Golŏki

Podskupina Ôpolanōw. Posugujōm sie prudnickim dialektym, kery cechuje brak mazurzynia, dyftōngizacyjŏ samogłosek, wymŏwianie ã we wszyjskich pozycyjach i pomiynszanie we fleksyje tymatōw twardych i miynkich, to znaczy tyż i po twardych jako kōńcōwka, bp.: stari „stary”, żywi „żywy”. Miano „Golŏki” je ôd miana miasta Gogōwek.

Golŏki
Stōdoła we Rudziczce pod Prudnikym
Państwo	Polska  Czesko Republika
Rejōn	Gōrny Ślōnsk (ôkolice Prudnika)
Gŏdka	ślōnskŏ (prudnicki dialekt)
Religijŏ	zaôbycz katolicyzm
Skupina	Ślōnzŏki
Karta
Prudnicki krys

Społeczność Golŏkōw skłŏdŏ sie z mocka lokalnych skupin. Ôbyjmujōm ône (podle Feliksa Pluty):

• Cebulkorze
• Kamyniorze
• Karpaciorze
• Klocorze
• Hery
• Podlesiŏki (uznanŏ bez dialektologōw za inkszõ grupã)

Golŏki miyszkajōm we ôkolicy Prudnika, Biołyj i Gogōwka, na tak zwanym Ôpolskim Ślōnsku. Zgodnie z modernym administracyjno-terytorialnym tajlōngiem Polski, regiōn tyn leży z wiynksza we ôpolskim wojywōdztwie, bez jego skrajnie pōłnocnych, skrajnie zachodnich i skrajnie połedniowych regiōnōw. Do drugij światowyj wojaczki we przeplocie z Golŏkami miyszkali zaôbycz ino Miymce. Po deportacyji Miymcōw z Gōrnego Ślōnska na jejich plac ôstali przeniesiyni Polŏki z inkszych regiōnōw Polski. Tedyć terŏźnie na Ôpolskim Ślōnsku reprezyntowanŏ je miynszanŏ populacyjŏ ślōnsko-polsko-miymieckŏ.