Ibadi

Ndërsa në të kaluarën havarixhët Ibadi kanë njohur momentet zgjerimit (në kohën e mbretërimit të rustumide e Tahert, se në mes të 761 dhe 909 erdhi për të kuptuar shumë nga Afrika e Veriut), aktualisht ky konfesion është në një vend të vetëm : Sulltanati i Omanit, ndërsa në vende të tjera ekziston vetëm në komunitete të vogla, në Zanzibar dhe në disa rajone të Algjeri (Mzab) e Tunizi (ishullin e Djerba) dhe Libi (Gebel Nefusa dhe Zuara).

Shkolla rrjedh emrin e saj nga Abdullah ibn Ibad i fisit Banu Tamim. Ibn Ibad kishte përgjegjësi të shkëputej nga lëvizja e havarixhëve rreth kohës kur Abdylmelik ibn Mervan morri fuqinë. Sidoqoftë, themeluesi i vërtetë ishte Xhabir ibn Zejdi nga Omani. Fillimisht, teologjia e Ibadit u zhvillua në Basra, Irak. Ibaditë kundërshtuan udhëheqjen e kalifës së tretë, [[Osman ibn Afan|Uthman ibn Afanit], por ndryshe nga havarixhët ekstremistë, Ibaditë refuzuan vrasjen e Uthmanit poashtu havarixhët besojnë se të gjithë që mbajnë pikëpamje të ndryshme ishin pabesimtarë. ishin prej grupeve që kundërshtuan udhëheqësin e katërt në Islam Aliut dhe dëshiruan që të kthejnë Islamin në formën paraprake në konfliktin mes Aliut dhe Muavijes.

Doktrina e Ibadit ka shumë dallim me besimet tjera:

• Zoti nuk do të shfaq veten e tij para myslimanëve në Ditën e Gjykimit, i cili është i njëjti besim me shiatë. Sunnitë besojnë se myslimanët do ta shohin Zotin në Ditën e Gjykimit.
• Kurani u krijua nga Zoti, i njëjti besim me Mutazilen. Sunitë besojnë Kurani ishte zbritur prej Zotit nëpërmjet profetit Muhammed, siç ilustrohet nga vuajtja e Ahmed ibn Hanbelit gjatë kohës së mihnas.
• Nuk është e nevojshme të ketë një udhëheqës në të gjithë botën myslimane. Komuniteti myslimanë mund ta udhëheqin veten. Kjo është ndryshme prej besimit të sunnive i kalifatit dhe besimit shiitë të imametit.
• Nuk është e nevojshme që udhëheqësi të jetë pasardhës prej fisit teë Kurejshëve, ndryshe nga besimi i shiave që duhet të jetë pasardhës.

 

Ibadi përbën shumicën e popullsisë së Omanit. Ka rreth 2.72 milionë Ibadis në mbarë botën, prej të cilëve 250,000 jetojnë jashtë Omanit. Si rezultat, Omani është i vetmi shtet në botën myslimane me shumicë të popullsisë Ibadi.

Historikisht, dinastia e hershme Mesjetare Rustamid në Algjeri ishte Ibadi, dhe refugjatët nga kryeqyteti i saj, Tiaret, themeluan komunitetet Ibadi të Afrikës Veriore, të cilat ende ekzistojnë në M'zab. Mozabitët, një grup etnik berbere në M'zab, janë Ibadis. Ibadit gjenden gjithashtu në Afrikën Lindore (veçanërisht në Zanzibar), në malet Nafusa të Libisë dhe në Ishullin Djerba në Tunizi. Ekziston një grup Selefistësh që janë kthyer në Ibadis në ishullin e Maldiveve që nga viti 2016. Ata ndjekin shejhët e Omanit.

• Tadeusz LEWICKI, "Les subdivisions de l'Ibadiyya", in Studia Islamica 9 (1958), pp. 71–82
• A. de Calassanti MOTYLINSKI, "Le nom berbère de Dieu chez les Abadhites", Revue Africaine 59 (1905), pp. 141–148