Seweryn Krajewski (ur.
3 stycznia 1947 w Nowej Soli) – polski kompozytor, piosenkarz, multiinstrumentalista oraz lider zespołu Czerwone Gitary.
Seweryn Krajewski (2013) | |
Pseudonim | Robert Marczak |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 3 stycznia 1947 |
Instrumenty | gitara, gitara basowa, skrzypce, fortepian, instrumenty klawiszowe |
Gatunki | rock, pop |
Zawód | piosenkarz, muzyk, kompozytor, multiinstrumentalista |
Aktywność | od 1963 |
Wydawnictwo | Sony Music |
Powiązania | Andrzej Piaseczny, Maryla Rodowicz, Urszula Sipińska, Krzysztof Klenczon, Jerzy Kossela, Czerwono-Czarni, Błękitni, Złote Struny, Pięciolinie, Agnieszka Osiecka |
Zespoły | |
Pięciolinie (1963–1965) Czerwone Gitary (1965–1997) | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Kompozytor popularnych piosenek rozrywkowych, m.in. „Nie zadzieraj nosa”, „Dzień jeden w roku”, „Takie ładne oczy”, „Anna Maria”, „Gondolierzy znad Wisły”, „Szary kolor twoich oczu”, „Tak bardzo się starałem”, „Dozwolone od lat 18”, „Płoną góry, płoną lasy”, „Ciągle pada”, „Słowo jedyne – ty”, „Niebo z moich stron”, „Remedium”, „Ludzkie gadanie”, „Nie spoczniemy”, „Niech żyje bal”, „Uciekaj moje serce”, „Wielka miłość” i „Chodź, przytul, przebacz”.
Urodził się w Nowej Soli, a dorastał w Sopocie, dokąd przeprowadził się z rodziną w 1949 roku. Jest absolwentem klasy skrzypiec Państwowej Szkoły Muzycznej i Liceum Muzycznego w Gdańsku, do którego uczęszczał od 1961 roku. W okresie szkolnym był gitarzystą i wokalistą w zespołach „Błękitni” oraz „Złote Struny”. Od 1963 współpracował z zespołem „Pięciolinie”, następnie z Czerwono-Czarnymi. W grudniu 1965 został członkiem grupy Czerwone Gitary, w której razem z Jerzym Kosselą i Krzysztofem Klenczonem śpiewali skomponowane głównie przez siebie piosenki. W 1967 za utwory „Co za dziewczyna” i „Stracić kogoś” otrzymał Nagrodę Polskiej Federacji Jazzowej za debiut kompozytorski na 5. KFPP w Opolu. W 1968 otrzymał wyróżnienie za piosenkę „Gondolierzy znad Wisły” na 6. KFPP w Opolu. Równolegle z działalnością zespołu działał solowo, m.in. skomponował muzykę do musicali bigbitowego Według Aleksandra Fredry – »Gwałtu co się dzieje?« – komedia w trzech aktach (1969).
W 1997 rozstał się z Czerwonymi Gitarami i kontynuował karierę solową. Nagrał albumy długogrające utrzymane w stylistyce muzyki pop (m.in. Baw mnie, Lubię ten smutek. Opowieści muzyczne vol. I, Jestem), a także ballady do słów Agnieszki Osieckiej (Strofki na gitarę, Części zamienne. Strofki na gitarę 2). Jest autorem muzyki filmowej, m.in. do filmów: Och, Karol, Kochankowie mojej mamy, Wakacje w Amsterdamie, Kogel-mogel, Galimatias, czyli kogel-mogel II, Uprowadzenie Agaty, a także do seriali Jan Serce i Kopciuszek. Komponował również przeboje dla innych wykonawców, m.in. dla Ireny Jarockiej, Urszuli Sipińskiej, Maryli Rodowicz i Krzysztofa Krawczyka.
W 2007 roku podczas 44. KFPP w Opolu odbył się koncert pt. Niebo z moich stron poświęcony twórczości Krajewskiego. W 2008 ukazała się płyta Edyty Geppert pt. Nic nie muszę, na której znalazły się kompozycje Krajewskiego w aranżacji Krzysztofa Herdzina. W 2009 roku wydał 2 albumy: nakładem "Wydawnictwa św. Stanisława BM" wydał album pt. Seweryn Krajewski śpiewa wiersze Karola Wojtyły oraz nakładem wydawnictwa Sony Music płytę koncertową pt. Na przekór nowym czasom – live nagraną w duecie z Andrzejem Piasecznym. Drugi z krążków uzyskał status platynowej płyty za wysoką sprzedaż w Polsce. 10 października występem w Kielcach zainaugurował cykl wspólnych koncertów z Piasecznym, tym samym po 13 latach przerwy powracając na estradę. 7 grudnia 2009 wydał wznowienie albumu pt. Jestem.
W 2011 otrzymał Fryderyka dla kompozytora roku w sekcji muzyki rozrywkowej, a także został odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a jesienią otrzymał Wiktora dla gwiazdy piosenki oraz Mateusza za całokształt twórczości i za „kompozytorski talent i muzykę wzruszającą kolejne pokolenia”.
W latach 1974–2017 był żonaty z Elżbietą Krajewską. Para doczekała się dwóch synów: Sebastiana (ur. 1975) i Maksymiliana (1984–1990), który zginął w wypadku samochodowym. Następnie związał się z Heleną Giersz, wraz z którą osiadł w Clifton, w Stanach Zjednoczonych.
Albumy
| Albumy koncertowe
Kompilacje
Muzyka filmowa
|
Single
| Inne notowane utwory
|
2018 "Słony smak twoich ust" "Dalszy ciąg wydarzeń" (TBC) 2019
Rok | Tytuł | Uwagi |
---|---|---|
1968 | Stenia – Stenia |
|
Jerzy Połomski – Daj! |
| |
1969 | Alibabki – Kwiat jednej nocy |
|
1970 | Urszula Sipińska – Urszula Sipińska (EP) |
|
Maryla Rodowicz i jej gitarzyści – Żyj mój świecie |
| |
1971 | Urszula Sipińska – Urszula Sipińska |
|
Zdzisława Sośnicka – Zdzisława Sośnicka |
| |
Włodzimierz Nahorny – Jej Portret |
| |
Teresa Tutinas – Gorzko mi... |
| |
1973 | Eva Pilarová – Láska Je Láska / Kde Dávají Lišky Dobrou Noc |
|
1974 | Irena Jarocka – W cieniu dobrego drzewa |
|
Hana Zagorová – Skončil Bál / Kluk, Na Kterého Můžu Dát |
| |
1975 | Krystyna Prońko – Krystyna Prońko |
|
Irena Jarocka – Gondolierzy znad Wisły |
| |
1976 | Maryla Rodowicz – Sing-Sing |
|
1977 | Jerzy Połomski – Z tobą świat nie ma wad |
|
Orkiestra Wojciecha Trzcińskiego – Muzyka dla Ciebie |
| |
1978 | Maryla Rodowicz – Wsiąść do pociągu |
|
1991 | Krzysztof Klenczon – Muzyka z tamtej strony dnia Vol. 1 |
|
Rok | Kategoria | Nagroda | Uwagi |
---|---|---|---|
2010 | Kompozytor roku | Fryderyk | Nagroda |
2011 | Kompozytor roku | Nagroda | |
2012 | Kompozytor roku | Nominacja | |
Album roku pop (Jak tam jest) | Nominacja |
This article uses material from the Wikipedia Polski article Seweryn Krajewski, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.