ابوالعباس عبداللہ السفاح

آخری اموی خلیفہ مروان ثانی نے ابراہیم بن محمد بن علی کوں گرفتار کرا کے مروا ڈتا تاں ابوالعباس انہاں دا جانشین بݨا۔

اس اپݨے آبائی مسکن حمیمہ (جنوبی فلسطین) دی رہائش ترک کر ݙتی تے اہل و عیال سمیت کوفے وچ آ گیا۔ ابومسلم خراسانی، ابوسلمہ تے دیگر حامیان تحریک عباسیہ دی مدد نال بالآخر عراق تے ابوالعباس دا قبضہ تھی گیا تے ربیع الاول 132ھ وچ اس دی خلافت دا اعلان کر ݙتا گیا۔ بعد وچ فرات دے کنارے امویاں تے عباسیاں وچ فیصلہ کن جنگ تھئی تے ابوالعباس دے چاچا عبداللہ بن علی نے ذوالحجہ 132ھ وچ بنو امیہ دا خاتمہ کرکے تے آخری خلیفہ مروان ثانی دا قتل کر کے بنی عباس دی خلافت کی بنا پاتی۔

ابوالعباس نے اپݨی خلافت دے استحکام دی خاطر بڑی خونریزی کیتی۔ بنو امیہ تے تاں اس دی سختیاں انتہا کوں پہنچ گئیاں۔ مردے وی اس دے جوشِ انتقام توں محفوظ نہ رہ سڳے۔ اکثر اموی خلفا دی قبراں کھٹوا کے انہاں دی ہڈیاں پیسیاں گئیاں۔ اس قتل و غارت گری تے سفاکی دے باعث سفاح دے لقب توں مشہور تھیا جس دے معنی (خونریز) دے ہن۔ سفاح دی سختیاں صرف دشمناں تک ہی محدود نہ ہن۔ بلکہ اس دے اکثر معتمد وی اس دے مظالم دا شکار تھئے۔ مشہور عباسی داعی ابوسلمہ جیہڑا اس دا پہلا وزیر وی ہئی، ایں دے ایماء تے موت دے گھاٹ اُتارا گیا۔