Nebojša Glogovac

avgust 1969 – Beograd, 9. februar 2018) bio je srpski filmski, televizijski i pozorišni glumac.

Nebojša Glogovac
Puno ime	Nebojša Glogovac
Mesto rođenja	Trebinje ( SFR Jugoslavija)
Datum smrti	9. 2. 2018. (48 godina)
Mesto smrti	Beograd ( Srbija)
Zanimanje	glumac
Supružnik	Mina Glogovac (1997—2014)
Deca	Gavrilo, Miloš i Sunčica
Bitna uloga	Ubistvo s predumišljajem — Bogdan Bilogorac Do koske — Simke Nebeska udica — Kaja Klopka — Mladen Žena sa slomljenim nosem — Gavrilo Za kralja i otadžbinu — Dragoljub Mihailović Ustav Republike Hrvatske — Vjeko Kralj
IMDb veza
Nagrade Ostale nagrade Nagrada Zoran Radmilović 2001. Hadersfild Nagrada Miloš Žutić 2000. Zlatno runo 2004. Hadersfild Sterijina nagrada 2001. Zlatno runo 2005. Hadersfild Nagrada Ardalion 1996. U potpalublju 2006. Hadersfild Najbolji glumac na Filmskom festivalu u Milanu 2008. Klopka Zlatni delfin 2011. Žena sa slomljenim nosem Zlatna arena 2017. Ustav Republike Hrvatske

Tokom studiranja dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta, a svoju glumačku karijeru započeo je ulogom u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača. Prvu TV ulogu ostvario je 1987. godine, kada se pojavio u nekoliko epizoda serije Bolji život. Glogovac se na filmu prvi put pojavio 1993. godine u drami Raj Petra Zeca, gde je bio jedan od glavnih glumaca. Nakon što je skrenuo pažnju na svoj talenat, dobio je ulogu u filmu reditelja Gorčina Stojanovića Ubistvo s predumišljajem (1995).

Igrao je glavne uloge u ostvarenjima Bure baruta, Nebeska udica, Munje!, Kad porastem biću Kengur, Klopka, Hadersfild, Branio sam Mladu Bosnu, Krugovi i Ravna gora. Višestruko je nagrađivan za uloge u pozorištu i na filmu, a izdvajaju se Sterijina nagrada, Car Konstantin u Nišu i Zlatna arena u Puli za najbolju mušku ulogu.

Umro je posle kratke i teške bolesti, u Kliničkom centru Srbije u Beogradu, 9. februara 2018. godine.

Nebojša Glogovac je rođen 30. avgusta 1969. u Trebinju u SR Bosni i Hercegovini. Sa porodicom se iz Trebinja preselio u Opovo, kada je imao 7 godina, a potom u Pančevo, gde je Nebojšin otac dobio službu kao prota 1977. godine. Glogovac je imao malu ulogu školskog druga Slobodana Popadića u seriji Bolji život (1987). Tokom pohađanja osnovne škole, pohađao je i muzičku školu, odsek za klarinet. Završio je Gimnaziju Uroš Predić u Pančevu, a potom upisao studije psihologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Nakon dve godine studija predomislio se i 1990. godine je upisao glumu na beogradskom Fakultetu dramskih umetnosti u klasi profesora Vladimira Jevtovića. Zajedno sa njim studirali su Nataša Ninković, Vojin Ćetković, Sergej Trifunović, Nela Mihailović i Boris Pingović.

Kao dečak bio je član Dečjeg omladinskog dramskog studija Radio Beograda punih šest godina. Tokom studiranja psihologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu radio je u Amaterskom pozorištu Pančeva "Atelje mladih". Pored toga što se bavio glumom, bio je strastveni ljubitelj jahanja, bekgemona i motorista. Navijao je za Crvenu zvezdu i bio je kandidat za člana Skupštine FK Crvena zvezda na prvim neposrednim izborima 2012. godine. Zajedno sa kolegom Goranom Šušljikom osnovao je filmsku produkcijsku kuću Eye to Eye Produkcija čiji prvenac je bio film Hadersfild.

Glumio je u velikom broju humanitarnih predstava za decu, donirao novac za obnovu crkvi i više puta pomagao novčano svoje kolege sa glumačke scene. Godine 2009. pojavio se u reklamnom spotu, u okviru kampanje koja je promoviše borbu protiv raka dojke. Naredne godine ošišao je pramen kose kao znak podrške deci oboleloj od raka i njihovim roditeljima, u okviru akcije Pramen nade.

Umro je 9. februara 2018. godine u Beogradu, nakon kraće bolesti. Gradska uprava Pančeva donela je 14. februara 2018. godine odluku da Kulturni centar Pančeva nosi ime Centar za kulturu Nebojša Glogovac, u znak sećanja na glumca, koji je svoju glumačku karijeru započeo u ovom centru i odrastao u Pančevu.

Rođen je u porodici sveštenika Milovana iz Dramiševa i krojačice Milene Glogovac (devojačko Samardžija) iz Nevesinja. Imao je osam godina mlađu sestru Bojanu, a rano detinjstvo proveo je u porodičnoj kući dede Gavrila u Dramiševu, selu nedaleko od Nevesinja.
U periodu od 1997—2014. godine bio je oženjen Minom Glogovac, slikarkom i docentom na predmetu Slikarske tehnike na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Mina i Nebojša venčali su se 30. avgusta 1997. godine, na njegov 28. rođendan. Iz braka sa njom ima dvoje dece — Gavrila, rođenog 1999. godine, i Miloša, rođenog 2001. godine. Dve godine nakon razvoda, Glogovac je dobio treće dete, ćerku Sunčicu, sa partnerkom Milicom Šćepanović, joga instruktorkom i bivšom novinarkom, a živeli su na Dorćolu. NJegov venčani kum i kum dece iz braka sa Minom Glogovac je Vojin Ćetković.

1987—2000.

Tokom studiranja dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta, a svoju glumačku karijeru započeo je u ulogom u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača. Nakon toga usledile su uloge u predstavama Lažni car Šćepan Mali, Troil i Kresida, Rođaci iz najboljih dana, Parabelum i mnoge druge. Prvu TV ulogu ostvario je 1987. godine, kada se pojavio u nekoliko epizoda serije Bolji život, gde je imao malu ulogu školskog druga Slobodana Popadića. Glogovac se na filmu prvi put pojavio 1993. godine u drami Raj, Petra Zeca, gde je bio jedan od glavnih glumaca, u ulozi Birimića, prijatelja Miloša Crnjanskog, kojeg je tumačio Tihomir Stanić.

Godine 1994. dobio je ulogu Fadila, vojnika JNA, u ratnoj drami Bore Draškovića Vukovar, jedna priča.

Nakon što je skrenuo pažnju na svoj talenat, dobio je ulogu u filmu reditelja Gorčina Stojanovića Ubistvo s predumišljajem (1995), u kom je tumačio lik Bogdana, ranjenog na ratištu u Bosni, koji sa nestrpljenjem čeka oporavak kako bi se vratio nazad. Za ovu ulogu dobio je nagradu za najbolju mušku ulogu Car Konstantin na Filmskom festivalu u Nišu.

Godine 1996. dobio je Nagradu Ardalion za ulogu Vladimira u predstavi U potpalublju. Značajnu ulogu u svojoj karijeri odigrao je i 1997. godine u akcionoj drami Do koske, režisera Slobodana Skerlića. U ovom filmu, Glogovac je dobio ulogu Simketa, mladog kriminalca. Usledila je uloga u TV filmu Pokondirena tikva 1997. godine, u režiji Petra Zeca, gde je Glogovac tumačio lik Jovana. Godine 1998. zaigrao je u TV seriji Porodično blago (1998—2002) u ulozi Zlatka Gavrilovića, nakon koje je stekao veliku popularnost.

U kratkometražnom filmu Hotel Beograd iz 1998. godine tumačio je lik Igora, a nakon toga zaigrao i u filmu Bure baruta, reditelja Gorana Paskaljevića. Iste godine igrao je u jednoj od glavnih uloga u filmu Spasitelj, gde je tumačio Verinog brata, silovane Srpkinje koja je rat provela u zarobljeničkom kampu. Usledila je uloga glavnog lika, Marka, u filmu Ranjena zemlja, čija radnja se odvija u jednom beogradskom skloništu tokom NATO bombardovanja SRJ.

Godine 2000. zaigrao je u filmu Nebeska udica, gde je tumačio lik Kaje, mladog i perspektivnog košarkaša. Na filmskom festivalu u Berlinu, gde je film Nebeska udica učestvovao u glavnom programu, kritičari su hvalili glumu Glogovca i poredili ga sa DŽordžom Klunijem.

2001—2010.

Početkom 2001. godine Glogovac je dobio ulogu u filmu Munje!, gde je tumačio ulogu podmitljivog policajca, koji je sklon lakim drogama. Naredne godine glumio je u filmovima Klasa 2002 kao Nebojša, hororu T.T. Sindrom, gde je tumačio ulogu Vakija i u filmu Država mrtvih, režisera Živojina Pavlovića i Dinka Tucakovića, gde je Glogovac tumačio lik Gorazda Kranjca.

Godine 2004. u ulozi taksiste Živca glumio je u filmu Radivoja Andrića, Kad porastem biću Kengur, filmu koji je osvojio nagradu Propeler Motovuna na Motovunskom filmskom festivalu u konkurenciji „Od A do A“ (nagrada za najbolji film u regionu od Austrije do Albanije) i Nagradu za najbolji scenario na Festivalu filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji 2004. godine. Narednih godina glumio je u TV seriji Lift (2002) kao oficir Prvoslav Gajin i u seriji Košarkaši, gde je tumačio ulogu trenera Žareta.

Godine 2005. u ulozi tašte glumio je u kratkom filmu Svadba, a naredne 2006. godine u ulozi doktora Mila Petrovića, u filmu Optimisti, reditelja Gorana Paskaljevića.

U kriminalnom trileru Klopka (2007), Glogovac je dobio glavnu ulogu, Mladena, građevinskog inženjera, koji na sve načine pokušava da zaradi novac, da bi izlečio svog teško bolesnog sina. Film je 2007. godine dobio nagradu za najbolji scenario na Festivalu filmskog scenarija, nagrade na festivalima u Minsku, Milanu i Liježu, a Glogovac nagradu za najbolju mušku ulogu u filmu. U filmskoj drami Hadersfild tumačio je ulogu Ivana, bivšeg džudiste, koji je prošao kroz seriju psihotičnih epizoda i lečenja u mentalnim institucijama, pre nego što se konačno krstio u Pravoslavnoj crkvi. Pored toga što je imao jednu od glavnih uloga u ovom filmu, Glogovac je bio i producent filma. Za ovu ulogu dobio je Statuetu „Sloboda” za najbolju mušku ulogu u filmu u Sopotu i Grand pri „Naisa“, nagradu publike u Nišu, 2007. godine. Za ulogu Ivana u pozorišnoj predstavi Hadersfild, dobio je Gran pri za najbolju mušku ulogu u Brčkom, Nagradu Miloš Žutić od strane Udruženja likovnih umetnika Srbije, Statuetu „David Štrbac” u Banja Luci i Nagradu Zoran Radmilović, najboljem glumcu Festivala za ulogu Ivana, u Zaječaru.

Godine 2008. u popularnoj TV seriji Vratiće se rode pojavio se u četiri epizode, u ulozi Borinog i Perinog oca, a nekoliko meseci kasnije i u seriji Moj ujak, kao ujak u 13 epizoda. Iste, 2008. godine glumio je i u seriji Moj rođak sa sela u ulozi oca Milutina, u 15 epizoda.

U prvom srpskom dugometražnom animiranom filmu Tehnotajz: Edit i ja (2008) Glogovac je pozajmio glas liku Ediju. Godine 2009. glumio je Boru u hrvatskom filmu Kenjac, a naredne 2010. godine dobio glavnu ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem, gde je tumačio lik Gavrila Bukole, izbeglice iz Bosne i Hercegovine, koji radi kao taksista u Beogradu. Za ovu ulogu, Glogovac je dobio nagradu za najbolju mušku ulogu na Filmskom festivalu Cinema city u Novom Sadu 10. juna 2010. godine i 2017. godine, glavnu festivalsku nagradu Grand pri „Naisa“, na Festivalu glumački ostvarenja filsmkih susreta u Nišu. Nakon niza filmskih i pozorišnih uloga, Glogovac je glumio policajca Daneta, 2010. godine u crnoj komediji 72 dana, snimanoj u hrvatsko-srpskoj koprodukciji, a potom i u filmu Beli, beli svet (2010) u ulozi Zlatana. U periodu od 2010—2011. godine glumio je u bosanskohercegovačkoj humorističkoj TV seriji Lud, zbunjen, normalan u ulozi Grdobe. Krajem 2010. pojavio se u jednoj epizodi hrvatske humorističke serije Instruktor kao taksista.

2011—2018.

Početkom 2011. godine glumio je saobraćajca u TV seriji Igra istine, čije snimanje je prekinuto nakon samo jedne snimljene epizode. Godine 2012. dobio je ulogu u kratkom filmu Zalet, a iste godine i u TV seriji Vojna akademija, gde se našao u ulozi Crnog. Iste, 2012. godine glumio je i u filmovima Kad svane dan kao Mališa i u filmu Artiljero kao Zlaja.

Godine 2013. glumio je u antiratnoj melodrami Krugovi, u ulozi Nebojše. Film je osvojio veliki broj nagrada na domaćim i svetskim festivalima, a Glogovac nagradu za najbolju mušku ulogu u filmu na Sinema siti međunarodnom festivalu. U debitanskom filmu Koste Đorđevića S/Kidanje (2013), Glogovac je tumačio ulogu Bojana, a iste godine pojavio se i u drugoj sezoni serije Žene sa Dedinja, u ulozi Emila, kao i u hrvatskoj seriji Stella, u ulozi Lukasa Gavrana. U periodu od 2013—2014, glumio je u seriji Dramska trilogija 1941—1945 u ulozi četničkog komandanta Dragoljuba Mihailovića. Godine 2014. glumio je u francuskom kratkom drama filmu Sthorzina u ulozi Dragana, kao i u filmu Dečaci iz ulice Marksa i Engelsa.

Nakon velikog broja uloga u filmovima, Glogovac je dobio ulogu u kratkom filmu Sjene (2014), gde je glumio psihijatra dr Martina Papenhajma. Iste, 2014. godine dobija ulogu u omnibusu Jednaki, režisera Dejana Karaklajića.

U filmu Srđana Koljevića Branio sam Mladu Bosnu (2014), Glogovac je igrao ulogu Lea Pfefera, američkog advokata jevrejskog porekla, a 2015. godine u istoimenoj seriji, istog lika. Godine 2015. u filmu Enklava, koji obrađuje temu položaja Srba koji su ostali da žive na Kosovu i Metohiji nakon 1999. godine, Glogovac je dobio ulogu Vojislava Arsića, seljaka koji živi na Kosovu i Metohiji. Glogovac je značajnu ulogu ostvario i u filmu Radoša Bajića Za kralja i otadžbinu (2015), gde je po drugi put u karijeri tumačio lik Dragoljuba Mihailovića. U Požarevcu, 2015. godine proglašen je Najboljim glumcem 20. Glumačke svečanosti Milivoje Živanović, za ulogu lekara Adama u predstavi Razbijeni krčag, Jugoslovenskog dramskog pozorišta. U ostvarenju režisera Olega Novkovića (2015), u filmu Otadžbina, Glogovac je tumačio ulogu Boleta, uspešnog biznismena, a 2016. godine u makedonskom filmu Oslobođenje Skoplja, bio je u ulozi Srbina Dušana.

Glogovac je često glumio u stranim filmovima, pa je tako 2016. godine u filmu Ustav Republike Hrvatske tumačio ulogu srednjoškolskog profesora Vjeka Kralja, za koju je dobio nagrade Međunarodnog udruženja filmskih novinara za najboljeg glumca, nagradu Car Konstantin na Filsmkom festivalu u Nišu i mnoge druge. U periodu 2016—2018. godine, glumio je u kriminalističkoj seriji Ubice mog oca, gde je tumačio ulogu Jovana Despotovića. Godinu 2017. započeo je ulogom oca Žike u kratkom filmu Tihi kutak Hristov, a nakon toga iste godine imao je uloge u filmovima Saga o tri nevina muškarca kao Damjanov stric i u humorističkom filmu The Books of Knjige — Slučajevi pravde kao Bledi Globičić Poklopnik.

Ostvario je uloge i u seriji Nemanjići — rađanje kraljevine, koja je premijerno prikazana 17. februara, u ulozi Vukana Nemanjića i u filmovima Zaspanka za vojnike, Apsurdni eksperiment i Južni vetar, gde je Glogovac odigrao ulogu narko-bosa. Projekcije ovih filmova se očekuju tokom jeseni 2018. godine.

Dobio je glavnu ulogu u filmu Otac, reditelja Srđana Dragojevića, čije snimanje je bilo planirano na proleće 2018. godine.

U karijeri je igrao u 43 filmske i televizijske uloge, 19 televizijskih serija i u 5 kratkih filmova. Pojavio se u dokumentarnom filmu Kazna1999. godine, a ostvario je doprinos i u dokumentarnom filmu Film o filmu 'Munje!', gde je pričao o svojoj ulozi policajca i uopšteno o filmu, 2001. godine. Godine 2009. pozajmljivao je glas u filmu Doviđenja, kako ste?, a 2016. godine pojavio se i u dokumentarnom filmu Jednačina sa jednom nepoznatom. Godine 2017. pojavio se u reklami za Nektar pivo.

Više puta je odbijao uloge u stranim filmovima, onima koje je smatrao propagandim po srpski narod.

Umro je, posle kratke i jednomesečne borbe sa rakom pluća, u Kliničkom centru Srbije u Beogradu 9. februara 2018. godine, u 49. godini života. Komemoracija povodom smrti održana je 12. februara 2018. godine u Jugoslovenskom dramskom pozorištu. Sahrani je prisustvovalo više hiljada ljudi, a od kolege i prijatelja oprostili su se Emir Kusturica, Dragan Bjelogrlić, Nataša Ninković, Dejan Bodiroga, Sergej Trifunović, Vojin Ćetković, Sloboda Mićalović i mnogi drugi. Sahranjen je istog dana u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

Bio je miran, mudar i krajnje jednostavan i istovremeno komplikovan čovek. To ga je i činilo velikim glumcem — Rajko Grlić, hrvatski režiser.

Bio si jedan od heroja moje mladosti. Prodavao sam tvoje fore iz filmova, pitao se kako si tako hladan kao špricer, a opet svima potreban — Vukašin Marković, glumac i muzičar.

Imao je neponovljive transformacije, delikatan pristup svakom liku, a u javnosti bio čist i dostojanstven — Milan Vlajčić, književni i filmski kritičar.

Otkada sam ga gledama u filmu Ubistvo s predumišljajem, znala sam da se pojavio veliki glumac. Sve ono što će uraditi kasnije na filmu, u pozorištu i na televiziji svrstalo ga je u velikog evropskog glumca — Milena Dravić, srpska glumica.

Živo se sećam energije, jednostavnosti i ubedljivosti kada je još bio početnik. Malo je glumaca koji su tako brzo i sa takvom ubedljivošću postali zvezde, u pozorištu i na filmu — Egon Savin, srpski pozorišni reditelj.

Otišao je jedan od najvećih u istoriji srpskog glumišta. Otišao je najveći glumac srednje generacije celog regiona. Otišao je dobar čovek, dobar prijatelj i dobar dasa — Dragan Bjelogrlić, srpski glumac, scenarista, režiser i producent.

Sve ume. Sve razume. Pleni. Veliki i jak k'o planina. Lud. Nedostižan. Imali smo čast i sreću da živimo u njegovo vreme i da se hranimo njeogovom dušom — LJubomir Bandović, srpski glumac.

Bio je najtalentovaniji glumac koji se u poslednje tri decenije pojavio na balkanskim prostorima. Divan čovek, jednostavan, skroman, kao što su i svi umetnički velikani — Goran Paskaljević, srpski reditelj, scenarista i producent

Nebojša Glogovac je očaravao silinom svog talenta i nesumnjivo je bio jedan od najboljih glumaca u Evropi. Prisustvo Glogovca u našim životima bio je veliki dobitak za sve nas — Voja Brajović, srpski glumac.

Bio je autentičan i veliki talenat. Imao je snažnu ličnost, karakterističnu energiju, to ga je najviše odlikovalo. To je ono što ga je po meni uvek izdvajalo od drugih — Ana Sofrenović, srpska glumica.

Po njemu je nazvan Centar za kulturu u Pančevu.

Filmske nagrade

• Nagrada Car Konstantin za najbolju mušku ulogu u filmu Ubistvo s predumišljajem (1995)
• Gran pri Naisa za uloge u filmovima Nebeska udica i Ranjena zemlja na 35. Filmskim susretima, Niš (2000)
• Statueta "Sloboda" za najbolju mušku ulogu u filmu Hadersfild u Sopotu (2007)
• Gran pri Naisa za uloge u filmovima Hadersfild i Klopka na 42. Filmskim susretima, Niš (2007)
• Nagrada za najbolju mušku ulogu u filmu Klopka na 14. međunarodnom filmskom festivalu u Minsku (2007)
• Nagrada za najbolju mušku ulogu u filmu Klopka, Filmski festival u Milanu (2008)
• Nagrada za najbolju mušku ulogu u filmu Klopka, Filmski festival u Liježu (2008)
• Nagrada za najbolju epizodnu ulogu, na Filmskim susretima u Nišu za ulogu u filmu Sutra ujutru (2008)
• Nagrada grada Beograda za film i radio-televizijsko stvaralaštvo (2008)
• Nagrada YU Fipresci za najboljeg glumca prethodne sezone (2008)
• Nagrada Zlatni vitez, za sporednu mušku ulogu u filmu Sutra ujutru, Moskva (2008)
• Nagrada Srebrni delfin za ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem u Portugalu (2010)
• Gran pri Naisa za ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem na 45. Filmskim susretima, Niš (2010)
• Ibis statueta za najbolju mušku ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem, Sinema siti festival Novi Sad (2010)
• Oskar popularnosti 2011. za najboljeg glumca 2010. godine, Sava centar, Beograd (2011)
• Nagrada Gorki list, Opera i teatar Madlenijanum, Beograd (2012)
• Priznanje Vidovdanski vitez, Zlatiborsko leto, Čajetina (2012)
• Nagrada Ibis na 6. Sinema siti festivalu za najboljeg glumca u filmova Krugovi i Artiljero (2013)
• Nagrada Zlatna antena za najpopularnijeg glumca u TV seriji Ravna Gora, za ulogu Dragoljuba Mihailovića na 4. Fedis festivalu u Kulturnom centru Čukarica, Beograd (2014)
• Nagrada Zlatni lešnik, za najbolju mušku ulogu u filmu Ustav Republike Hrvatske na 9. LIFFE, leskovačkom internacionalnom festivalu (2016)
• Zlatna arena za najbolju mušku ulogu, Pula (2017)
• Nagrada SNGCI — Evropski glumac godine za ulogu u filmu Ustav Republike Hrvatske, na 18. Evropskom Film Festivalu u Italiji (2017)
• Zlatna arena za glavnu mušku ulogu u filmu Ustav Republike Hrvatske, na 64. Pula Film Festivalu (2017)
• Nagrada za najboljeg glumca u filmu Ustav Republike Hrvatske, na 25. filmskom festivalu u Londonu (2017)
• Povelja Leotar za nemerljivi doprinos promociji nacionalne kulture Trebinja kroz dugogodišnja glumačka ostvarenja, 5. Međunarodni festival mediteranskog i evropskog filma (2017)
• Grand Pri nagrada na 52. Filmskim susretima u Nišu za ulogu u filmu Ustav Republike Hrvatske (2017)

Pozorišne nagrade

• Nagrada "Stojan Dečermić — mladi prvak" (1995)
• Nagrada Ardalion za ulogu Vladimira u predstavi u Potpalublju, pozorišni festival, Užice (1996)
• Sterijina nagrada za glumačko ostvarenje za ulogu u predstavi Zlatno runo, Sterijino pozorje, Novi Sad (2001)
• Nagrada Zoranov brk novinarskog žirija i Nagrada Zoran Radmilović najboljem glumcu festivala za ulogu u predstavi Zlatno runo, Dani Zorana Radmilovića, Zaječar (2001)
• Nagrada Miloš Žutić za najbolje glumačko ostvarenje u sezoni za tumačenje Simeona NJega u Zlatnom runu (2002)
• Nagrada Ardalion za ulogu Gadnog u predstavi Šine na pozorišnom festivalu u Užicu (2003)
• Nagrada Novosadskog otvorenog univerziteta za najbolje ostvarenje po glasovima publike u predstavi Hadersfild , Sterijino pozorje, Novi Sad (2005)
• Sterijina nagrada za glumačko ostvarenje za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Sterijino pozorje, Novi Sad (2005)
• Godišnja nagrada Jugoslovenskog dramskog pozorišta za ulogu u predstavi Hadersfild, Beograd (2005)
• Nagrada publike na Sterijinom pozorju, za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Novi Sad (2005)
• Nagrada Ardalion za najbolju mušku ulogu, za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, na pozorišnom festivalu u Užicu. (2005)
• Nagrada Miloš Žutić za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Udruženje dramskih umetnika Srbije (2005)
• Nagrada Zoran Radmilović najboljem glumcu Festivala za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Dani "Zorana Radmilovića", Zaječar (2006)
• Gran pri za najbolju mušku ulogu za lik Ivana u predstavi Hadersfild, 24. Susreti pozorišta / kazališta Bosne i Hercegovine, Brčko (2007)
• Specijalna nagrada Rajfajzen banke za izuzetan doprinos visokim umetničkim standardima, Jugoslovensko dramsko pozorište, Beograd (2007)
• Statueta "David Štrbac" za najbolje glumačko ostvarenje za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Teatar fest "Petar Kočić", Banja Luka (2007)
• Nagrada za najbolju mušku ulogu za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Teatar fest, Doboj (2008)
• Nagrada Dr Branimir Đorđević za lepotu govora za ulogu Lutalice u predstavi Barbelo, o psima i deci (2008)
• Nagrada za najbolje glumačko ostvarenje na Šestom festivalu mediteranskog teatra "Purgatorije", zajedno sa Jelenom Đokić, Tivat, za ulogu u predstavi Metamorfoze (2011)
• Nagrada „Branka i Mlađa Veselinović“ za ulogu Jerotija u komadu Branislava Nušića Sumnjivo lice (2012)
• Najbolji glumac 20. Glumačke svečanosti Milivoje Živanović, za ulogu lekara Adama u predstavi Razbijeni krčag, Jugoslovenskog dramskog pozorišta, Požarevac (2015)
• Godišnja nagrada Jugoslovenskog dramskog pozorišta za ulogu Adama u predstavi Razbijeni krčag, Beograd (2015)
• Nagrada Veljko Maričić za najbolju mušku ulogu u predstavi Razbijeni krčag, Dani satire Fadila Hadžića, Zagreb (2015)
• Nagrada Zlatni ćuran za ulogu Adama u predstavi Razbijeni krčag, Dani komedije Jagodina (2016)
• Nagrada grada Beograda, za pozorišnu umetnost i za ulogu sudije Adama u predstavi „Razbijeni krčag“ (2016)
• Nagrada „Branka i Mlađa Veselinović“ za ulogu Hamleta, (2017)

U Jugoslovenskom dramskom pozorištu, čiji je član bio od 1996. godine, odigrao je niz zapaženih uloga, za koje je dobio mnogobrojne nagrade. Tokom studiranja na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta i veliki broj prestižnih nagrada za odigrane uloge. Tokom karijere u pozorištu igrao je sa podjednakim uspehom klasične i savremene repertoare, kao i generacijske uloge u predstavama koje su obeležile jedno doba. Sarađivao je sa nekim od najznačajnijih pozorišnih reditelja na Balkanu, među kojima su Dejan Mijač, Slobodan Unkovski, Egon Savin, Dušan Jovanović, Aleksandar Popovski i mnogi drugi.

NJegova prva uloga u pozorištu bila je u predstavi Velika pljačka, u režiji Dejana Mijača. Poslednja uloga i poslednja odigrana predstava u Jugoslovenskom dramskom pozorištu bila je Hamlet, 13. decembra 2017. godine.