Władysław Naprawa

28 kwietnia 1898 w Glinach, zm. 31 grudnia 1975 w Warszawie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Władysław Naprawa

Zdjęcie portretowe na grobie Władysława Naprawy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
major piechoty
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1898 Gliny
Data i miejsce śmierci	31 grudnia 1975 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	15 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

 

Urodził się 28 kwietnia 1898 we wsi Gliny (Wielkie lub Małe), w ówczesnym powiecie mieleckim Królestwa Galicji i Lodomerii.

Do 1939 pełnił służbę w 15 Pułku Piechoty „Wilków” w Dęblinie. Pod koniec wojny z bolszewikami dowodził na froncie 3. kompanią pułku. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 2228. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 27 stycznia 1930 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień kapitana w korpusie oficerów piechoty i 73. lokatą. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 49. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939 na stanowisku dowódcy I batalionu macierzystego pułku.

W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji, został wyznaczony na stanowisko oficera sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty. Wziął udział w kampanii wrześniowej. Od 8 do 15 września 1939 pełnił obowiązki szefa sztabu 28 DP. Od 16 września dowodził I batalionem 15 pp. Po kapitulacji załogi Modlina w niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg.

Zmarł 31 grudnia 1975 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Był żonaty z Ewą (1903–1993).

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 29 września 1939 przez dowódcę Armii „Warszawa” gen. dyw. Juliusza Rómmla
• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
• Mieczysław Bielski: Grupa Operacyjna „Piotrków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1991. ISBN 83-11-07836-X.
• Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
• Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jan Wróblewski: Armia „Łódź” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.