Halkidiki

Poluostrvo se nalazi u južno od Soluna, čije je gravitaciono područje. Upravnom podelom od većeg dela poluostrva je obrazovana istoimena Prefektura Halkidiki.

Halkidiki je nalazi u severnom delu Egejskog mora. Jedina veza sa kopnom je sa severne strane, a zatvorenost ostrva sa kopna dodatno uvećaju dva jezera u ovom području: Volvi i Koronija. Sa drugih strana je more - sa juga otvoreno Egejsko more, sa zapada Solunski zaliv, a sa istoka Orfanski zaliv, kao njegovi delovi.

Halkidiki je za uslove Grčke veliko poluostrvo. Prostire se na preko 3000 km². Oblikom je veoma razuđen u južnoj polovini i tu se obrazuju tri manja poluostrva: Sveta gora ili Atos na jugoistoku, Sitonija na jugu i u sredini i Kasandra na jugozapadu. Između prva dva poluostrva nalazi se Svetogotski zaliv, a između dva zadnja Toronski zaliv. Zapadna i ostočna obala manje su razuđene.

Ceo prostor Halkidikija je brdovit. Primorske ravnice nisu nigde šire od par kilometara, a najviše ih je na zapdnoj obali ostrva, do oblasti Soluna. Najviši vrh je na Svetoj gori, čak 2033 m, dok se u unutrašnjosti glavnog dela Halkidikija nalaze planine sa preko 1000 m.

Egejsko more u delu oko Halkidikija je prijatno i blago, povoljno za razvoj morskog turizma. Za razliku od mora, slatkovodni tokovi u unutrašnjosti (potoci) su retki i leti najčešće presuše. Slatka voda je oduvek bila ograničenje na poluostrvu, naročito tokom toplijeg dela godine.

Klima je sredozemna sa nešto oštrijim oblikom u unutrašnjosti i na većim visinama (hladnije zime, pojava snega). U skladu sa klimom prisutan je i sredozemni biljni i životinjski svet. Obradivo zemljište je retko i nalazi se u primorskim ravnicama i dolinama.

Stanovništvo su etnički Grci, koji od praistorije naseljavaju ove prostore. Pre Grčko-turskog rata bilo je i turskog stanovništva. Stanovništvo živi najviše pri obali, dok je unutrašnjost poluostrva retko naseljena. Poslednjih dvadesetak godina usled naglog razvoja turizma na ostrvu se broj stanovnika povećao za oko 20% i repšao cifru od 100 hiljada, pa ova prefektura spada u delove Grčke sa brzim rastom stanovništva. Leti je taj broj znatno viši zbog boravka turista. Ovo je mnogo drugačije stanje u odnosu na doba pre par decenija kada je Halkidiki bio iseljeničko područje.

Na poluostrvu nema velikih naselja kao središta razvoja, već tu ulogu vrši obližnji Solun. Naselja su mala i retko imaju preko 1000 stanovnika, dok samo par prelazi 5000 hiljada duša. Tako nrp. upravno središte Poligiros nije najveći grad. U njemu živi tek 1/20 stanovništva prefekture. Pored Poligirosa, značajna mesta, a takođe i turistička odredišta turista (među kojima i mnogih Srba) su: Nea Moudanija, Nea Kalikratija, Polihrono, Nikiti, Neos Marmaras, Jerisos, Pefkohori, Hanioti.

Privreda Halkidikaja zasniva se danas najviše na turizmu i bliskim delatnosti (usluge, izrada suvenira, prevoz turista). Nekada preovlađujuća poljoprivreda zasnovana najviše na maslina nema taj značaj kao nekada, ali je razvijenija u savremenija nego pre par decenija. Saobraćaj je veoma razvijen u svim vidovima, a na krajnjem severozapadu poluostrva nalazi se i Aerodrom Solun.

 

Halkidiki na Wikimedijinoj ostavi