Francisko Franko (4 dhjetor, 1892, Galicia – 20 nëntor, 1975), ishte një gjeneral spanjoll që drejtoi Partinë Nacionaliste në Spanjë gjatë Luftës civile spanjolle duke korrur fitore.
Ai e drejtoi Spanjën me një regjim ushtarak diktatorial për rreth 50 vjet.
Francisco Franco | |
---|---|
Caudillo i Spanjës (Lider) | |
Në detyrë 1 tetor 1936 – 20 nëntor 1975 | |
Paraprirë nga | Manuel Azaña(President) |
Pasuar nga | Juan Carlos I (Mbreti i Spanjës) |
Kryeministri i Spanjës | |
Në detyrë 30 janar 1938 – 8 qershor 1973 | |
Paraprirë nga | Juan Negrín |
Pasuar nga | Luis Carrero Blanco |
Të dhëna vetjake | |
U lind më | 4 dhjetor 1892 Galicia, Spanjë |
Vdiq më | 20 nëntor 1975 (82 vjeç) Madrid, Spanjë |
Nënshtetësia | Spanjoll |
Partia politike | Falanga |
Punësimi | Ushtarak |
Franko luftoi një luftë brutale kundër demokracisë, me ndihmën e Hitlerit dhe Musolinit, dhe udhëhoqi një regjim terrori shtetëror dhe trushpëlarjeje kombëtare, përmes mediave të kontrolluara dhe sistemit arsimor të shtetit. Ai konsiderohet shpeshherë si udhëheqësi më i suksesshëm fashist i Evropës, sepse ai arriti të mbijetonte në pushtet deri në vdekjen e tij natyrore.
I lindur në Ferrol, Galicia, në një familje ushtarake të klasës së lartë, Franko shërbeu fillimisht në ushtrinë spanjolle si kadet në Akademinë e Këmbësorisë Toledo nga viti 1907 deri në 1910. Ndërsa shërbente në Marok, ai u ngrit në gradë për t'u bërë gjeneral brigade në vitin 1926 në moshën 33-vjeçare, gjë që e bëri atë gjeneralin më të ri në të gjithë Evropën. Dy vjet më vonë, Franko u bë drejtor i Akademisë së Përgjithshme Ushtarake në Zaragoza. Si një konservator dhe monarkist, Frankos i vinte keq për heqjen e monarkisë dhe krijimin e Republikës së Dytë në 1931, dhe u shkatërrua nga mbyllja e akademisë së tij; megjithatë, ai vazhdoi shërbimin e tij në Ushtrinë Republikane.
Karriera e tij u rrit pasi partisë reaksionare spanjolle e quajtur Konfederata Spanjolle e të Djathtës Autonome (CEDA) dhe Partia Radikale Republikane fituan zgjedhjet e vitit 1933, duke e fuqizuar atë për të udhëhequr shtypjen e kryengritjes së vitit 1934 në Asturias. Franko u ngrit për një kohë të shkurtër në detyrë, duke u bërë shef i shtabit të ushtrisë përpara zgjedhjeve të vitit 1936, të cilat do të sillnin Frontin Popullor të majtë në pushtet. Pas ardhjes së të majtë në pushtet, Franko u dërgua për detyrë në Ishujt Kanarie. Fillimisht ngurrues, ai iu bashkua puçit ushtarak të korrikut 1936, i cili, pasi nuk arriti të merrte Spanjën, shkaktoi nisjen e Luftës Civile Spanjolle.
Gjatë luftës, ai komandoi ushtrinë koloniale afrikane të Spanjës dhe më vonë, pas vdekjes së pjesës më të madhe të udhëheqjes rebele, u bë lideri i vetëm i fraksionit të tij, duke u emëruar gjeneralisimo dhe kreu i shtetit në vitin 1936. Ai konsolidoi të gjitha partitë nacionaliste në Falangën Spanjolle Tradicionale dhe të Juntës Ofensive Nacional-Sindikaliste, e quajtur shkurtimisht FET y de las JONS (duke krijuar një shtet njëpartiak) dhe zhvilloi një kult personaliteti rreth sundimit të tij duke themeluar Lëvizjen Nacionale. Tre vjet më vonë, nacionalistët shpallën fitoren, e cila zgjati diktaturën e Frankos mbi Spanjën përmes një periudhe represioni kundrejt kundërshtarëve politikë. Përdorimi i punës së detyruar nga diktatura e tij, kampet e përqendrimit dhe ekzekutimet çuan në 30,000 deri në 50,000 vdekje. E kombinuar me vrasjet gjatë luftës, kjo e sjell numrin e vdekjeve të Terrorit të Bardhë në mes 100,000 dhe 200,000 vdekje.
Gjatë Luftës së Dytë Botërore, ai ruajti neutralitetin spanjoll, por mbështeti Boshtin - anëtarët e të cilit Italia dhe Gjermania e kishin mbështetur gjatë Luftës Civile - duke dëmtuar reputacionin ndërkombëtar të vendit në mënyra të ndryshme. Gjatë fillimit të Luftës së Ftohtë, Franko e nxori Spanjën nga depresioni i saj ekonomik i mesit të shekullit të 20-të përmes politikave teknokratike dhe ekonomikisht liberale, duke udhëhequr një periudhë të rritjes së përshpejtuar të njohur si "mrekullia spanjolle". Në të njëjtën kohë, regjimi i tij kaloi nga një shtet totalitar në një shtet autoritar me pluralizëm të kufizuar. Ai u bë lider në lëvizjen antikomuniste, duke marrë mbështetje nga Perëndimi, veçanërisht nga Shtetet e Bashkuara. Nga viti 1950, kishte mbështetjen e atyre që ishin thjeshtë mirënjohës për rritjen e standarteve të jetesës.
Në vitet e fundit, Franko nuk sundoi vetëm me represion: ai gëzonte një mbështetje popullore të konsiderueshme. Kishte nga ata që, për arsye pasurimi, besimi fetar ose angazhimi ideologjik, mbështesnin aktivisht rebelët e tij ushtarakë gjatë luftës civile.
This article uses material from the Wikipedia Shqip article Francisko Franko, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Përmbajtja është në disponim nëpërmjet licencës CC BY-SA 4.0 nëse nuk shënohet ndryshe. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Shqip (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.