Katedra W Skarze Bibliografia
Wyniki wyszukiwania „Katedra W Skarze Bibliografia Wiki - Wiki wolna encyklopedia
 | Strony „Katedra+W+Skarze+Bibliografia” nie ma w Wikipedii. Możesz ją utworzyć (do pomocy masz przewodników) albo zaproponować jej utworzenie. |
Katedra w Skarze (szw. Skara domkyrka) – kościół położony w Skarze, region terytorialny Västra Götaland, region historyczny Västergötland. Kościół diecezjalny…
Marii Wittelsbach. Miasto wyłamało się spod zwierzchnictwa diecezji w Skarze i stanowiło w latach 1584-1647 superintendenturę, typ kościelnej jednostki administracyjnej…
Olaf Skötkonung (kategoria Brak właściwości P119 w Wikidanych)chrześcijańską już wówczas Danią. Król założył pierwsze biskupstwo w Skarze, podporządkowane arcybiskupstwu w Hamburgu-Bremie. Jego przejście na chrześcijaństwo spotkało…
Katedra w Linköping (szw. Linköpings domkyrka) – kościół katedralny w Linköpingu położony jest w centrum miasta przy ulicy noszącej wezwanie jego patrona…
Brynolf Algotsson (kategoria Urodzeni w XIII wieku)katolickiego, biskup. Po ukończeniu studiów w Paryżu powrócił do Szwecji i mianowany został kanonikiem przy katedrze w Skarze. Zanim został obrany biskupem tamtejszej…
terytorialny Västra Götaland, region historyczny Västergötland. Podlega diecezji w Skarze. Kościół ma status zabytku sakralnego według rozdz. 4 Kulturminneslagen…
wypadowym w Skarze. Według kronikarza Adama z Bremy zamierzał również zniszczyć pogańską świątynię w Gamla Uppsala. Na zachód od kościoła w Dalby znajdowały…
Helgo Zettervall (kategoria Urodzeni w 1831)Oskara Fryderyka w Göteborgu Zamek kalmarski (przebudowa) Katedra w Linköpingu (przebudowa) Kościół św. Mateusza w Norrköpingu Katedra w Skarze (przebudowa)…
restauracyjnego zaproponowanego przez Zettervalla (autora przebudowy katedr w Skarze i Uppsali). Architekt Sigurd Curman, który studiował zasady restauracji…
zbudowany w stylu gotyckim pomiędzy końcem XIII a połową XIX wieku. Jako budulca użyto piaskowca. Przy budowie świątyni wzorowano się na katedrze w Skarze nadając…
- uniwersytetu, Ignacego Daniłowicza i Ign. Szydłowskiego. W tomie czwartym objęta szczegółowo bibliografia wileńskich druków. Niektórzy zarzucali późniéj téj