Magdalena Fręch: Polska tenisistka

15 grudnia 1997 w Łodzi) – polska tenisistka, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Billie Jean King, wielokrotna mistrzyni Polski seniorów.

Magdalena Fręch

Magdalena Fręch (2023)
Państwo	Polska
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1997 Łódź
Wzrost	171 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Andrzej Kobierski
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 1 WTA 125, 6 ITF
Najwyżej w rankingu	42 (26 lutego 2024)
Australian Open	4R (2024)
Roland Garros	2R (2018, 2023)
Wimbledon	3R (2022)
US Open	2R (2023)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	174 (8 sierpnia 2022)
Wimbledon	3R (2022)
Multimedia w Wiki Commons
Strona internetowa

Fręch zwyciężyła w sześciu singlowych i czterech deblowych turniejach rangi ITF. 26 lutego 2024 awansowała na najwyższą pozycję rankingu WTA w singlu w karierze – 42. zaś 8 sierpnia 2022 miała najlepsze miejsce w deblu – 174.

Kariera juniorska

Fręch swoją karierę tenisową rozpoczęła w wieku 6 lat. W rozgrywkach juniorskich zadebiutowała podczas turnieju w Poznaniu w sierpniu 2011 roku, gdzie w pierwszej rundzie przegrała z Darją Kasatkiną 2:6, 1:6. Pierwszy znaczący sukces osiągnęła w trakcie turnieju w Szawle, gdzie w grze podwójnej dziewcząt w parze z Justyną Pająk dotarła do finału. Kolejnym ważnym osiągnięciem było dotarcie do ćwierćfinału gry pojedynczej podczas turnieju w Gdyni. W marcu 2013 roku podczas turnieju w Trnawie dotarła do finału w grze pojedynczej i pokonała w nim Annę Vrbenską 6:1, 6:3, osiągając tym samym pierwszy tytuł na kortach juniorskich. W styczniu 2014 roku podczas międzynarodowych mistrzostwach Czech juniorów dotarła do finału gry podwójnej w parze z Anastasiją Nefedową. Swoją karierę juniorską zakończyła udziałem w US Open 2015, gdzie w grze pojedynczej przegrała w 2. rundzie z Walendini Gramatikopulu, natomiast w grze podwójnej dziewcząt odpadła w 1. rundzie. 21 września 2015 roku osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu juniorskim – 332.

Kariera seniorska

2012

Swoją karierę zawodową rozpoczęła od udziału w turnieju rangi ITF w Antalyi w kwietniu 2012 roku, przegrywając w trzeciej rundzie kwalifikacji do drabinki głównej turnieju. Swój debiut w drabince głównej turnieju ITF zanotowała w maju 2012 roku podczas turnieju w Warszawie, gdzie w pierwszej rundzie pokonała Aleksandrę Buczyńską, przegrywając w 2. rundzie z Caitlin Whoriskey 2:6, 1:6. Do końca roku próbowała swoich sił w kilku turniejach o puli nagród 10 oraz 25 tysięcy dolarów, nie przechodząc eliminacji. W grudniu 2012 roku przebrnęła z sukcesem eliminacje do drabinki głównej w turnieju w Antalyi, przegrywając w 2. rundzie z Ksenią Pałkiną 2:6, 0:6.

2013

Sezon 2013 w karierze seniorskiej rozpoczęła dopiero w kwietniu, otrzymując od organizatorów dziką kartę w kwalifikacjach do turnieju rangi WTA Tour w Katowicach, przegrywając w 1. rundzie z Ralucą Olaru 0:6, 3:6. Fręch wystąpiła również w parze z Katarzyną Pyką w grze podwójnej turnieju w Katowicach, oddając walkowerem mecz parze Marta Domachowska i Alicja Rosolska. Był to debiut w rozgrywkach z cyklu WTA Tour zarówno w singlu, jak i deblu. W maju dotarła do ćwierćfinału gry pojedynczej w turnieju o puli nagród 10 tysięcy dolarów w Szarm el-Szejk, przegrywając w nim z Başak Eraydın 2:6, 1:6, równocześnie dochodząc do ćwierćfinału gry podwójnej tej imprezy w parze z Dagmarą Baskovą. W czerwcu przebrnęła kwalifikacje do turnieju o puli nagród 25 tysięcy dolarów w Ystad, przegrywając w 1. rundzie z Cornelią Lister. W lipcu otrzymała od organizatorów turnieju w Toruniu dziką kartę do turnieju głównego gry pojedynczej, przegrywając w 1. rundzie z Margalitą Czachnaszwili 4:6, 3:6. Do listopada brała udział w turniejach niższej rangi, nie przechodząc do ćwierćfinału tych imprez. W połowie listopada dotarła do ćwierćfinału gry pojedynczej turnieju w Zawadzie, przegrywając w nim z późniejszą triumfatorką Kateřiną Siniakovą.

Sezon 2013 zakończyła na 775. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej.

2014

Sezon 2014 rozpoczęła w marcu od udziału w turnieju w Heraklionie, dochodząc do ćwierćfinału tej imprezy, przegrywając w nim z późniejszą triumfatorką Deniz Khazaniuk 4:6, 6:4, 6:7(2). Dzięki zwycięstwu w mistrzostwach Polski, otrzymała dziką kartę do turnieju singlowego cyklu WTA Katowicach. W pierwszej rundzie przegrała z Yvonne Meusburger 3:6, 1:6. W deblu wystartowała w turnieju głównym razem z Zuzanną Maciejewską, lecz w pierwszym meczu przegrały z parą Shūko Aoyama i Renata Voráčová 1:6, 3:6. W maju dotarła w Zielonej Górze do ćwierćfinału gry pojedynczej oraz do półfinału gry podwójnej w parze z Maciejewską. Próbowała swoich sił w kilku turniejach o puli nagród 25 tysięcy dolarów, otrzymując od organizatorów dziką kartę w turnieju w La Marsie. W pierwszej rundzie oddała mecz przez krecz przy wyniku 1:6, 0:2, rywalizując z Izabełłą Szinikową. W lipcu dzięki dzikiej karcie wzięła udział w turnieju o puli nagród 50 tysięcy dolarów w Sobocie, ulegając w pierwszej rundzie Renacie Voráčovej 2:6, 2:6. W październiku dotarła do półfinału turnieju w Hamamatsu, przegrywając w nim z Junri Namigatą 1:6, 3:6.

Sezon 2014 zakończyła na 520. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej oraz 631. miejscu w grze podwójnej.

2015

Sezon 2015 rozpoczęła od udziału w kwalifikacjach do turnieju głównego w Andrézieux-Bouthéon, przegrywając w pierwszej rundzie z Kristýną Plíškovą. W 2015 roku tytuł mistrzyni kraju ponownie pozwolił jej na występ w turnieju rangi WTA w Katowicach. W spotkaniu pierwszej rundy uległa An-Sophie Mestach 3:6, 1:6. W deblu razem z Katarzyną Kawą w pierwszej rundzie pokonały Ralucę Olaru i Wierę Zwonariową 7:6(7), 7:6(5), zaś w ćwierćfinale przegrały z Nadiją i Ludmyłą Kiczenok 4:6, 6:4, 10–12. W maju z sukcesem przebrnęła kwalifikacje do turnieju w Fukuoce, gdzie w pierwszej rundzie turnieju głównego przegrała z Junri Namigatą 3:6, 3:6. W lipcu dotarła do finału gry podwójnej w parze z Kathariną Lehnert w Toruniu, przegrywając w nim z parą Ekaterine Gorgodze i Sopia Szapatawa 4:6, 4:6. W sierpniu dzięki dzikiej karcie wystąpiła w turnieju w Sobocie o puli nagród 75 tysięcy dolarów, przegrywając w pierwszej rundzie z Rominą Oprandi 7:6(6), 2:6, 6:7(4).

Sezon 2015 zakończyła na 490. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej oraz 419. miejscu w grze podwójnej.

2016

Sezon 2016 rozpoczęła od występu w turnieju w Daytona Beach, przegrywając w drugiej rundzie z Natalją Wichlancewą 3:6, 4:6. W marcu dotarła do finału gry pojedynczej w Nishitamie, pokonując w nim Mai Minokoshi 7:5, 6:4. Był to pierwszy tytuł singlowy w karierze Fręch. W kwietniu Fręch zadebiutowała w rozgrywkach Fed Cup przeciwko reprezentacji Chińskiego Tajpej. Rozegrała dwa mecze w grze pojedynczej, wygrała z Lee Ya-hsuan 4:6, 6:0, 6:2, przegrała natomiast z Hsu Ching-wen 2:6, 6:4, 3:6. W maju dotarła do półfinału turnieju w Båstad, dochodząc do półfinału tej imprezy. W czerwcu dotarła do ćwierćfinału w Surbiton o puli nagród 50 tysięcy dolarów, przegrywając w nim ze Stéphanie Foretz 6:2, 3:6, 5:7. W kolejnym turnieju w Ystad dotarła do półfinału w grze pojedynczej. Podczas turnieju w Ołomuńcu dotarła do półfinału gry podwójnej w parze z Pernillą Mendesovą. W sierpniu dotarła do półfinału w Middelkerke, przegrywając w nim z Walendini Gramatikopulu. We wrześniu wzięła udział w eliminacjach do turnieju rangi WTA w Seulu, przegrywając w pierwszej rundzie z Eri Hozumi 0:6, 4:6. Podczas turnieju w Toyocie dotarła do ćwierćfinału tej imprezy, przegrywając z Shiho Akitą 3:6, 6:3, 4:6. W połowie grudnia wzięła udział w turnieju rangi ITF o puli nagród 100 tysięcy dolarów w Dubaju, przegrywając w drugiej rundzie kwalifikacji z Patty Schnyder 1:6, 2:6.

Sezon 2016 zakończyła na 291. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej oraz 509. miejscu w grze podwójnej.

2017

Sezon 2017 rozpoczęła od imprezy w Stuttgarcie, przegrywając w drugiej rundzie gry pojedynczej. W kolejnym turnieju z sukcesem przeszła kwalifikacje i wzięła udział w turnieju w Andrezieux-Boutheon, przegrywając w drugiej rundzie z Ivaną Jorović 4:6, 1:6. Fręch w lutym ponownie wzięła udział w rozgrywkach Fed Cup. Wystąpiła jedynie w meczu deblowym w parze z Paulą Kanią, przeciwko reprezentantkom Gruzji. W kwietniu dotarła do finału gry podwójnej w Croissy-Beaubourg o puli nagród 60 tysięcy dolarów w parze z Manon Arcangioli, przegrywając w nim z parą Wiera Łapko i Polina Monowa 3:6, 4:6. Podczas turnieju w Stambule o puli nagród 60 tysięcy dolarów dotarła do półfinału tej imprezy, przegrywając w nim z Başak Eraydın 3:6, 2:6. W maju podczas turnieju w Båstad osiągnęła półfinał tej imprezy. W czerwcu Fręch zdobyła tytuł gry podwójnej w Manchesterze o puli nagród 100 tysięcy dolarów w parze z An-Sophie Mestach, pokonując w finale Chang Kai-chen i Marinę Erakovic 6:4, 7:6(5). W lipcu wzięła udział w kwalifikacjach do turnieju głównego rangi WTA w Bukareszcie. Pokonała w nich Anastasiję Piwowarową 6:2, 6:0, Varatchaya Wongteanchai 6:3, 6:4 oraz Tenę Lukas 6:4, 7:5, dzięki czemu zakwalifikowała się po raz pierwszy w karierze do drabinki głównej turnieju rangi WTA. W pierwszej rundzie spotkała się z Danką Kovinić i po trzysetowym pojedynku przegrała 3:6, 7:5, 3:6. Następnie wzięła udział w zawodach rangi ITF w Hechingen, gdzie dotarła do ćwierćfinału, w którym uległa Tamarze Korpatsch 2:6, 2:6. Zagrała również w turnieju tej samej rangi w Lipsku, ostatecznie triumfując w finale nad Richèl Hogenkamp 6:2, 7:6(3). Tydzień później wygrała turniej rangi ITF w Brunszwiku, w finale pokonując Olgę Saez Larrę 6:1, 2:6, 7:6(3).

Sezon zakończyła na 161. miejscu w rankingu WTA.

2018

Sezon 2018 rozpoczęła od udziału w kwalifikacjach do Australian Open. W pierwszej rundzie kwalifikacji wygrała z Miyu Katō 6:4, 6:3. W drugiej rundzie pokonała Sofję Żuk 6:3, 4:6, 6:2. W trzeciej rundzie wygrała z Kaylą Day 6:3, 6:0 i tym samym zadebiutowała po raz pierwszy w drabince głównej Wielkiego Szlema. W 1. rundzie turnieju głównego przegrała z Carlą Suárez Navarro 7:5, 6:3. Drugi występ w turnieju wielkoszlemowym zanotowała we French Open, do którego dostała się po wygranych meczach w kwalifikacjach, pokonując w nich kolejno: Barbarę Haas, Witaliję Djaczenko i Rebekkę Šramkovą. W turnieju głównym w pierwszej rundzie pokonała wyżej notowaną Jekatierinę Aleksandrową 6:3, 3:6, 6:3, a w drugiej uległa faworytce Sloane Stephens 2:6, 2:6. Występ pozwolił jej na awans na 119. miejsce w rankingu.

Rok zakończyła na 160. miejscu w rankingu WTA.

2019

W sezonie 2019 miała serię udanych występów w turniejach niższej rangi już na początku roku (główne drabinki Dubai Championships rangi 1000 i Charleston Open rangi 500). Wystąpiła raz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego – podczas US Open. Awansowała tam po zwycięskich eliminacjach, w których pokonała kolejno: Lu Jiajing, Rebekkę Šramkovą i Paulę Badosę. Z turniejem głównym pożegnała się po pierwszej rundzie, przegrywając z Laurą Siegemund 7:5, 3:6, 4:6. W połowie roku zanotowała duży spadek w rankingu po stracie punktów z ubiegłorocznego Australian Open – w sierpniu spadła na 245. miejsce.

Rok zakończyła na 188. miejscu w rankingu WTA.

2020

W skróconym z powodu epidemii COVID-19 sezonie 2020 nie wystąpiła w żadnym turnieju wielkoszlemowym. Odniosła sukces w turnieju WTA w Pradze, dochodząc do ćwierćfinału jako tzw. szczęśliwa przegrana. W turnieju pokonała kolejno Elenę-Gabrielę Ruse 7:6(8), 6:3 oraz Arantxę Rus 6:3, 2:6, 6:4, a w ćwierćfinale uległa późniejszej zwyciężczyni Simonie Halep 2:6, 0:6. Były to jej pierwsze zwycięstwa z rzędu w turnieju głównym WTA. W zawodach cyklu ITF zdobyła swój czwarty tytuł w karierze, zwyciężając w turnieju rozgrywanym w Canberze.

Rok zakończyła na 156. miejscu w rankingu WTA.

2021

Podobnie jak rok wcześniej w sezonie 2021 nie wystąpiła w żadnym turnieju wielkoszlemowym. Tym razem także udane występy w innych turniejach dały jej, pierwszy raz w historii, awans do pierwszej setki rankingu – 17 października 2021 po występie w 2. rundzie turnieju w Indian Wells (w pierwszej rundzie pokonała Zheng Saisai 6:1, 6:4, a w drugiej uległa Karolínie Plíškovej 5:7, 2:6) zajmowała 99. miejsce. Wystąpiła w 2. rundzie w Charleston, gdzie pokonała Grace Min 6:2, 6:4. Odniosła zwycięstwo w turnieju WTA 125 w Concord, gdzie – nierozstawiona – pokonała kolejno 6 zawodniczek, w tym w półfinale byłą wiceliderkę rankingu, Wierę Zwonariową 7:5, 6:3, a w finale Renatę Zarazúę 6:3, 7:6(4). Wystąpiła w drabince głównej turnieju WTA 500 w Chicago.

Rok zakończyła na 102. miejscu w rankingu WTA.

2022

W sezonie 2022 po dwóch latach przerwy znów zagrała w turniejach wielkoszlemowych, i to we wszystkich czterech. W styczniu wystąpiła w turnieju głównym Australian Open (po raz pierwszy nie musząc przechodzić przez kwalifikacje), gdzie od razu trafiła na jedną z faworytek Simonę Halep, z którą przegrała 4:6, 3:6. W kolejnych miesiącach zanotowała serię dobrych występów, osiągając 2. rundę w Indian Wells, gdzie pokonała Majar Szarif 6:2, 7:5 i przegrała z Markétą Vondroušovą 1:6, 3:6. Potem wystąpiła w głównych drabinkach w turniejach: WTA 1000 w Miami – 1. runda – i WTA 500 w Charleston – 2. runda po pokonaniu w pierwszej byłej wiceliderki rankingu Petry Kvitovej po kreczu przy stanie 7:6(6), 3:2. Następnie wystąpiła w głównej drabince French Open, gdzie przegrała z była liderką WTA Angelique Kerber 6:2, 3:6, 5:7. Po występie w 2. rundzie turnieju w Eastbourne, gdzie pokonała Zheng Qinwen 6:0, 6:3, przyszedł największy jak do tej pory sukces Magdaleny Fręch: w najstarszym i najbardziej prestiżowym turnieju wielkoszlemowym – Wimbledonie osiągnęła 3. rundę, wygrywając kolejno z rozstawioną Camilą Giorgi 7:6(4), 6:1, Anną Karolíną Schmiedlovą 6:4, 6:4, a skończyła przegrywając kolejny raz z Simoną Halep 4:6, 1:6. Po tym turnieju osiągnęła najwyższą w karierze pozycję w rankingu WTA – 82. miejsce. Wczesną jesienią wystąpiła w ostatnim w roku turnieju wielkoszlemowym – US Open, przegrywając w 1. rundzie z Rebeccą Marino 2:6, 3:6.

Pierwszy raz w karierze Magdalena Fręch zagrała w jednym roku w głównych drabinkach wszystkich czterech turniejów wielkoszlemowych, a zajmowana pozycja rankingowa pozwoliła jej każdorazowo uniknąć eliminacji. Rok zakończyła na 116. miejscu w rankingu WTA.

2023

W sezonie 2023 po niezbyt udanym początku roku (m.in. odpadnięcie w eliminacjach Australian Open) przełom nastąpił w turniejach WTA 1000 w Stanach Zjednoczonych z cyklu Sunshine Double. Najpierw w Indian Wells osiągnęła 2. rundę po zwycięstwie z Maryną Zanewśką 4:6, 6:4, 6:2 i przegranej z Uns Dżabir 6:4, 4:6, 1:6. Następnie w turnieju w Miami osiągnęła 3. rundę, zwyciężając Erikę Andriejewą 4:6, 6:1, 6:1 (w 1. rundzie miała wolny los) i przegrywając z Warwarą Graczową 1:6, 2:6. Występy te pozwoliły jej wrócić do pierwszej setki rankingu WTA. Kolejne drugie rundy w turniejach WTA 1000 zanotowała w Madrycie, wygrywając z Jasmine Paolini 6:2, 6:3 i przegrywając z Jessicą Pegulą 6:7(3), 3:6 oraz w Rzymie, gdzie pokonała Matilde Paoletti 4:6, 6:2, 7:5, a przegrała z Madison Keys 3:6, 2:6. Następnie wystąpiła w głównej drabince French Open, gdzie po wygranej z Zhang Shuai 6:1, 6:1, odpadła po porażce z Kamillą Rachimową 3:6, 4:6. Kolejne dobre wyniki zanotowała w turniejach rangi WTA 250 w Wielkiej Brytanii, w obydwu dochodząc do ćwierćfinału: najpierw w Nottingham po zwycięstwach nad Sonay Kartal 6:3, 5:7, 6:2 i Zhu Lin 6:2, 6:4 i porażce z Jodie Burrage 2:6, 6:3, 5:7, a potem w Birmingham, gdzie wygrała z Barborą Strýcovą 7:6(3), 6:1 i notowaną wówczas w pierwszej dziesiątce WTA Soraną Cîrsteą 6:3, 6:7(1), 3:6, zaś przegrała z późniejszą zwyciężczynią turnieju Jeļeną Ostapenko 6:4, 5:7, 2:6. Po tych sukcesach awansowała na najwyższe w karierze 68. miejsce w rankingu WTA. W dwóch następnych turniejach wielkoszlemowych występowała w głównej drabince, ale nie odniosła sukcesów: w Wimbledonie odpadła w 1. rundzie z Uns Dżabir 3:6, 3:6, zaś w US Open dotarła do 2. rundy po zwycięstwie nad Emmą Navarro 7:6(10), 1:6, 6:2 i przegranej z Karolíną Muchovą 3:6, 3:6. Po tym turnieju oraz następnym w San Diego zanotowała kolejny rekord życiowy i awans na 66. pozycję rankingu WTA.

W październiku wygrała swój piąty turniej ITF rangi W100 w hiszpańskim Les Franqueses del Valles, pokonując Sarę Errani 7:5, 4:6, 6:4. Sukces ten pozwolił jej zakończyć sezon najwyższym w karierze 63. miejscem w rankingu WTA.

2024

Sezon 2024 rozpoczęła od startu w zawodach WTA 250 w Auckland, gdzie przegrała w 1. rundzie z Marie Bouzkovą. W turnieju głównym Australian Open odniosła jeden z największych sukcesów życiowych, dochodząc do 4. rundy (jako najlepsza z Polek). W kolejnych spotkaniach pokonała Darię Saville 6:7(5), 6:3, 7:5, niedawną 4. zawodniczkę rankingu, rozstawioną z nr 16. Caroline Garcię 6:3, 7:6(2) oraz kwalifikantkę Anastasiję Zacharową 4:6, 7:5, 6:4, a w 4. rundzie przegrała z rozstawioną z nr 4. Coco Gauff 1:6, 2:6. Zdobycie 240 punktów rankingowych pozwoliło jej na awans na najwyższe w karierze 51. miejsce w rankingu WTA.

W cyklu turniejów rangi WTA 1000 rozgrywanych na Bliskim Wschodzie dwukrotnie dostała się do turnieju głównego, przechodząc przez eliminacje. W Dosze odpadła w pierwszej rundzie, ale w Dubaju dotarła do 3. rundy, wygrywając z wyżej notowanymi Jekatieriną Aleksandrową 7:6(2), 6:3 i Petrą Martić 6:4, 1:6, 6:2 oraz przygrywając z rozstawioną z nr 4. Jeleną Rybakiną 6:7(5), 6:3, 4:6. Po tych występach po raz pierwszy w karierze znalazła się w pierwszej pięćdziesiątce rankingu WTA, zajmując 42. miejsce.

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Występy w grze podwójnej

Występy w grze mieszanej

Magdalena Fręch nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Gra pojedyncza 1 (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	8 sierpnia 2021	Concord	Twarda	Renata Zarazúa	6:3, 7:6(4)

Gra pojedyncza 9 (6–3)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
Zwyciężczyni	1.	21/03/2016	Nishitama	10 000	Twarda	Mai Minokoshi	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	2.	20/08/2017	Lipsk	25 000	Ceglana	Richèl Hogenkamp	6:2, 7:6(3)
Zwyciężczyni	3.	27/08/2017	Brunszwik	25 000	Ceglana	Olga Sáez Larra	6:1, 2:6, 7:6(3)
Finalistka	1.	15/10/2017	Óbidos	25 000	Dywanowa	Irina Chromaczowa	1:6, 6:4, 4:6
Finalistka	2.	22/10/2017	Óbidos	25 000	Dywanowa	Anna Kalinska	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	4.	12/01/2020	Bendigo	25 000	Twarda	Patricia Maria Țig	walkower
Zwyciężczyni	5.	05/09/2021	Praga	60 000	Ceglana	Tereza Smitková	6:2, 6:1
Finalistka	3.	11/12/2022	Dubaj	100 000	Twarda	Elsa Jacquemot	5:7, 2:6
Zwyciężczyni	6.	30/10/2023	Les Franqueses del Valles	100 000	Twarda	Sara Errani	7:5, 4:6, 6:4

Gra podwójna 8 (4–4)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Finalistka	1.	29/06/2015	Toruń	25 000	Ceglana	Katharina Lehnert	Ekaterine Gorgodze   Sopia Szapatawa	4:6, 4:6
Finalistka	2.	27/03/2017	Croissy-Beaubourg	60 000	Twarda (hala)	Manon Arcangioli	Wiera Łapko   Polina Monowa	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	18/06/2017	Manchester	100 000	Trawiasta	An-Sophie Mestach	Chang Kai-chen   Marina Erakovic	6:4, 7:6(5)
Zwyciężczyni	2.	21/10/2018	Joué-lès-Tours	25 000	Twarda (hala)	Bibiane Schoofs	Miriam Kolodziejová   Jesika Malečková	5:7, 6:2, 10–3
Finalistka	3.	13/09/2020	Saint-Malo	60 000	Ceglana	Viktorija Golubic	Paula Kania   Katarzyna Piter	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	3.	24/10/2020	Macon	80 000	Twarda	Katarzyna Kawa	Francesca Di Lorenzo   Jamie Loeb	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	4.	07/11/2020	Charleston	100 000	Ceglana	Katarzyna Kawa	Astra Sharma   Majar Szarif	4:6, 6:4, 10–2
Finalistka	4.	11/12/2022	Dubaj	100 000	Twarda	Kateryna Wołodko	Tímea Babos   Kristina Mladenovic	1:6, 3:6

Gra pojedyncza

Rok	Runda	Data i miejsce	Przeciwnik	Nawierzchnia	Rywal	Zwycięstwo/Porażka	Rezultat
2016	Grupa światowa II Play-off	16–17 kwietnia 2016 Inowrocław, Polska	Chińskie Tajpej (1:4)	Twarda (hala)	Lee Ya-hsuan	Zwycięstwo	4:6, 6:0, 6:2
					Hsu Ching-wen	Porażka	2:6, 6:4, 3:6
2018	Europa/Afryka Grupa I	7–10 lutego 2018 Tallinn, Estonia	Austria (2:1)	Twarda (hala)	Melanie Klaffner	Porażka	3:6, 4:6
			Łotwa (1:2)		Anastasija Sevastova	Porażka	1:6, 2:6
			Turcja (2:1)		Ayla Aksu	Zwycięstwo	6:2, 6:1
			Bułgaria (2:0)		Izabełła Szinikowa	Zwycięstwo	7:5, 6:4
2019		6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska	Ukraina (2:1)		Kateryna Kozłowa	Zwycięstwo	3:6, 7:5, 6:2

Gra podwójna

Rok	Runda	Data i miejsce	Przeciwnik	Nawierzchnia	Partnerka	Rywalki	Zwycięstwo/Porażka	Rezultat
2017	Europa/Afryka Grupa I	8–11 lutego 2017 Tallinn, Estonia	Gruzja (2:1)	Twarda (hala)	Paula Kania	Oksana Kalasznikowa Sopia Szapatawa	Porażka	walkower
2020	Europa/Afryka Grupa I	5–8 lutego 2020 Esch-sur-Alzette, Luksemburg	Turcja (3:0)		Maja Chwalińska	Ayla Aksu İpek Öz	Zwycięstwo	6:3, 6:4

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2020-10-24]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2020-10-24]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2020-10-24]  (ang.).