จักรพรรดิคังซี (จีน: 康熙帝; พินอิน: Kāngxīdì; เวด-ไจลส์: K'ang-hsi-ti; มองโกเลีย: Enkh Amgalan Khaan) หรือพระนามเต็ม อ้ายซินเจฺว๋หลัวเสฺวียนเย่ (愛新覺羅玄燁 Àixīn-Juéluó Xuányè) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 3 แห่งราชวงศ์ชิง และเป็นจักรพรรดิราชวงศ์ชิงองค์ที่ 2 ที่ปกครองเหนือแผ่นดินจีน
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
คังซี | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Emperor Hétiān Hóngyùn Wénwǔ Ruìzhé Gōngjiǎn Kuānyù Xiàojìng Chéngxìn Zhōnghé Gōngdé Dàchéng Rén 合天弘運文武睿哲恭儉寬裕孝敬誠信中和功德大成仁皇帝[ⓘ] จักรพรรดิคังซี | |||||||||||||||||
จักรพรรดิราชวงศ์ชิง | |||||||||||||||||
ครองราชย์ | 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1661 – 20 ธันวาคม ค.ศ. 1722 (61 ปี 318 วัน) | ||||||||||||||||
ก่อนหน้า | จักรพรรดิซุ่นจื้อ | ||||||||||||||||
ถัดไป | จักรพรรดิยงเจิ้ง | ||||||||||||||||
พระราชสมภพ | 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1654 | ||||||||||||||||
สวรรคต | 20 ธันวาคม ค.ศ. 1722 | (68 ปี)||||||||||||||||
จักรพรรดินี | จักรพรรดินีเซี่ยวเฉิงเหริน จักรพรรดินีเซี่ยวเจาเหริน จักรพรรดินีเซี่ยวอี้เหริน จักรพรรดินีเซี่ยวกงเหริน | ||||||||||||||||
พระราชบุตร | พระราชโอรส 24 พระองค์ พระราชธิดา 20 พระองค์ | ||||||||||||||||
จักรพรรดิคังซี | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
พระราชบิดา | จักรพรรดิชุ่นจื้อ | ||||||||||||||||
พระราชมารดา | จักรพรรดินีเซี่ยวคังจาง | ||||||||||||||||
ช่วงเวลา | |||||||||||||||||
เหตุการณ์สำคัญ |
|
จักรพรรดิคังซีครองสิริราชสมบัติทั้งสิ้น 61 ปี (จากปี ค.ศ. 1661 ถึงปี ค.ศ. 1722) ทำให้พระองค์เป็นจักรพรรดิที่ครองสิริราชสมบัติยาวนานที่สุดใน ประวัติศาสตร์จีน (แม้ว่าพระราชนัดดาของพระองค์ จักรพรรดิเฉียนหลง จะมีพระราชอำนาจ โดยพฤตินัย ในช่วงสมัยที่ยาวนาน) และเป็นหนึ่งใน พระมหากษัตริย์ที่ครองสิริราชสมบัติยาวนานที่สุดในโลก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพระองค์เสด็จขึ้นครองบัลลังก์เมื่อพระชนมายุได้ 7 พรรษา อำนาจที่แท้จริงตลอดหกปีอยู่ที่ ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ สี่คนและพระอัยยิกาของพระองค์ จักรพรรดินีเซี่ยวจฺวัง พระพันปีหลวง
จักรพรรดิคังซีถือเป็นหนึ่งในจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจีน พระองค์ปราบกบฏสามเจ้าศักดินา โจมตีอาณาจักรทุงหนิงในไต้หวัน และกบฏมองโกลจำนวนมากในภาคเหนือและภาคตะวันตกเฉียงเหนือเพื่อให้ยอมจำนนต่อการปกครองของต้าชิง และปิดกั้น อาณาจักรซาร์รัสเซีย ใน แม่น้ำอามูร์ และปกป้องแมนจูเรียภายนอก และแมนจูเรียตะวันตกเฉียงเหนือภายนอก
รัชสมัยของจักรพรรดิคังซีนำมาซึ่งเสถียรภาพอันยาวนานและความมั่งคั่งสัมพัทธ์หลังจากหลายปีของสงครามและความวุ่นวาย พระองค์เริ่มสมัยที่เรียกว่า ยุครุ่งเรืองของคังซีและเฉียนหลง ซึ่งคงอยู่ต่อไปหลายชั่วอายุคนหลังจากที่พระองค์สวรรคต ราชสำนักของพระองค์ยังประสบความสำเร็จในด้านวรรณกรรมเช่นการรวบรวม พจนานุกรมคังซี
จักรพรรดิคังซีประสูติเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 1654 เป็นพระราชโอรสของ จักรพรรดิชุ่นจื้อ และ จักรพรรดินีเซี่ยวคังจาง ที่ พระตำหนักจิ่งเหริน พระราชวังต้องห้าม กรุงปักกิ่ง จักรพรรดิคังซีมีพระนามเดิมว่า เสฺวียนเย่ (จีน: 玄燁; พินอิน: Xuanye) พระองค์ขึ้นครองสิริราชสมบัติเมื่อพระชนมายุได้ 7 พรรษา (หรือ 8 ตามการคำนวณอายุแบบเอเชียตะวันออก) เมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 1661 ศักราช คังซี ของพระองค์เพิ่งจะเริ่มใช้เมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 1662 วันแรกของปีจันทรคติถัดมา
เฮอร์เบิร์ต ไจลส์ นักวิชาการจีนศึกษาพรรณนาถึงจักรพรรดิคังซีโดยอาศัยแหล่งข้อมูลร่วมสมัยว่า "ค่อนข้างสูงและสมส่วน พระองค์ชอบการออกกำลังกายแบบลูกผู้ชาย และอุทิศเวลาสามเดือนต่อปีในการออกล่า ดวงพระเนตรขนาดใหญ่เป็นประกายบนพระพักตร์ของพระองค์ ซึ่งมีไข้ทรพิษเป็นรูพรุน"
ก่อนที่จักรพรรดิคังซีจะเสด็จขึ้นครองสิริราชสมบัติ จักรพรรดินีเซี่ยวจฺวัง พระพันปีหลวง (ในพระนามของ จักรพรรดิชุ่นจื้อ) ได้แต่งตั้งบุคคลผู้ทรงอำนาจคือ สั่วหนี เอ๋าไป้ ซูเค่อซาฮา และ เออปี้หลุน เป็น ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ สั่วหนีถึงแก่กรรมหลังจากที่หลานสาวของเขากลายเป็น จักรพรรดินีเซี่ยวเฉิงเหริน ทิ้งให้ซูเค่อซาฮากับเอ๋าไป้อยู่ในการเมือง ในการต่อสู้แย่งชิงอำนาจอันดุเดือด เอ๋าไป้ประหารชีวิตซูเค่อซาฮาและยึดอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดในฐานะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เพียงผู้เดียว
ในฤดูใบไม้ผลิ ปี ค.ศ. 1662 ผู้สำเร็จราชการมีคำสั่งให้กวาดล้างครั้งใหญ่ในภาคใต้ของจีนโดยการอพยพประชากรออกจากชายทะเลเพื่อตอบโต้ขบวนการต่อต้านที่เริ่มต้นโดยผู้ภักดีต่อราชวงศ์หมิงภายใต้การนำของขุนพลหมิงในไต้หวัน เจิ้ง เฉิงกง หรือ โคซิงกา
ในปี ค.ศ. 1669 จักรพรรดิคังซีได้จับกุมเอ๋าไป้ด้วยความช่วยเหลือจากพระอัยยิกาของพระองค์ จักรพรรดินีเซี่ยวจฺวัง พระพันปีหลวง ที่ได้เลี้ยงดูพระองค์ และเริ่มต้นปกครองจักรวรรดิด้วยพระองค์เอง พระองค์ระบุประเด็นที่น่ากังวลสามประเด็น การควบคุมอุทกภัยของ แม่น้ำหวง ซ่อมแซม คลองใหญ่ ปราบ กบฏสามเจ้าศักดินา ในจีนทางตอนใต้ พระอัยยิกามีอิทธิพลต่อพระองค์อย่างมากและพระองค์ดูแลพระนางด้วยพระองค์เองจนกระทั่งพระนางสวรรคตในปี ค.ศ. 1688
กองทัพหลักของจักรวรรดิต้าชิง กองทัพ แปดกองธง เสื่อมถอยลงภายใต้จักรพรรดิคังซี โดยมีขนาดเล็กกว่าที่เคยอยู่ในจุดสูงสุดภายใต้จักรพรรดิ หฺวัง ไถจี๋ และช่วงต้นรัชสมัยของ จักรพรรดิชุ่นจื้อ อย่างไรก็ตามยังมีขนาดใหญ่กว่าในรัชสมัยของ จักรพรรดิยงเจิ้ง และ จักรพรรดิเฉียนหลง นอกจากนี้ กองธงเขียวยังคงทรงพลังด้วยขุนพลเช่น ตูไห่ เฟย์ หยางกู จาง หย่ง โจว เพ่ย์กง ชื่อ หลัง มู่ จาน ชุน ชื่อเก๋อ และ หวัง จิงเป่า
สาเหตุหลักของการเสื่อมถอยนี้คือการเปลี่ยนแปลงระบบระหว่างรัชสมัยของจักรพรรดิคังซีและจักรพรรดิเฉียนหลง จักรพรรดิคังซียังคงใช้ระบบทหารตามอย่างรัชกาลก่อน ซึ่งมีประสิทธิภาพและเข้มงวด ตามระบบ แม่ทัพที่กลับมาจากการสู้รบเพียงลำพัง (คนของเขาตายหมด) จะถูกประหารชีวิต เช่นเดียวกันสำหรับทหารราบ สิ่งนี้มีขึ้นเพื่อกระตุ้นทั้งแม่ทัพและทหารต้องต่อสู้อย่างกล้าหาญในสงครามเพราะไม่มีประโยชน์สำหรับผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวในการต่อสู้
โดยรัชสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลง ผู้บัญชาการทหารหละหลวม และการฝึกของกองทัพก็ถือว่ามีความสำคัญน้อยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับช่วงจักรพรรดิรัชกาลก่อน
หลังจากต้าชิงเข้ายึดครองประเทศจีนในปี ค.ศ. 1644 พื้นที่ส่วนใหญ่ทางทิศใต้และทิศตะวันตกมอบให้เป็นศักดินาแก่ 3 ขุนพลหมิงที่ได้ช่วยเหลือราชวงศ์ชิง ในปี ค.ศ. 1673 ระบบศักดินาทั้งสามถูกควบคุมโดย อู๋ซานกุ้ย, เกิงจิ้งจง และ ซ่างจื่อซิน จักรพรรดิคังซีปฏิเสธคำแนะนำของที่ปรึกษาส่วนใหญ่ของพระองค์ จักรพรรดิคังซีพยายามบังคับเจ้าศักดินาให้สละที่ดินและเกษียณอายุใน แมนจูเรีย ก่อให้เกิดการกบฏที่กินเวลานานแปดปี หลายปีหลังจากนั้น จักรพรรดิคังซี ครุ่นคิดเกี่ยวกับความผิดพลาดของพระองค์และโทษตัวของพระองค์เองว่ามีส่วนทำให้มีการเสียชีวิตระหว่างการจลาจลSpence, Jonathan D. (1974). Emperor of China: Self-portrait of Kʻang-hsi (Vintage books ed.). New York. pp. xvi–xvii, 36–38. ISBN 0-679-72074-X. OCLC 18931977.<
ตั้งแต่ ค.ศ.1720 พระองค์มีสุขภาพย่ำแย่ลง ทรงพระประชวรบ่อยครั้ง
พระรูป | พระนาม | สกุลเดิม |
---|---|---|
จักรพรรดินีเซี่ยวเฉิงเหริน (孝诚仁皇后) | สกุลเฮ่อเซ่อหลี่ (赫舍里) | |
จักรพรรดินีเซี่ยวเจาเหริน (孝昭仁皇后) | สกุลหนิ่วฮู่ลู่ (钮祜禄) | |
จักรพรรดินีเซี่ยวอี้เหริน (孝懿仁皇后) | สกุลถงเจีย (佟佳) | |
จักรพรรดินีเซี่ยวกงเหริน (孝恭仁皇后) [พระอัครชายาเต๋อ (德妃)] | สกุลอูหยา (呉雅) |
ลำดับ | พระนาม | ประสูติ | สิ้นพระชนม์ | พระมารดา | หมายเหตุ |
---|---|---|---|---|---|
องค์ชายเฉิงรุ่ย 承瑞 | 5 พฤศจิกายน 1667 | 10 กรกฎาคม 1670 | พระอัครชายาหรง สกุลหม่าเจีย | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
องค์ชายเฉิงฮู่ 承祜 | 4 มกราคม 1669 | 3 มีนาคม 1672 | จักรพรรดินีเซี่ยวเฉิงเหริน สกุลเฮ่อเซ่อหลี่ | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
องค์ชายเฉิงชิ่ง 承慶 | 21 มีนาคม 1670 | 26 พฤษภาคม 1671 | พระอัครชายาฮุ่ย สกุลโป๋เอ่อร์จี้จี๋เท่อ | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
องค์ชายไซ่อินฉาฮุน 賽音察渾 | 24 มกราคม 1671 | 6 มีนาคม 1674 | พระอัครชายาหรง สกุลหม่าเจีย | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
1 | องค์ชายอิ้นถี 胤禔 | 12 มีนาคม 1672 | 7 มกราคม 1735 | พระอัครชายาฮุ่ย สกุลน่าลา | สถาปนาเป็นจื้อจวิ้นหวัง ในปี 1698 ปลดจากพระอิสริยยศในปี 1708 |
องค์ชายฉางหัว 長華 | 11 พฤษภาคม 1674 | 12 พฤษภาคม 1674 | พระอัครชายาหรง สกุลหม่าเจีย | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
2 | องค์ชายอิ้นเหริง 胤礽 | 6 มิถุนายน 1674 | 27 มกราคม 1725 | จักรพรรดินีเซี่ยวเฉิงเหริน สกุลเฮ่อเซ่อหลี่ | พระนามเดิม “องค์ชายป่าวเฉิง” (保成) สถาปนาเป็นมกุฎราชกุมาร (皇太子) เมื่อปี 1675 ปลดจากพระอิสริยยศในปี 1708 สถาปนาเป็นมกุฎราชกุมาร อีกครั้งในปี 1709 |
องค์ชายชางเซิง 長生 | 12 สิงหาคม1675 | 27 เมษายน 1677 | พระอัครชายาหรง สกุลหม่าเจีย | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
องค์ชายหวั่นผู 萬黼 | 4 ธันวาคม 1675 | 11 มีนาคม 1679 | พระชายาทง สกุลหน่าลา | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
3 | องค์ชายอิ้นจื่อ 胤祉 | 23 มีนาคม 1677 | 10 กรกฎาคม 1732 | พระอัครชายาหรง สกุลหม่าเจีย | สถาปนาเป็นเฉิงจวิ้นหวัง ในปี 1698 ลดพระอิสริยยศเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1699 สถาปนาเป็นเฉิงชินหวัง ในปี 1709 ลดพระอิสริยยศเป็นเฉิงจวิ้นหวัง ในปี 1728 และสถาปนาเป็นจิ้งชินอ๋อง ในปี 1730 ถูกปลดจากพระอิสริยยศในปี 1730 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “หยิ่น” (隐) |
4 | องค์ชายอิ้นเจิน 胤禛 | 13 ธันวาคม 1678 | 8 ตุลาคม 1735 | จักรพรรดินีเซี่ยวกงเหริน สกุลอูหย่า | สถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1698 สถาปนาเป็นยงชินหวัง ในปี 1709 ขึ้นครองราชสมบัติเป็น จักรพรรดิยงเจิ้ง เมื่อวันที่ 22 ธันวาคม 1722 |
องค์ชายอิ้นจ้าน 胤禶 | 10 เมษายน 1679 | 30 เมษายน 1680 | พระชายาทง สกุลหน่าลา | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
5 | องค์ชายอิ้นฉี 胤祺 | 5 มกราคม 1680 | 10 กรกฎาคม 1732 | พระอัครชายาอี้ สกุลกัวลั่วหลัว | สถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1698 สถาปนาเป็นเหิงชินหวัง ในปี 1698 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “เวิน” (溫) |
6 | องค์ชายอิ้นจั้ว 胤祚 | 5 มีนาคม 1680 | 15 มิถุนายน 1685 | จักรพรรดินีเซี่ยวกงเหริน สกุลอูหย่า | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ |
7 | องค์ชายอิ้นโย่ว 胤祐 | 19 สิงหาคม 1680 | 18 พฤษภาคม 1730 | พระอัครชายาเฉิง สกุลไต้เจีย | สถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1698 สถาปนาเป็นฉุนจวิ้นหวัง ในปี 1709 สถาปนาเป็นฉุนชินหวัง ในปี 1723 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “ตู้” (度) |
8 | องค์ชายอิ้นซื่อ 胤禩 | 29 มีนาคม 1681 | 5 ตุลาคม 1726 | พระอัครชายาเหลียง สกุลเว่ย | สถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1698 สถาปนาเป็นเหลียนชินหวัง ในปี 1723 ถูกปลดจากพระอิสริยยศในปี 1726 และถูกบังคับให้เปลี่ยนพระนามเป็น "อาฉีน่า" คืนพระอิสริยยศในปี 1778 |
องค์ชายอิ้นจุ่ย 胤䄔 | 13 กันยายน 1683 | 17 กรกฎาคม 1684 | พระสนมกัว สกุลกัวลั่วหลัว | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
9 | องค์ชายอิ้นถัง 胤禟 | 17 ตุลาคม 1683 | 22 กันยายน 1726 | พระอัครชายาอี้ สกุลกัวลั่วหลัว | สถาปนาเป็นเป้ยจื่อ ในปี 1709 ถูกปลดจากพระอิสริยยศในปี 1726 และถูกบังคับให้เปลี่ยนพระนามเป็น "ไซซือเฮย" คืนพระอิสริยยศในปี 1778 |
10 | องค์ชายอิ้นเอ๋อ 胤䄉 | 28 พฤศจิกายน 1683 | 18 ตุลาคม 1741 | พระราชเทวีเวินซี สกุลหนิ่วฮู่ลู่ | สถาปนาเป็นตุนจวิ้นอ๋อง ในปี 1709 ถูกปลดลงเป็นฝู่กั๋วกงในปี 1724 |
11 | องค์ชายอิ้นจือ 胤禌 | 8 มิถุนายน 1685 | 22 สิงหาคม 1696 | พระอัครชายาอี้ สกุลกัวลั่วหลัว | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ |
12 | องค์ชายอิ้นเถา 胤祹 | 18 มกราคม 1686 | 2 กันยายน 1763 | พระอัครชายาติ้ง สกุลว่านหลิวฮา | สถาปนาเป็นเป้ยจื่อ ในปี 1709 สถาปนาเป็นลวี่จวิ้นอ๋อง ในปี 1722 สถาปนาเป็นลวี่ชินอ๋อง ในปี 1735 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “อี้” (懿) |
13 | องค์ชายอิ้นเสียง 胤祥 | 16 พฤศจิกายน 1686 | 18 มิถุนายน 1730 | พระมเหสีจิ้งหมิ่น สกุลจางเจีย | สถาปนาเป็นอี๋ชินอ๋อง ในปี 1722 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “เสียน” (賢) |
14 | องค์ชายอิ้นที 胤禵 | 16 มกราคม 1688 | 13 มกราคม 1756 | จักรพรรดินีเซี่ยวกงเหริน สกุลอูหย่า | สถาปนาเป็นเป้ยจื่อ ในปี 1709 สถาปนาเป็นสวินจวิ้นอ๋อง ในปี 1723 ลดพระอิสริยยศเป็นเป้ยจื่อ ในปี 1725 ถูกปลดจากพระอิสริยยศในปี 1726 สถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1747 สถาปนาเป็นสวินจวิ้นอ๋อง ในปี 1748 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “ฉิน” (勤) |
องค์ชายอิ้นจี้ 胤禨 | 23 กุมภาพันธ์ 1691 | 30 มีนาคม 1691 | พระอัครชายาผิง สกุลเฮ่อเซ่อหลี่ | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ | |
15 | องค์ชายอิ้นอู๋ 胤禑 | 24 ธันวาคม 1693 | 8 มีนาคม 1731 | พระอัครชายาซุ่นอี้มี่ สกุลหวัง | สถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1726 สถาปนาเป็นหยูจวิ้นอ๋อง ในปี 1730 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “เค่อ” (恪) |
16 | องค์ชายอิ้นลู่ 胤祿 | 28 กรกฎาคม 1695 | 20 มีนาคม 1767 | พระอัครชายาซุ่นอี้มี่ สกุลหวัง | สถาปนาเป็นจวงชินอ๋อง ในปี 1723 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “เค่อ” (恪) |
17 | องค์ชายอิ้นหลี่ 胤禮 | 24 มีนาคม 1697 | 21 มีนาคม 1738 | พระอัครชายาฉุนอี้ฉิน สกุลเฉิน | สถาปนาเป็นกั่วจวิ้นอ๋อง ในปี 1723 สถาปนาเป็นกั่วจวิ้นอ๋อง ในปี 1728 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “อี้” (毅) |
18 | องค์ชายอิ้นเซี่ย 胤祄 | 15 พฤษภาคม 1701 | 17 ตุลาคม 1708 | พระอัครชายาซุ่นอี้มี่ สกุลหวัง | สิ้นพระชนม์ที่สถานที่พักร้อนและหมู่วัดในเฉิงเต๋อ ด้วยพระโรคไข้ป่า |
19 | องค์ชายอิ้นจี๋ 胤禝 | 25 ตุลาคม 1702 | 28 มีนาคม 1704 | พระชายาเซียง สกุลเกา | สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ |
20 | องค์ชายอิ้นอี 胤禕 | 1 กันยายน 1706 | 30 มิถุนายน 1755 | พระชายาเซียง สกุลเกา | สถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1726 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “เจี่ยนจิ้ง” (簡靖) |
21 | องค์ชายอิ้นสี่ 胤禧 | 27 กุมภาพันธ์ 1711 | 26 มิถุนายน 1758 | พระชายาซี สกุลเฉิน | สถาปนาเป็นเป้ยจื่อ ในปี 1730 และสถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปีเดียวกัน สถาปนาเป็นเชิ่นจวิ้นอ๋อง ในปี 1735 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “จิ้ง” (靖) |
22 | องค์ชายอิ้นหู 胤祜 | 10 มกราคม 1712 | 12 กุมภาพันธ์ 1744 | พระชายาจิ่น สกุลเซ่อเฮ่อถู | สถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1730 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “กงฉิน” (恭勤) |
23 | องค์ชายอิ้นฉี 胤祁 | 14 มกราคม 1714 | 31 สิงหาคม1785 | พระชายาจิ้ง สกุลฉือ | สถาปนาเป็นเป้ยเล่อ ในปี 1730 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “เฉิง” (誠) |
24 | องค์ชายอิ้นมี่ 胤祕 | 5 กรกฎาคม 1716 | 3 ธันวาคม 1773 | พระชายามู่ สกุลเฉิน | สถาปนาเป็นเสียนอ๋อง ในปี 1733 พระนามหลังสิ้นพระชนม์คือ “เค่อ” (恪) |
องค์ชายอิ้นย่วน 胤禐 | 2 มีนาคม 1718 | 2/3 มีนาคม 1718 | พระสนมขั้นกุ้ยเหริน สกุลเฉิน | สิ้นพระชนม์หลังจากประสูติ |
ลำดับ | พระนาม | ประสูติ | สิ้นพระชนม์ | พระมารดา |
---|---|---|---|---|
1 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 23 ธันวาคม 1668 | พฤศจิกายน 1671 | พระสนมขั้นชู่เฟย สกุลจาง |
2 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 17 เมษายน 1671 | 8 มกราคม 1674 | พระชายาตวน สกุลต่ง |
3 | องค์หญิงกู้หลุนหรงเซียน 固倫榮憲公主 | 20 มิถุนายน 1673 | 29 พฤษภาคม 1728 | พระอัครชายาหรง สกุลหม่าเจีย |
4 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 16 มีนาคม 1674 | 1678 | พระสนมขั้นชู่เฟย สกุลจาง |
5 | องค์หญิงเหอซั่วตวนจิ้ง 和碩端靜公主 | 9 มิถุนายน 1674 | เมษายน 1710 | พระสนมปู้ สกุลจ้าวเจีย |
6 | องค์หญิงกู้หลุนเค่อจิ้ง 固倫恪靖公主 | 4 กรกฎาคม1679 | 1735 | พระสนมกัว สกุลกัวลั่วหลัว |
7 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 5 กรกฎาคม 1682 | กันยายน 1682 | จักรพรรดินีเซี่ยวกงเหริน |
8 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 13 กรกฎาคม1683 | สิงหาคม 1683 | จักรพรรดินีเซี่ยวอี้เหริน |
9 | องค์หญิงกู้หลุนเวินเซี่ยง 固倫溫憲公主 | 10 พฤศจิกายน 1683 | กันยายน 1702 | จักรพรรดินีเซี่ยวกงเหริน |
10 | องค์หญิงกู้หลุนเฉวียนเฉวี่ย 固倫純愨公主 | 20 มีนาคม 1685 | 1710 | พระชายาทง สกุลหน่าลา |
11 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 24 ตุลาคม 1685 | มิถุยน หรือ กรกฎาคม 1686 | พระราชเทวีเวินซี สกุลหนิ่วฮู่ลู่ |
12 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 14 มิถุนายน 1686 | มีนาคม 1697 | จักรพรรดินีเซี่ยวกงเหริน |
13 | องค์หญิงเหอซั่วเวินเค่อ 和碩溫恪公主 | 1 มกราคม 1688 | สิงหาคม 1709 | พระมเหสีจิ้งหมิ่น สกุลจางเจีย |
14 | องค์หญิงเหอซั่วเฉว่จิ้ง 和碩愨靖公主 | 16 มกราคม 1690 | 1736 | พระสนมหยวน สกุลหยวน |
15 | องค์หญิงเหอซั่วตุนเค่อ 和碩敦恪公主 | 3 กุมภาพันธ์ 1691 | มกราคม 1710 | พระมเหสีจิ้งหมิ่น สกุลจางเจีย |
16 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 27 พฤศจิกายน 1695 | พฤศิกายน 1707 | พระสนมขั้นชู่เฟย สกุลหวาง |
17 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 12 มกราคม 1699 | ธันวาคม 1700 | พระสนมขั้นชู่เฟย สกุลหลิว |
18 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 17 พฤศจิกายน1701 | ไม่ทราบปี | พระมเหสีตุนอี๋ สกุลกัวเอ่อร์เจีย |
19 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 30 มีนาคม 1703 | lมีนาคม 1705 | พระชายาเซียง สกุลเกา |
20 | องค์หญิง (ไม่มีพระนาม) | 20 พฤศจิกายน 1708 | กุมภาพันธ์ 1709 | พระสนมขั้นชู่เฟย สกุลนิ่วฮู่ลู่ |
บุญธรรม | องค์หญิงกู้หลุนฉุนสี่ 固伦纯禧公主 | 1671 | 1741 | พระธิดาในองค์ชายฉางหนิง |
พงศาวลีของจักรพรรดิคังซี | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
ก่อนหน้า | จักรพรรดิคังซี | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
จักรพรรดิชุ้นจื้อ | จักรพรรดิจีน (พ.ศ. 2204 - พ.ศ. 2265) | จักรพรรดิยงเจิ้ง |
This article uses material from the Wikipedia ไทย article จักรพรรดิคังซี, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.