Mistrzostwa Nordyckie W Piłce Nożnej

Pierwszy edycja turnieju była rozgrywana w latach 1924–1928 i uczestniczyły w niej Dania, Norwegia i Szwecja. Od drugiej edycji dołączyła Finlandia, zaś w ostatniej udział wzięły także reprezentacje Islandii i Wysp Owczych.

Turniej został utworzony z inicjatywy Danii, chcącej w ten sposób zastąpić kontrakt wygasły w 1919 roku, pomiędzy związkami piłki nożnej Danii (DBU), Norwegii (NFF) i Szwecji (SvFF), według, którego drużyny narodowe tych trzech krajów, zobowiązują się do rozegrania dwóch meczów rocznie przeciwko sobie (każdy z każdym). Jako że ta idea nie była realizowana już od czterech lat, Duński Związek Piłki Nożnej w 35. rocznicę swojego istnienia, zorganizował pierwszą edycję turnieju, nazwanego Mistrzostwami Nordyckimi. Utworzono jedną grupę, składającą się z trzech drużyn. W ciągu pięciu lat trwania edycji, wszystkie reprezentacje miały zagrać przeciwko sobie pięć razy, rozgrywając w ten sposób 10 spotkań. Zwycięzcą pierwszej edycji, zakończonej w 1928 roku, została Dania.

Druga edycja turnieju została zorganizowana przez SvFF w 25. rocznicę jej powstania. Udział w niej wzięła także reprezentacja Finlandii. Czas trwania jednej edycji skrócono do czterech lat, a każdy zespół miał rozegrać 12 spotkań (po 4 przeciwko każdej drużynie, po 2 mecze u siebie i na wyjeździe). Drugą edycję wygrała Norwegia. Jednakże w kolejnych dziewięciu zwyciężyła Szwecja. Czwarty turniej, ze względu na wybuch II wojny światowej, został rozciągnięty w czasie na 10 lat (1937–1947).

Wraz z upływem lat turniej stracił na znaczeniu, a w 1985 roku zaprzestano jego rozgrywania. Wznowiono go na jedną edycję w latach 2000–2001. Oprócz czterech dotychczasowych uczestników, udział wzięły też drużyny Islandii i Wysp Owczych.

• Mistrzostwa Nordyckie na RSSSF (ang.)