จักรพรรดิจิ้นอาย

341 – 30 มีนาคม ค.ศ. 365), พระนามเดิม ซือหม่า พี (司馬丕 อังกฤษ: Sima Pi) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 11 แห่งราชวงศ์จิ้น ระหว่างที่พระองค์ขึ้นครองราชย์ อำนาจราชศักดิ์ทั้งหมดล้วนตกอยู่กับพระญาติ คือ ซื่อหม่า ยฺวี่ อ๋องแห่งไคว่จี่ และเสนาบดี หวน เหวิน ตามที่มีบันทึกในประวัติศาสตร์ระบุว่าพระองค์หมกมุ่นอยู่กับความเป็นอมตะ ซึ่งส่งผลให้พระองค์ถูกวางยาพิษที่เจือลงในยาที่ผู้วิเศษถวายให้พระองค์ในปี ค.ศ. 364 - 365

จักรพรรดิจิ้นอาย Emperor Ai of Jin
กษัตริย์แห่งราชวงศ์จิ้นตะวันออก
ครองราชย์	13 กรกฎาคม ค.ศ. 361 − 30 มีนาคม ค.ศ. 365
ก่อนหน้า	จักรพรรดิจิ้นมู่
ถัดไป	จักรพรรดิจิ้นเฟ่ย
ผู้สำเร็จราชการ	หวน เหวิน พระพันปี ซู ฉวนซี
อ๋องแห่งหลางหยา
ครองราชย์	ค.ศ. 342−361
ประสูติ	ค.ศ. 341
สวรรคต	30 มีนาคม ค.ศ. 365(365-03-30) (24 ปี)
คู่อภิเษก	หวัง มู่ซือ
พระราชบิดา	จักรพรรดิจิ้นเฉิง
พระราชมารดา	พระสนมเฉิง

จักรพรรดิจิ้นอายพระราชสมภพในปีค.ศ. 341 พระองค์ทรงขึ้นครองราชย์ต่อจากการสวรรคตของ จักรพรรดิจิ้นเฉิง พระองค์เป็นพระราชโอรสพระองค์โตของจักรพรรดิจิ้นเฉิง พระมารดาของพระองค์คือ พระสนมโจว ซึ่งพระนางได้ให้กำเนิดพระโอรสพระองค์เล็กคือ ซือหม่า อวี่ ในปีค.ศ. 342 ซึ่งในฤดูร้อนปีเดียวกัน จักรพรรดิจิ้นเฉิงประชวรหนัก ซึ่งประเพณีการสืบทอดรัชทายาทที่เหอชง (何充) วางเอาไว้ นั่นคือการที่พระโอรสพระองค์โตเท่านั้นที่จะได้สืบทอดอำนาจผลัดแผ่นดินเป็นรัชทายาทองค์ไป แต่พระปิตุลาของจักรพรรดิจิ้นเฉิง คือ ยฺวี่ ปิง (庾冰) ก็ต้องการจักรพรรดิองค์ใหม่ที่เป็นเชื้อสายของสกุลยฺวี่เช่นกัน เขาจึงวางแผนเกลี้ยกล่อมให้จักรพรรดิจิ้นเฉิงมอบราชบัลลังก์ให้กับ ซือหม่าเยว่ น้องชายของเขา ซึ่งมีศักดิ์เป็นอ๋องแห่งหลางหยา อีกทั้งยังเป็นโอรสของ จักรพรรดินีอวี่เหวินจุน ด้วยเหตุผลที่ว่าด้วยศัตรูคนสำคัญของแผ่นดินจิ้นคือ จ้าวยุคหลัง ที่อยู่ทางเหนือ ราชสำนักจิ้นต้องการจักรพรรดิที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ จักรพรรดิจิ้นเฉิงทรงเห็นด้วย และตั้งซือหม่าเยว่เป็นรัชทายาท ต่อมาซือหม่าเยว่ก็ได้ขึ้นครองบัลลังก์เป็นจักรพรรดิจิ้นคัง หลังจากจักรพรรดิจิ้นคังสวรรคต ได้เพียง 1 ปี จักรพรรดิจิ้นอ้ายได้ขึ้นครองตำแหน่งอ๋องแห่งหลางหยาแทนหลังจากจักรพรรดิจิ้นคังสวรรคตในปี ค.ศ. 344 ในขณะนั้นจักรพรรดิจิ้นคังทรงตัดสินพระทัยมอบพระราชบัลลังก์ให้กับ ซือหม่า ตัน พระราชโอรสของพระองค์ ไม่มีบันทึกการอภิเษกสมรสของพระองค์ มีแต่จักรพรรดินีหวังมู่จื่อเท่านั้น ซึ่งพระนางมีเชื้อสายเป็นเจ้าหญิงแห่งหลางหยา