Wiktor Arkin (ur.
8 kwietnia 1894 w Warszawie, zm. 7 stycznia 1982 w Warszawie) – polski lekarz okulista żydowskiego pochodzenia, profesor Studium Doskonalenia Lekarzy Akademii Medycznej w Warszawie.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk medycznych | |
Specjalność: okulistyka | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn Juliusza Arkina. Kształcił się w VI Gimnazjum Filologicznym w Warszawie (1904–1912), w 1912 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego; dyplom lekarza uzyskał pięć lat później na Uniwersytecie Cesarskim w Rostowie nad Donem (w 1920 nostryfikował dyplom na Uniwersytecie Warszawskim). Do 1923, z przerwą na służbę wojskową, był wolontariuszem w przychodni Instytutu Oftalmicznego w Warszawie oraz w uniwersyteckiej Klinice Okulistycznej w Szpitalu św. Ducha. W latach 1923-1940 pracował w Szpitalu Starozakonnych na Czystem w Warszawie pod kierunkiem doktorów Leona Endelmanna i Adama Zamenhofa, zamordowanych później przez Niemców. Sam Arkin od 1940 do końca okupacji praktyki lekarskiej nie prowadził.
Po 1945 podjął pracę jako lekarz w ubezpieczalni społecznej, by w 1949 objąć funkcję ordynatora oddziału w Szpitalu św. Ducha, przeniesionym do dawnego Szpitala Starozakonnych. W 1949 obronił rozprawę doktorską Badania nad dziedziczeniem zeza i ich znaczenie dla wytłumaczenia powstania zaburzeń równowagi mięśniowej oczu, a w 1951 habilitował się na podstawie pracy O wpływie ciśnienia wewnątrzgałkowego jednego oka na ciśnienie drugiego. W 1953 kierowany przez Arkina oddział został włączony – jako Zakład Okulistyki – do Instytutu Doskonalenia i Specjalizacji KLekarskich; w 1959 zakład przemianowano na Klinikę Okulistyczną, a niewiele później Instytut Doskonalenia na Studium Doskonalenia Lekarzy Akademii Medycznej w Warszawie. W 1961 Studium Doskonalenia Lekarzy, a w jego składzie Klinika Okulistyczna, zyskały nową siedzibę w budynku Szpitala Bielańskiego. Kierownik kliniki Wiktor Arkin nosił już wówczas tytuł profesora nadzwyczajnego (od 1959). Na emeryturę przeszedł w wieku 70 lat 1 października 1964, ale jeszcze przez kilkanaście lat pozostawał konsultantem kliniki (potem oddziału). W ostatnich latach życia związany był z Konsultacyjną Przychodnią Profesorsko-Ordynatorską w Warszawie.
Zainteresowania naukowe i praktyczne Arkina obejmowały przede wszystkim przeszczepianie rogówki (sam przeprowadził przeszło 600 keratoplastyk), jaskrę oraz problem ciśnienia śródgałkowego. Na początku lat 50. XX wieku zagadnienie przeszczepu rogówki zgłębiał w Szwajcarii. Ogłosił ponad 100 prac, m.in. Hydrostatyka i hydrodynamika oka (1953), Przeszczepienie rogówki (1956), Jaskra i jej leczenie (1966). Od 1952 wchodził w skład komitetu redakcyjnego "Kliniki Ocznej".
Był aktywnym działaczem Polskiego Towarzystwa Okulistycznego, m.in. w latach 1954-1958 i 1960-1962 wiceprzewodniczącym; we wrześniu 1964 Towarzystwo nadało mu godność członka honorowego. Arkin był także honorowym członkiem Instytutu Barraquera w Barcelonie, w 1955 odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł w Warszawie. Pochowany jest obok żony Lucyny (zm. 1982) na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 8a, rząd 1, miejsce 6).
This article uses material from the Wikipedia Polski article Wiktor Arkin, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.