Marianna Sankiewicz-Budzyńska: Polska inżynier elektronik wykładowczyni akademicka

26 września 1921 w Przerośli, zm. 29 maja 2018 w Gdańsku) – polska inżynier elektronik, wykładowczyni akademicka, organizatorka działalności naukowej i kształcenia.

Marianna Sankiewicz-Budzyńska

Marianna Sankiewicz-Budzyńska (2005)
Data i miejsce urodzenia	26 września 1921 Przerośl
Data i miejsce śmierci	29 maja 2018 Gdańsk
Doktor nauk technicznych
Specjalność: elektroakustyka, elektronika
Alma Mater	Politechnika Gdańska
Doktorat	1968
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Gdańska
Odznaczenia
Multimedia w Wiki Commons

W okresie II wojny światowej wywieziona została na roboty przymusowe, w czasie których podjęła współpracę z tajną polską organizacją jeniecką w niemieckim obozie Stalag II B Hammerstein, w wyniku czego została uwięziona przez funkcjonariuszy Gestapo. Po 1945 związała się z Gdańskiem. Została zatrudniona w Polskim Radiu i następnie w Radiu Gdańsk. W 1950 ukończyła studia na Politechnice Gdańskiej, dwa lata później podjęła pracę w Katedrze Urządzeń Radionadawczych na Wydziale Łączności tej uczelni. Wykładała następnie w Katedrze Radiokomunikacji, zorganizowała pracownię elektrofonii, a w 1968 doprowadziła do powstania Zakładu Elektrofonii. W 1968 na podstawie pracy Opór ujemny opornościowo-stabilny uzyskała stopień naukowy doktora. Od 1970 pracowała na stanowisku docenta. Przez kilkanaście lat pełniła funkcję prodziekana na Wydziałach Łączności i Elektroniki. W 1981 jako pierwsza kobieta w historii Politechniki Gdańskiej została wybrana na prorektora ds. kształcenia.

W pracy naukowej specjalizowała się w zagadnieniach związanych z elektroniką i elektroakustyką. Była członkinią Komitetu Akustyki Polskiej Akademii Nauk. Działała również w Polskim Towarzystwie Akustycznym. W 1992 przeszła na emeryturę. Rok wcześniej organizowała polską sekcję Audio Engineering Society, której została przewodniczącą. W 1995 wybrano ją na wiceprzewodniczącą tego towarzystwa naukowego.

W środowiskach studenckich ceniono ją za podejście do procesu kształcenia. W okresie stanu wojennego zaangażowała się w udzielanie pomocy i wsparcia studentom związanym z opozycją.

Pochowana na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon I, groby rodzinne B).

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 2011 opublikowano poświęcone jej wspomnienia wychowanków w publikacji Marianna Sankiewicz: dała nam skrzydła…, wydanej przez Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej.

Postaci Marianny Sankiewicz-Budzyńskiej została poświęcona fabularyzowana biografia Zielony atrament z 2024 w reżyserii Pawła Wyszomirskiego, a także audycja z cyklu Eureka w Polskim Radiu Program I.