Wacław Gluth-Nowowiejski

10 czerwca 1926 w Warszawie) – polski publicysta, varsavianista, żołnierz zgrupowania Żmija Armii Krajowej w powstaniu warszawskim.

Wacław Gluth-Nowowiejski

Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1926 Warszawa
Ważne dzieła
Śmierć poczeka Rzeczpospolita gruzów
Odznaczenia

Wacek, Wiwer

kapral podchorąży
Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1926 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1942–1944
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	Zgrupowanie Żmija
Stanowiska	dowódca drużyny
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie warszawskie

Urodził się w rodzinie Alojzego, legionisty, i Marii z Kaszów (1896–1986). Był najmłodszym z czterech braci - żołnierzy AK i jedynym, który przeżył II wojnę światową. Bliźniacy Zbigniew ps. „Nowacki”, „Nowak” (1920–1944) i Janusz ps. „Ścieżyński” (1920–1944), więzieni na Pawiaku, zostali rozstrzelani, a Jerzy ps. „Pigi” (1922–1944), kapral podchorąży w 2. kompanii Batalionu Golski, poległ podczas powstania warszawskiego.

Uczęszczał do szkoły podstawowej, a przed samą wojną zdał do Gimnazjum Stefana Batorego w Warszawie. W 1944 w ramach tajnego nauczania zdał maturę w Liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Podczas powstania warszawskiego w stopniu kaprala podchorążego ps. „Wacek”, „Wiwer” dowodził drużyną zgrupowania „Żmija” na Żoliborzu. 14 września został ranny podczas walk na Marymoncie. Jako jeden z dwóch rannych ocalał z masakry urządzonej przez Niemców w powstańczym punkcie sanitarnym przy ul. Rajszewskiej 12. Ukrył się wtedy w piwnicy jednego z okolicznych domów, gdzie pozostawał do połowy listopada 1944.

W 1948 został aresztowany i skazany na osiem lat więzienia za nielegalne posiadanie broni i przynależność do Armii Krajowej. Więziony przez reżim komunistyczny do 1953, kiedy został zwolniony.

Był dziennikarzem w redakcjach „Dziś i Jutro”, „Za i Przeciw”, „Kurierze Polskim”, redaktorem naczelnym wydawnictw książkowych „Epoki”, autorem wielu publikacji na temat Warszawy w latach okupacji. W 1983 wspomagał realizację filmu dokumentalnego Sceny z powstania warszawskiego. W latach 1999–2001 był redaktorem naczelnym „Biuletynu Informacyjnego” - organu prasowego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, prezes Stowarzyszenia Żołnierzy Armii Krajowej „Żywiciel” i Miłośników Ich Tradycji.

W 2019 został odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości.

• Śmierć poczeka
• Rzeczpospolita gruzów
• Nie umieraj do jutra
• Stolica jaskiń: z pamięci warszawskiego Robinsona

• Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 522, 579. ISBN 83-06-01691-2.

• Artykuł W. Glutha-Nowowiejskiego Stolica jaskiń
• Gluth-Nowowiejski w Archiwum Historii Mówionej na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego

• Robinsonowie warszawscy