระดับสูง ภาษาสวีเดนมีมีที่มาจากภาษานอร์สโบราณเช่นเดียวกับภาษาเดนมาร์กและนอร์เวย์
ภาษาสวีเดนมาตรฐาน เป็นภาษาประจำชาติที่วิวัฒนาการมาจากภาษาย่อยของสวีเดนกลางในคริสต์ศตวรรษที่ 19 และมีความมั่นคงในช่วงตอนต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ในขณะที่ภาษาย่อยตามภูมิภาคที่สืบมาจากภาษาพื้นเมืองในชนบทยังคงมีอยู่ ภาษาพูดและ ภาษาเขียน มีมาตรฐาน และมีอัตราความสามารถในการอ่านและเขียน 99% ในกลุ่มผู้ใหญ่ ภาษาพื้นเมืองบางภาษาต่างจากภาษามาตรฐานทั้งเรื่องไวยากรณ์และคำศัพท์ และไม่สามารถเข้าใจกับภาษาสวีเดนมาตรฐานได้เสมอไป ภาษาพื้นเมืองเหล่านี้จะจำกัดเฉพาะพื้นที่ชนบทและส่วนใหญ่คนพูดเป็นคนกลุ่มน้อยที่มีความเคลื่อนไหวทางสังคมต่ำ ถึงแม้ว่าจะไม่สูญพันธุ์ในเร็ว ๆ นี้ ภาษาพื้นเมืองเหล่านี้ได้ถดถอยในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าจะมีการวิจัยเป็นอย่างดี และเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นส่งเสริมการใช้ ภาษาสวีเดนมีลักษณะเด่นในเรื่องฉันทลักษณ์ ซึ่งจะแตกต่างกันตามชนิดต่าง ๆ มีทั้งเสียงเน้นที่ต่างกันตามแต่ละคำ และ เสียงวรรณยุกต์ ภาษาสวีเดนมีเสียงสระค่อนข้างมาก โดยที่มีเสียงสระถึง 9 เสียงที่ต่างกันด้วยความยาว และลักษณะเสียง ทำให้มีหน่วยเสียงสระ (vowel phoneme) ถึง 17 หน่วย นอกจากนี้ ภาษาสวีเดนยังมีเสียง voiceless dorso-palatal velar fricative ซึ่งสามารถพบได้ในภาษาพื้นเมืองหลายภาษา รวมถึงภาษามาตรฐานชั้นสูง และไม่ปรากฏในภาษาอื่น ๆ
ในสมัยโบราณบรรพบุรุษของพวกไวกิ้งมีภาษาพูดร่วมกันคือภาษานอร์สโบราณ จนกระทั่งในศตวรรษที่ 9 ภาษานอร์สโบราณจึงได้เริ่มเปลี่ยนแปลงเป็นภาษานอร์สตะวันตกโบราณ ซึ่งพูดกันในชายฝั่งตะวันตกของคาบสมุทรสแกนดิเนเวียและหมู่เกาะในทะเลเหนือ และภาษานอร์สตะวันออกโบราณ ซึ่งพูดกันในชายฝั่งตะวันออกของคาบสมุทรสแกนดิเนเวียและคาบสมุทรจัตแลนด์ ในศตวรรษที่ 12 ภาษานอร์สตะวันออกโบราณได้พัฒนาจนกลายเป็นภาษาเดนมาร์กโบราณและภาษาสวีเดนโบราณ
ริมฝีปาก | ริมฝีปากกับฟัน | ฟัน | ปุ่มเหงือก | เพดานแข็ง | เพดานอ่อน | ช่องเส้นเสียง | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
เสียงระเบิด | p | b | t | d | k | g | ||||||
เสียงเปิด | l | j | ||||||||||
เสียงเสียดแทรก | f | v | s | ɕ | ɧ | h | ||||||
เสียงรัว | r | |||||||||||
เสียงนาสิก | m | n | ŋ |
ใช้อักษรสวีเดน เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ 26 ตัว ตามด้วย Å/å, Ä/ä และ Ö/ö
This article uses material from the Wikipedia ไทย article ภาษาสวีเดน, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.