ประเทศสกอตแลนด์

สกอตแลนด์; แกลิกสกอต: Alba
	ธงชาติ ตราแผ่นดิน
	คำขวัญ: "In My Defens God Me Defend" (ภาษาสกอต)
	เพลงชาติ: หลากหลาย; ที่สำคัญคือ "ฟลาวเวอร์ออฟสกอตแลนด์"; "ดอกไม้แห่งสกอตแลนด์"
	ที่ตั้งของ สกอตแลนด์ (สีเขียวเข้ม) – ในทวีปยุโรป (สีเขียว & สีเทาเข้ม); – ในสหราชอาณาจักร (สีเขียว)
เมืองหลวง	เอดินบะระ
เมืองใหญ่สุด	กลาสโกว์
ภาษาราชการ	ภาษาอังกฤษ ภาษาแกลิกแบบสกอต และภาษาสกอต
เดมะนิม	สกอตติช; สกอต;
การปกครอง	สภานิติบัญญัติภายใต้ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญตามหลักการกระจายอำนาจ
• พระมหากษัตริย์	ชาลส์ที่ 3
• มุขมนตรี	ฮัมซา ยูซาฟ
การก่อตั้ง
พื้นที่
• รวม	78,772 ตารางกิโลเมตร (30,414 ตารางไมล์) (n/a)
• แหล่งน้ำ (%)	1.9
ประชากร
• 2560 ประมาณ	5,424,800 (n/a)
• สำมะโนประชากร 2544	5,062,011
• ความหนาแน่น	95 ต่อตารางกิโลเมตร (246.0 ต่อตารางไมล์) (n/a)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2545 (ประมาณ)
• รวม	$130 billion (n/a)
• ต่อหัว	$25,546 (n/a)
เอชดีไอ (2562)	0.925; สูงมาก · อันดับที่ 4
สกุลเงิน	ปอนด์สเตอร์ลิง (£) (GBP)
เขตเวลา	UTC+0 (GMT)
รหัสโทรศัพท์	44
โดเมนบนสุด	.uk
	^ เป็นอันดับที่ 4 ของสหราชอาณาจักร;

เอดินบะระ เมืองหลวงและนครใหญ่ที่สุดอันดับสองของประเทศ เป็นศูนย์กลางยุคเรืองปัญญาของชาวสกอตในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ซึ่งเปลี่ยนสกอตแลนด์มาเป็นมหาอำนาจทางพาณิชย์ ทางการศึกษา และทางอุตสาหกรรมเมืองหนึ่งของทวีปยุโรป. ส่วนกลาสโกว์ นครใหญ่สุดของสกอตแลนด์ เคยเป็นนครอุตสาหกรรมชั้นนำของโลกและปัจจุบันเป็นศูนย์กลางของเขตเมืองขยายเกรตเตอร์กลาสโกว์ น่านน้ำสกอตแลนด์ประกอบด้วยทะเลแอตแลนติกเหนือและทะเลเหนือ ซึ่งมีปริมาณน้ำมันสำรองใหญ่สุดในสหภาพยุโรป ทำให้เมืองแอเบอร์ดีน นครใหญ่สุดอันดับสามในสกอตแลนด์ ได้ชื่อว่าเป็นเมืองหลวงน้ำมันของทวีปยุโรป

เดิมราชอาณาจักรสกอตแลนด์เป็นประเทศอิสระที่ไม่ขึ้นกับประเทศอังกฤษจนถึง ค.ศ. 1603 เมื่อพระเจ้าเจมส์ที่ 6 แห่งสกอตแลนด์ครองบัลลังก์อังกฤษโดยทรงใช้พระนามว่า พระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ จึงมีผลให้ทั้งสองประเทศมีพระมหากษัตริย์พระองค์เดียวกัน เรียกว่า การรวมราชบัลลังก์ (Union of the Crowns) อย่างไรก็ตาม รัฐบาลของทั้งสองยังคงแยกจากกันอยู่จนกระทั่งวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1707 ในรัชสมัยของสมเด็จพระราชินีแอนน์ อังกฤษและสกอตแลนด์ได้รวมตัวกันด้วยเหตุผลทางเศรษฐกิจ ตามพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1707 มีผลให้รวมเข้ากับราชอาณาจักรอังกฤษ และกลายเป็นราชอาณาจักรบริเตนใหญ่

ระบบกฎหมายของสกอตแลนด์ยังแยกจากระบบกฎหมายของอังกฤษ เวลส์และไอร์แลนด์เหนือ และสกอตแลนด์อยู่ในเขตอำนาจศาลต่างหาก ทั้งในทางกฎหมายมหาชนและเอกชน การคงไว้ซึ่งสถาบันกฎหมาย, การศึกษา, และศาสนาของตน อย่างเป็นอิสระจากสถาบันของสหราชอาณาจักร ล้วนส่งผลให้วัฒนธรรมสกอตแลนด์ และอัตลักษณ์ของชาติสามารถคงความต่อเนื่องไว้ได้ แม้ว่าสกอตแลนด์จะถูกรวมเข้าเป็นสหภาพมาตั้งแต่ ค.ศ. 1707 ใน ค.ศ. 1999 รัฐสภาสกอตแลนด์ สภานิติบัญญัติแบบระบบสภาเดี่ยวที่จัดตั้งขึ้น(ใหม่)ตามกระบวนการถ่ายโอนอำนาจ และการลงประชามติ ค.ศ. 1997 เปิดประชุมใหม่โดยมีอำนาจเหนือกิจการภายในหลายด้าน ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2011 พรรคชาติสกอตแลนด์ชนะการเลือกตั้งโดยมีเสียงข้างมากในรัฐสภาสกอตแลนด์ ทำให้นำไปสู่การลงประชามติเอกราชสกอตแลนด์ ซึ่งมีขึ้นเมื่อวันที่ 18 กันยายน ค.ศ. 2014 ซึ่งผลในครั้งนั้นประชากรสกอตแลนด์ข้างมากลงเสียงปฏิเสธ

สกอตแลนด์มีผู้แทนในรัฐสภาแห่งสหราชอาณาจักร 59 ที่นั่ง และมีผู้แทนในรัฐสภายุโรป 6 ที่นั่ง เป็นชาติสมาชิกสภาบริเตน–ไอร์แลนด์ และสมัชชารัฐสภาบริเตน–ไอร์แลนด์

ประวัติศาสตร์สังเขป

ศัพทมูลวิทยาของชื่อ

"สกอตแลนด์" มาจากคำว่า Scoti ชื่อภาษาละตินสำหรับใช้เรียกพวกแกล ว่า Scotia ("ดินแดนของชาวแกล") เป็นภาษาละตินที่ใช้เรียกไอร์แลนด์มาก่อน เมื่อถึงศตวรรษที่ 11 Scotia เริ่มถูกใช้เพื่ออ้างถึงสกอตแลนด์ (ส่วนที่พูดภาษาแกล) ทางตอนเหนือของแม่น้ำฟอร์ธ ใกล้กับ อัลเบเนีย หรือ อัลบานี ซึ่งทั้งสองมาจากคำภาษาแกลว่า Alba (อัลบา) การใช้คำว่า สกอต และ สกอตแลนด์ เพื่อรวมทุกสิ่งที่กลายมาเป็นสกอตแลนด์ กลายมาเป็นปกตินิยมในช่วงปลายยุคกลาง

การแบ่งเขตการปกครอง

อินเวอร์ไคลด์
เรนฟรูว์เชอร์
เวสต์ดันบาร์ตันเชอร์
อีสต์ดันบาร์ตันเชอร์
นครกลาสโกว์
อีสต์เรนฟรูว์เชอร์
นอร์ทแลนาร์กเชอร์
ฟอลเคิร์ก
เวสต์โลเทียน
นครเอดินบะระ
มิดโลเทียน
อีสต์โลเทียน
แคล็กแมนนันเชอร์
ไฟฟ์
นครดันดี
แองกัส

แอเบอร์ดีนเชอร์
นครแอเบอร์ดีน
มะรีย์
ไฮแลนด์
เอาเตอร์เฮบริดีส (นาเฮลานันเชียร์)
อาร์ไกล์และบิวต์
เพิร์ทและคินรอสส์
สเตอร์ลิง
นอร์ทแอร์เชอร์
อีสต์แอร์เชอร์
เซาท์แอร์เชอร์
ดัมฟรีสและแกลโลเวย์
เซาท์แลนาร์กเชอร์
สกอตติชบอร์เดอส์
ออร์กนีย์
เชตแลนด์

ประชากรศาสตร์

ประชากร

จำนวนประชากรในสกอตแลนด์จากการสำรวจสำมะโนประชากร พ.ศ. 2544 มีจำนวน 5,062,011 คน เพิ่มขึ้นในการสำรวจสำมะโนประชากร พ.ศ. 2554 เป็น 5,295,400 คนซึ่งสูงที่สุดเท่าที่ทำการสำรวจมา ประมาณการของสำนักงานสถิติแห่งชาติล่าสุดสำหรับช่วงกลางปี พ.ศ. 2560 คือ 5,424,800 คน

ด ค ก เมืองที่ใหญ่ที่สุดในสกอตแลนด์ สำมะโนประชากร สกอตแลนด์ ค.ศ. 2011
	อันดับ	ชื่อ	เทศมณฑล	ประชากร	อันดับ	ชื่อ	เทศมณฑล	ประชากร
กลาสโกว์ เอดินบะระ	1	กลาสโกว์	นครกลาสโกว์	590,507	11	ดันเฟิร์มลิน	ไฟฟ์	49,706	แอเบอร์ดีน ดันดี
	2	เอดินบะระ	นครเอดินบะระ	459,366	12	อินเวอร์เนสส์	ไฮแลนด์	48,201
	3	แอเบอร์ดีน	นครแอเบอร์ดีน	195,021	13	เพิร์ท	เพิร์ท และ คินรอส	46,970
	4	ดันดี	นครดันดี	147,285	14	แอร์	เซาท์แอร์เชอร์	46,849
	5	เพสลีย์	เรนฟรูว์เชอร์	76,834	15	กิลมาร์นอค	อีสต์แอร์เชอร์	46,159
	6	อีสต์กิลไบรด์	เซาท์แลนาร์กเชอร์	74,395	16	กรีนอค	อินเวอร์ไคลด์	44,248
	7	ลิฟวิงสตัน	เวสต์โลเทียน	56,269	17	โคทบริดจ์	นอร์ทแลนาร์กเชอร์	43,841
	8	แฮมิลตัน	เซาท์แลนาร์กเชอร์	53,188	18	เกลนรอเทส	ไฟฟ์	39,277
	9	คัมเบอร์นอลด์	นอร์ทแลนาร์กเชอร์	52,270	19	แอร์ดรี	นอร์ทแลนาร์กเชอร์	37,132
	10	เกิร์กคาลดี	ไฟฟ์	49,709	20	สเตอร์ลิง	สเตอร์ลิง	36,142

ภาษา

ศาสนา

กีฬา

ฟุตบอล

อ้างอิง

บรรณานุกรม

Devine, T. M. [1999] (2000). The Scottish Nation 1700–2000 (New Ed. edition). London:Penguin. ISBN 0-14-023004-1
Donnachie, Ian and George Hewitt. Dictionary of Scottish History. (2001). 384 pp.
Keay, John; Keay, Julia (2001). Collins Encyclopedia of Scotland (2nd ed.). Harper Collins. p. 1101.
Koch, J. T. Celtic Culture: a Historical Encyclopedia (ABC-CLIO, 2006), ISBN 1-85109-440-7, 999pp
Tabraham, Chris, and Colin Baxter. The Illustrated History of Scotland (2004) excerpt and text search
Trevor-Roper, Hugh, The Invention of Scotland: Myth and History, Yale, 2008, ISBN 0-300-13686-2
Watson, Fiona, Scotland; From Prehistory to the Present. Tempus, 2003. 286 pp.
Wilson, Neil; Symington, Andy (2013). Discover Scotland. Lonely Planet. ISBN 9781742205724.
Wormald, Jenny, The New History of Scotland (2005) excerpt and text search

ตำราข้อมูลเฉพาะเรื่อง

Brown, Dauvit (1999) Anglo-French acculturation and the Irish element in Scottish Identity in Smith, Brendan (ed.), Insular Responses to Medieval European Change, Cambridge University Press, pp. 135–53
Brown, Michael (2004) The Wars of Scotland, 1214–1371, Edinburgh University Press., pp. 157–254
Dumville, David N. (2001). "St Cathróe of Metz and the Hagiography of Exoticism". Irish Hagiography: Saints and Scholars. Dublin: Four Courts Press. pp. 172–176. ISBN 978-1-85182-486-1.
Flom, George Tobias. Scandinavian influence on Southern Lowland Scotch. A Contribution to the Study of the Linguistic Relations of English and Scandinavian (Columbia University Press, New York. 1900)
Herbert, Maire (2000). "Rí Érenn, Rí Alban, kingship and identity in the ninth and tenth centuries". ใน Simon Taylor (บ.ก.). Kings, Clerics and Chronicles in Scotland, 500–1297. Dublin: Four Courts Press. pp. 63–72. ISBN 1-85182-516-9.
MacLeod, Wilson (2004) Divided Gaels: Gaelic Cultural Identities in Scotland and Ireland: c.1200–1650. Oxford University Press.
Pope, Robert (ed.), Religion and National Identity: Wales and Scotland, c.1700–2000 (University of Wales Press, 2001)
Sharp, L. W. The Expansion of the English Language in Scotland, (Cambridge University PhD thesis, 1927), pp. 102–325.

แหล่งข้อมูลอื่น

แผนที่ เก็บถาวร 2005-11-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน และ สิ่งพิมพ์ ฯลฯ ดิจิทัล เก็บถาวร 2006-02-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ที่หอสมุดแห่งชาติสกอตแลนด์ (National Library of Scotland)
The Gazetteer for Scotland เก็บถาวร 2007-01-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน - แนะนำอย่างละเอียดถึงสถานที่และบุคคลที่เกี่ยวกับสกอตแลนด์ โดยราชสมาคมภูมิศาสตร์สกอต (Royal Scottish Geographical Society) และมหาวิทยาลัยเอดินบะระ
สถิติเศรษฐกิจของสกอตแลนด์ ค.ศ. 2005 เก็บถาวร 2006-11-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (PDF) - จาก Scottish Executive
Scottish Executive เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของรัฐบาลสกอตแลนด์ (Scottish Executive)
Scottish Parliament เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของรัฐสภาสกอตแลนด์ (Scottish Parliament)
VisitScotland เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของคณะกรรมการการท่องเที่ยวสกอตแลนด์
ข่าว การท่องเที่ยว และประวัติศาสตร์สกอตแลนด์ - จากบีบีซี สกอตแลนด์
สถาบันส่งเสริมการศึกษาต่อสกอตแลนด์

[a]