Žemajtija

Žemajtija Žemaitėjė
Pozicija Žemajtije na karti Litvanije

Žemajtija se prostire na sjeverozapadu Litvanije u donjem toku rijeke Njemen i gornjem rijeka Dubise i Vente.

Neformalna prijestolnica je grad Telšiai (Telše na žemajtskom dijalektu) u njemu se 2,5% stanovnika deklariralo kao Žemajti, ali je najveći grad - Šiauliai.

Zbog neprohodnih šuma i močvara, to je bio posljednji kraj u Evropi koji se kristijanizirao, a to se dogodilo tek 1412.

 

Žemajtija je ime dobila po svojim prastanovnicima, baltskom plemenu - Žemajti, koji su živjeli u današnjem centru i zapadno od Litvanije. Susjedi su im bili jednako čvrsti Zemgali, koji su živjeli na prostoru današnje južne Latvije i po zapadnoj Litvaniji, dok su Kurši živjeli neposredno na zapadu, duž obala Baltičkog mora.

Od 13 do 15. vijeka Žemajtija je bila cilj križarskih ratova koje su vodili Livonski i Teutonski viteški red. Oni su je nekoliko puta i zauzeli, ali i gubili od susjedne Velike Kneževine Litvanije.

Žemajti su oko 1240. postali vazali kralja Velike kneževine Litve Mindovga.

Proslavili su se 1260. kad su u Bitci kod Durbe pobijedili združene snage Livonskog i Teutonskog viteškog reda.

Nakon što su Litvanci 1411. povratili Žemajtiju, organizirali su je kao kneževinu, titulu kneza nosio je sam Litvanski Veliki knez. U stvarnosti je Kneževinom Žemajtijom vladalo lokalno plemstvo koje je između sebe biralo vođu -žemajtija, čije je sjedište bila prijestolnica Raseiniai. Kneževinaje bila puno manja od nekadašnjeg teritorija Žemajta (1 / 3), ali je dobila izlaz na Baltičko more.

Od 1569. kad je formirana Poljsko-Litvanska Unija, sudbina Žemajtije vezana je uz sudbinu te unije.

Od 1795. i Treće podjele Poljske, ugasla se i Poljsko-Litvanska Unija pa je Žemajtija zajedno sa Litvanijom postala dio Ruskog Carstva.