Sufizmi

Ndjekësit e sufizmit quhen sufí (shumësit e arabishtes: صُوفِيَّة‎ ṣūfiyyah; صُوفِيُّون‎ ṣūfiyyūn; مُتَصَوُّفََة‎ mutaṣawwufah; مُتَصَوُّفُون‎ mutaṣawwufūn). Historikisht, sufitë shpesh i përkitnin një ṭuruq (fjalëpërfjalë udhë; urdhër, bashkësi) formuar përreth mjeshtrave të mëdhenj të cilëve u referoheshin si veli që gjurmonin një zinxhir mësuesish mbrapa në kohë deri tek profeti i Islamit, Muhammedit. Këta tarikate tuboheshin ndër takime të përshpirtshme (mexhlise) ndër vendet e quajtura zavije ose teqe. Ata përpiqen drejt përsosjes së besimit (ihsan), siç ilustrohet në një hadith: "Ihsan është të adhurosh Allahun sikur je duke e parë; nëse nuk mund ta shohësh, me siguri të sheh Ai ty". Xhelaledin Rumi (Rumiu) pohonte se "Sufiu kapet pas Muhammedit sikur Ebu Beqiri". Sufitë e mbajnë Muhammedin si al-Insān al-Kāmil, njeriun e përsosur parak që shëmbëllen moralitetin e Zotit, e shohin si prijësin e tyre dhe si udhëheqësin e tyre shpirtëror më kryesor.

• Fitzpatrick, Coeli; Walker, Hani (2014). Muhammad in History, Theory, and Culture (në anglisht). ABC-Clio.
• Gamard, Ibrahim (2004). Rumi and Islam: Selections from His Stories, Poems, and Discourses, Annotated & Explained (në anglisht). SkyLight Paths Publishing. ISBN 978-1-59473-002-3.