Mahmud Bej Vlora

I biri i tij, Ismail Qemal bej Vlora do të ishte shpallësi i pavarësisë së shtetit shqiptar dhe kryeministri i parë i vendit.

Lindi në Vlorë, i biri i Ismail beut dhe Nasipe hanëm Vlorës. Pas vrasjes së të atit, me të vëllanë Muhamedin, u internua në kalanë e Beratit dhe më pas në atë të Gjirokastrës në vitet 1829-1831. Falet dhe i rikthehet një pjesë e pasurisë. Nxiti, mori pjesë dhe qe ndër krerët e kryengritjes kundër Tanzimatit në vitet 1843-1847.

Më 1848 familja u internua: burrat në Konia, ndërsa gratë me fëmijët në Selanik. Pasi u lirua, më 1854 mblodhi vullnetarë për të shtypur kryengritjen e Epirit, në ngjarjet e Grivasit; ku për të përballuar shpenzimet (ylefet) e vullnetarëve u detyrua të shesë çifligjet e fundit që i kishin mbetur në Goricë, Babicë, Novoselë, Bestrovë, Selenicë, Subënj e Picar. Më pas shkoi në Stamboll për të siguruar rimbursimin për harxhimet në shtypjen e kryengritjes, por nuk iu bë dot e mundur. Pas një qëndrimi dyvjeçar në Athinë nën mbrojtjen e monarkut, u kthye në Stamboll ku vdiq më 1866.