การกู้ภัยถ้ำ

การกู้ภัยถ้ำหยิบยืมทักษะจากการดับเพลิง, การช่วยเหลือในพื้นที่จำกัด, การกู้ภัยด้วยเชือก และเทคนิคการปีนเขา แต่ยังได้มีการพัฒนาเทคนิคและทักษะพิเศษของตัวเองสำหรับการทำงานที่มีประสิทธิภาพในสภาวะที่ค่อนข้างยากและมีการเรียกร้อง เนื่องจากอุบัติเหตุในถ้ำ เป็นรูปแบบที่จำกัดของเหตุการณ์ และการกู้ภัยถ้ำต้องอาศัยทักษะพิเศษอย่างมาก จึงมักไม่ค่อยมีการใช้เจ้าหน้าที่ดับเพลิงในภาคใต้ดินของการช่วยเหลือ หากแต่ใช้นักดำถ้ำผู้มีประสบการณ์อื่น ๆ ที่ผ่านการฝึกอบรมปกติผ่านทางองค์กรของตนและได้รับการเรียกตัวตามความจำเป็น

การกู้ภัยถ้ำมักดำเนินการแบบช้า ๆ อย่างรอบคอบ ซึ่งจำเป็นต้องมีทั้งการทำงานเป็นทีมและการสื่อสารที่ดีจากสภาพแวดล้อมของถ้ำที่สุดขั้ว (อุณหภูมิอากาศ, น้ำ, ความลึกตามแนวดิ่ง) จึงต้องมีการประสานทุกวิถีทางในการกู้ภัยถ้ำ ด้วยเหตุนี้ ผู้ช่วยชีวิตต้องปรับเปลี่ยนทักษะและเทคนิคที่มีความคล่องตัวให้สอดคล้องสภาพแวดล้อมที่พวกเขาต้องเข้ามา

เครือข่ายหน่วยกู้ภัยถ้ำนานาชาติได้รับการจัดให้อยู่ภายใต้สหภาพถ้ำวิทยานานาชาติ (UIS) หน่วยกู้ภัยถ้ำนานาชาติส่วนใหญ่ เช่น หน่วยกู้ภัยถ้ำรัฐนิวเซาท์เวลส์ ในซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย ต่างก็อยู่ในรายชื่อของผู้ติดต่อในกรณีที่เกิดภัยในถ้ำ

ส่วนองค์กรเคฟเรสคิว (CRO) เป็นทีมกู้ภัยถ้ำแห่งแรกของโลก ได้รับการก่อตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1935 ในยอร์กเชอร์ สหราชอาณาจักร เช่นเดียวกับกลุ่มกู้ภัยถ้ำในสหราชอาณาจักรทั้งหมด องค์กรนี้ประกอบด้วยนักดำถ้ำและได้รับทุนทั้งหมดโดยการบริจาค ในทีมของสหราชอาณาจักร มักมี 'รายชื่อเรียกให้มาช่วย' ซึ่งเป็นรายละเอียดของนักดำถ้ำถึง 200 คน ที่สามารถติดต่อได้ในกรณีฉุกเฉิน