Inxhinieria Mekanike

Është një degë inxhinierike që kombinon parimet e fizikës dhe matematikës inxhinierike me shkencën e materialeve, për të projektuar, analizuar, prodhuar dhe mirëmbajtur sistemet mekanike. Është një nga degët më të vjetra dhe më të gjera të inxhinierisë.

Inxhinieria mekanike kërkon një kuptim të fushave kryesore duke përfshirë mekanikën, dinamikën, termodinamikën, shkencën e materialeve, dizajnin, analizën strukturore dhe energjinë elektrike. Përveç këtyre parimeve thelbësore, inxhinierët mekanikë përdorin mjete të tilla si dizajni me ndihmën e kompjuterit (CAD), prodhimi me ndihmën e kompjuterit (CAM) dhe menaxhimin e ciklit jetësor të produktit për të projektuar dhe analizuar impiantet e prodhimit, pajisjet dhe makineritë industriale, sistemet e ngrohjes dhe ftohjes. sistemet e transportit, avionët, mjetet ujore, robotika, pajisjet mjekësore, armët dhe të tjera.

Inxhinieria mekanike u shfaq si një fushë gjatë Revolucionit Industrial në Evropë në shekullin e 18-të; megjithatë, zhvillimi i saj mund të gjurmohet disa mijëra vjet në mbarë botën. Në shekullin e 19-të, zhvillimet në fizikë çuan në zhvillimin e shkencës së inxhinierisë mekanike. Fusha ka evoluar vazhdimisht për të inkorporuar përparim dhe përmirësime të teknologjisë; sot inxhinierët mekanikë po ndjekin zhvillime në fusha të tilla si përbërësit e materialeve, mekatronika dhe nanoteknologjia. Inxhinieria mekanike gjithashtu ka të bëjë me inxhinierinë ajrore e detare, inxhinierinë hapësirore, inxhinierinë energjetike, inxhinierinë metalurgjike, dhe lidhet në punime me inxhinierinë civile, inxhinierinë strukturore, inxhinierinë elektrike, inxhinierinë e prodhimit, inxhinierinë kimike, inxhinierinë industriale dhe disiplina të tjera inxhinierike në sasi të ndryshme. Inxhinierët mekanikë mund të punojnë gjithashtu në fushën e inxhinierisë biomjekësore, veçanërisht me biomekanikën, fenomenet e transportit, biomekatronikën, bionanoteknologjinë dhe modelimin e sistemeve biologjike.

• Mekaniku