Kapitali Natyror

Disa asete të kapitalit natyror u sigurojnë njerëzve mallra dhe shërbime falas, e që shpesh quhen shërbime ekosistemi. Dy prej tyre (uji i pastër dhe toka pjellore) mbështesin ekonominë dhe shoqërinë tonë, dhe kështu e bëjnë të mundur jetën e njeriut.

Kapitali natyror është një shtrirje e nocionit ekonomik të kapitalit (burimet që mundësojnë prodhimin e më shumë burimeve) për mallrat dhe shërbimet e ofruara nga mjedisi natyror. Për shembull, një pyll ose një lumë i mirëmbajtur mund të sigurojë një rrjedhë të pacaktuar të qëndrueshme të pemëve ose peshqve, ndërsa përdorimi i tepërt i këtyre burimeve mund të çojë në një rënie të përhershme të disponueshmërisë së drurit ose rezervave të peshkut. Kapitali natyror gjithashtu u siguron njerëzve shërbime thelbësore, si ujëmbledhësi, kontrolli i erozionit dhe pjalmimi i bimëve nga insektet, të cilat nga ana tjetër sigurojnë qëndrueshmërinë afatgjatë të burimeve të tjera natyrore. Meqenëse furnizimi i vazhdueshëm i shërbimeve nga pasuritë e kapitalit natyror në dispozicion varet nga një mjedis i shëndetshëm, funksionues, struktura dhe diversiteti i habitateve dhe ekosistemeve janë përbërës të rëndësishëm të kapitalit natyror. Metodat, të quajtura 'kontrollet e aseteve të kapitalit natyror', ndihmojnë vendimmarrësit të kuptojnë sesi ndryshimet në performancën aktuale dhe të ardhshme të aktiveve të kapitalit natyror do të ndikojnë në mirëqenien njerëzore dhe ekonominë.

Termi 'kapital natyror' u përdor për herë të parë në vitin 1973 nga E.F. Schumacher në librin e tij E vogla është e bukur (Small Is Beautiful) dhe u zhvillua më tej nga Herman Daly, Robert Costanza, dhe themeluesit e tjerë të shkencës së Ekonomisë Ekologjike, si pjesë e një kritike gjithëpërfshirëse të mangësive të ekonomisë konvencionale. Kapitali natyror është një koncept kryesor për vlerësimin ekonomik e sidomos për vlerësimin e shërbimeve të ekosistemit i cili sillet rreth idesë, që jeta jo-njerëzore prodhon mallra dhe shërbime që janë thelbësore për jetën. Kështu, kapitali natyror është thelbësor për qëndrueshmërinë e ekonomisë.

Në një analizë tradicionale ekonomike të faktorëve të prodhimit, kapitali natyror zakonisht do të klasifikohej si "tokë" e dalluar nga "kapitali" tradicional. Dallimi historik midis "tokës" dhe "kapitalit" përcaktonte "tokën" si natyrë që ndodhet me një furnizim fiks, ndërsa "kapitali", siç përcaktohej fillimisht, i referohej vetëm mallrave të bëra nga njeriu. (p.sh., Gjeorgjizmi ) Sidoqoftë, është mashtruese të shikosh "tokën" sikur aftësia e tij prodhuese të jetë fikse, sepse kapitali natyror mund të përmirësohet ose degradohet nga veprimet e njeriut me kalimin e kohës (shiko degradimin e mjedisit). Për më tepër, kapitali natyror jep përfitime dhe mallra, të tilla si druri ose ushqimi, të cilat mund të përdoren nga njerëzit. Këto përfitime janë të ngjashme me ato të realizuara nga pronarët e kapitalit infrastrukturor, i cili jep më shumë mallra, siç është një fabrikë që prodhon automobila ashtu si një pemë molle prodhon mollë.

Ekologët po bashkohen me ekonomistët për të matur dhe shprehur vlerat e pasurisë së ekosistemeve, si një mënyrë për të gjetur zgjidhje për krizën e biodiversitetit. Disa studiues janë përpjekur të vendosin një shifër dollari në shërbimet e ekosistemit, siç është vlera e kontributit të pyllit boreal kanadez në shërbimet globale të ekosistemit. Nëse ekologjikisht është i paprekur, pylli boreal ka një vlerë të vlerësuar prej 3.7 trilion US $. Ekosistemi boreal pyjor është një nga rregullatorët e shkëlqyeshëm atmosferikë të planetit dhe ruan më shumë karbon se çdo biome tjetër në planet. Vlera vjetore për shërbimet ekologjike të Pyllit Boreal vlerësohen në 93.2 miliardë dollarë amerikanë, ose 2.5 më e madhe se vlera vjetore e nxjerrjes së burimeve.

Vlera ekonomike e 17 shërbimeve të ekosistemit për të gjithë biosferën (e llogaritur në vitin 1997) ka një vlerë mesatare prej 33 trilionë US $ në vit. Këto vlera ekologjike ekonomike nuk përfshihen aktualisht në përllogaritjet e llogarive kombëtare të të ardhurave, PBB-së dhe ato nuk kanë atribute çmimesh sepse ato ekzistojnë kryesisht jashtë tregjeve globale. Humbja e kapitalit natyror vazhdon të përshpejtohet dhe zhvendoset ose injorohet nga analiza monetare kryesore.

Të gjitha përdorimet e termit aktualisht dallojnë natyrën nga kapitali i krijuar nga njeriu ose infrastruktura. Treguesit e miratuar nga Qendra Botërore e Monitorimit të Konservimit të Programit të Kombeve të Bashkuara për Mjedisin dhe Organizata për Bashkëpunim Ekonomik dhe Zhvillim (OECD) për të matur biodiversitetin natyror, përdorin termin në një mënyrë pak më specifike. Sipas OECD, kapitali natyror është "pasuri natyrore në rolin e tyre për të siguruar burime natyrore dhe shërbime mjedisore për prodhimin ekonomik" dhe "përgjithësisht konsiderohet se përfshin tre kategori kryesore: rezervat e burimeve natyrore, tokën dhe ekosistemet".

Koncepti i "kapitalit natyror" është përdorur gjithashtu nga projekti Biosfera 2, dhe modeli ekonomik i kapitalizmit natyror të Paul Hawken, Amory Lovins dhe Hunter Lovins. Kohët e fundit, ajo ka filluar të përdoret nga politikanë, veçanërisht Ralph Nader, Paul Martin Jr., dhe agjensi të qeverisë së Mbretërisë së Bashkuar, përfshirë Komitetin e tij të Kapitalit Natyror dhe Observatorin e Shëndetit në Londër.

Në veprën Kapitalizmi natyror: Krijimi i revolucionit të ardhshëm industrial " (Natural Capitalism: Creating the Next Industrial Revolution) autori pretendon se "revolucioni i ardhshëm industrial" varet nga përbërja e katër strategjive qendrore: "ruajtja e burimeve përmes proceseve prodhuese më efektive, ripërdorimi i materialeve siç gjenden në sistemet natyrore, një ndryshim në vlerat nga sasia në cilësi, dhe investimi në kapitalin natyror, ose rivendosja dhe ruajtja e burimeve natyrore".

• Pearce, D. 1993. Blueprint 3: Measuring Sustainable Development. Earthscan.  ISBN 1-85383-183-2
• Jansson, AnnMari; et al. (1994). Investing in Natural Capital : The Ecological Economics Approach to Sustainability. Washington, D.C.: Island Press, 504 pp.  ISBN 1-55963-316-6.
• Daily, Gretchen C. (editor) (1997). Nature's Services: Societal Dependence on Natural Ecosystems. Washington, D.C.: Island Press, 392 pp.  ISBN 1-55963-476-6.
• Prugh, Thomas; Robert Costanza et al. (1999). Natural capital and human economic survival. Solomons, Md.: International Society for Ecological Economics, 180 pp.  ISBN 1-56670-398-0.
• Helm, Dieter (2015). Natural Capital - Valuing Our Planet. Yale University Press; 277 pp.  ISBN 978-0-300-21098-9