Katarzyna Figura: Polska aktorka

22 marca 1962 w Warszawie) – polska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna.

Katarzyna Figura

Katarzyna Figura (2014)
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1962 Warszawa
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Jan Chmielewski (1986–1989) Kai Schoenhals (2000–2021)
Lata aktywności	od 1976
Zespół artystyczny
Teatr Wybrzeże (od 2013)
Multimedia w Wiki Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Karierę zawodową rozpoczynała rolami epizodycznymi w filmach Krzysztofa Kieślowskiego i Wojciecha Jerzego Hasa. W połowie lat 80. zdobyła rozgłos rolami w filmach Pociąg do Hollywood (1987) i Kingsajz (1987), które utrwaliły wizerunek aktorki jako polskiego symbolu seksu. W pierwszej połowie lat 90. zagrała role w filmach zagranicznych, m.in. amerykańskich i francuskich. Zasłynęła komediową rolą Ryszardy Siarzewskiej w filmach Kiler (1997) i Kiler-ów 2-óch (1998), w następnych latach zyskała uznanie krytyków także za role w filmach Ajlawju (1999), Żurek (2003) i Ubu król (2004), a także szeregiem znakomitych ról teatralnych w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (2006–2013) i Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (od 2013).

Dwukrotna laureatka nagrody „Złote Lwy” (1999, 2003) dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej za role w filmach Ajlawju (1999) i Ubu król (2004), laureatka Polskiej Nagrody Filmowej (2003) za główną rolę kobiecą w filmie Żurek (2003), laureatka Grand Prix 60. Kaliskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej (2020) za rolę tytułową w tragedii Fedra (1677) Jeana Baptiste’a Racine’a w Teatrze Wybrzeże (2019).

Jej ojciec był lekarzem weterynarii, a matka – ekonomistką. Jest jedynaczką, co – jak przyznawała w wywiadach – było dla niej „powodem frustracji i poczucia inności”. W okresie dojrzewania miała kompleksy związane z budową własnego ciała. Od dziecka lubiła się przebierać, a jednym z ulubionych rekwizytów jej dziecięcego „planu” zabaw była blond peruka z długimi warkoczami. W przedszkolu występowała w rozmaitych przedstawieniach, recytując i śpiewając. Jako dziecko zagrała w filmach Zginął pies (1973) i Mysz (1977). Należała do Ogniska Teatralnego Teatru Ochoty prowadzonego przez Jana i Halinę Machulskich.

W 1985 ukończyła studia na PWST w Warszawie. Jeszcze przed obroną dyplomu aktorskiego zagrała w debiucie reżyserskim Jacka Koprowicza Przeznaczenie (1983), a w połowie lat 80. zagrała epizody u Krzysztofa Kieślowskiego w Bez końca i Wojciecha Jerzego Hasa w Osobistym pamiętniku grzesznika. Będąc na czwartym roku studiów aktorskich, dołączyła do zespołu Teatru Współczesnego, w którym debiutowała rolą Irmy w Trzech siostrach Antoniego Czechowa w reż. Macieja Englerta.

Jej pierwszą dużą rolą była postać młodej prostytutki Once w filmie Piotra Szulkina Ga, ga. Chwała bohaterom. Popularność zdobyła rolą Rózi w bajce Jerzego Gruzy Pierścień i róża. Przełomem w jej karierze była współpraca z Radosławem Piwowarskim i udział w Pociągu do Hollywood z 1986. Za rolę Marioli Wafelek, bufetowej zafascynowanej Marilyn Monroe, która namiętnie pisze listy do słynnego reżysera Billy’ego Wildera i marzy o karierze w Stanach Zjednoczonych, otrzymała Złotą Kaczkę od czytelników miesięcznika „Film”. Rok później u boku Jacka Chmielnika i Jerzego Stuhra wystąpiła w komedii Kingsajz. Fragment filmu, w którym krasnoludek (Chmielnik) przechadza się po Ali (Figura), uznawany jest za jedną z najsłynniejszych scen w polskim kinie. Występ w Pociągu... i Kingsajzie sprawił, że Figura zaczęła być postrzegana jako seksbomba, a prasa nazywała ją „polską Marilyn Monroe”. W 1990 zagrała Superblondynę w filmie Porno, a rola niejako odpowiadała wizerunkowi, jaki przypisywano jej w Polsce – seksownej blondynki z dużym biustem.

 

Równocześnie z rozwojem kariery w Polsce, grała role drugoplanowe w produkcjach węgierskich (m.in. u Miklósa Jancsó), czechosłowackich i włoskich, a także główną rolę kobiecą w hiszpańskim Estación Central Joségo Antonia Salgota. Zagrała też niewielką rolę w jednym z odcinków erotycznej serii Zalmana Kinga Pamiętnik Czerwonego Pantofelka. W 1989 wyjechała na stypendium do Francji, gdzie uczyła się w Conservatoire national supérieur d’art dramatique w Paryżu oraz podpisała kontrakt z agencją „Intermedia”. Zagrała epizody w kilku francuskich i brytyjskich filmach, a w 1991 wyjechała do Los Angeles, gdzie podpisała roczny kontrakt z William Morris Agency. Wkrótce wygrała casting do filmu Roberta Altmana Gracz, w którym miała zagrać główną rolę, jednak producenci filmu nie zgodzili się na to ze względu na nierozpoznawalne w USA nazwisko Figury. Ostatecznie rolę powierzono Grecie Scacchi, a Figura pojawiła się w filmie epizodycznie, w roli samej siebie. W tym czasie dzieliła życie między Francję a USA, zagrała m.in. Leni w brytyjsko-francuskich Głosach w ogrodzie Pierre’a Boutrona i Jennifer Lawrence w amerykańskiej Fatalnej przeszłości Clive’a Fleury’ego, a także Kolbę w erotycznym horrorze Ruggero Deodato Krwawe pranie, który uznaje za „najgorszy film w swojej karierze”. Mieszkając we Francji, dorabiała jako kelnerka w paryskiej kawiarni, a po zagraniu w telewizyjnej reklamie Toyoty ponownie wyjechała do Los Angeles. W 1994 wystąpiła epizodycznie w kolejnym filmie Altmana – Prêt-à-porter.

W pierwszej połowie lat 90. grała głównie w filmach Andrzeja Kondriatuka, takich jak Mleczna droga, Wrzeciono czasu i Słoneczny zegar. W tejże dekadzie dwukrotnie pozowała do polskiej edycji „Playboya”: w maju 1994 (nr 18) i kwietniu 1997 (nr 53), ponadto firmowała nazwiskiem jedną z popularnych wówczas erotycznych linii telefonicznych. Decyzję wyjaśniała słowami: Linia telefoniczna była moją działalnością aktorską i literacką. Pisałam opowiadania, które potem nagrywałam w studio radiowym, czyli dokładnie tak, jakbym nagrywała audycję. (...) Ludzie słuchali moich wynurzeń, mojego głosu nagranego na sekretarkę. Chcieli dowiedzieć się czegoś na mój temat. Moi fani nie dzwonili pod numer sex telefonu. A jeśli zdarzali się tacy, byli zawiedzeni. W 1997 pojawiła się na wielkim ekranie jako Ryszarda „Gabrysia” Siarzewska w komedii Juliusza Machulskiego Kiler, kryminalistka Krystyna w Historiach miłosnych Jerzego Stuhra i Teriza w Szczęśliwego Nowego Jorku Janusza Zaorskiego. W 1998 wystąpiła w roli Grazii w Prostytutkach Eugeniusza Priwieziencewa oraz otrzymała drugą w karierze Złotą Kaczkę dla najpopularniejszej aktorki. W 1999 za rolę Gosi w Ajlawju Marka Koterskiego otrzymała Złote Lwy za pierwszoplanową rolę kobiecą na 24. FPFF.

W 2000 powróciła po latach przerwy na scenę teatralną, występując w roli Yany w Zazdrości na trzy faksy w Teatrze Nowym w Warszawie, poza tym współpracowała z Krakowskim Teatrem Scena STU. W 2002 w gdańskim Teatrze Wybrzeże wystąpiła w „Hanemannie” Stefana Chwina w reż. Izabelli Cywińskiej.

Również w 2002 zagrała epizodyczną rolę w Pianiście Romana Polańskiego. Rok później w Żurku zagrała kobietę uwięzioną na marginesie społeczeństwa z ciężarną, 15-letnią córką. Aktorka wspominała: Musiałam przebić się przez własne szczęście. Po urodzeniu dziecka patrzyłam na świat jak na nieustannie odnawiający się cud i nie mogłam wejść łatwo w postać kobiety, której wszystko się rozsypuje. Za tę rolę podczas 6. ceremonii wręczenia Orłów otrzymała nagrodę w kategorii najlepsza główna rola kobieca. Z kolei w dramacie Ubu król zagrała odrażającą Ubicę. Udział w tym filmie przyniósł aktorce Złote Lwy za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą. Zaczęła też pojawiać się w telewizyjnych sitcomach jako „special guest star”, m.in. w serialu Wiedźmy (2005).

 

W latach 2006–2013 była aktorką Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy im. Gustawa Holoubka. Jej rola w Alina na zachód z 2006 w reżyserii Pawła Miśkiewicza, w warszawskim Teatrze Dramatycznym, została wysoko oceniona przez krytykę. Specjalnie dla niej ogoliła włosy na głowie, ostatecznie zrywając z wizerunkiem seksbomby. W tym samym teatrze zagrała Paulę Strasberg w spektaklu Krystiana Lupy Persona. Marilyn (2009).

W 2008 uczestniczyła w siódmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami oraz wystąpiła w swojej trzeciej sesji dla „Playboya” – jej zdjęcia ukazały się w październikowym wydaniu magazynu. W 2013 przeprowadziła się do Gdyni i została wykładowcą w Gdyńskiej Szkole Filmowej. Od listopada 2013 jest etatową aktorką Teatru Wybrzeże. W tymże roku zagrała Kalinę Jędrusik w głośnym monodramie Kalina w warszawskim Teatrze „Polonia”, a rok później Elżbietę I w Marii Stuart w reżyserii Adama Nalepy, na podstawie tekstu Friedricha Schillera. Tak rolę aktorki opisywał Łukasz Rudziński:

{{Cytat}} Gołe linki: "źródło".

W 2015 zagrała w szekspirowskich Wesołych kumoszkach z Windsoru w reżyserii Pawła Aignera i w Tresowanych duszach w reżyserii Adama Orzechowskiego.

W 1986–1989 była żoną przedsiębiorcy Jana Chmielewskiego, z którym ma syna Aleksandra (ur. 1987). W latach 90. była związana z reżyserem Ablem Ferrarą. 27 maja 2000 poślubiła amerykańskiego przedsiębiorcę, producenta filmowego Kaia Schoenhalsa. Mają dwie córki, Koko Claire (ur. 24 października 2002) i Kaszmir Amber (ur. 12 lutego 2005). W 2012 w wywiadzie dla „Vivy!” wyznała, że przez lata była ofiarą przemocy domowej. Rozwód został sfinalizowany 24 września 2021 roku.

Brała udział w akcji charytatywnej „Podziel się dzieciństwem”. Wzięła udział w spektaklu „Lady Oscar” z którego wpływy przeznaczono na Fundusz Stypendialny Klubu Rotary oraz zakup pojazdu specjalistycznego do przewozu dzieci niepełnosprawnych dla ośrodka rehabilitacyjnego OREW w Gdyni. W grudniu 2016 wzięła udział w kolejnej akcji charytatywnej w Gdyni.

Była współwłaścicielką dwóch restauracji w Warszawie (Kom, Sense) i krakowskiego hotelu i restauracji A la carte.

Poglądy polityczne

Poparła Pawła Adamowicza w kampanii wyborczej dotyczącej wyborów samorządowych w 2014, a także Bronisława Komorowskiego w 2015.

Filmografia

Filmy fabularne
Rok	Tytuł	Rola	Reżyser	Uwagi
1976	Zginął pies	dziewczynka	Zofia Ołdak	Debiut
1979	Mysz	uczennica	Wiktor Skrzynecki
1983	Przeznaczenie	Laura Radziewicz	Jacek Koprowicz	Pierwszoplanowa rola
1984	Bez końca	asystentka hipnotyzera	Krzysztof Kieślowski
1985	Rośliny trujące	Goga Saganka	Robert Gliński
	Ga, ga. Chwała bohaterom	prostytutka Once	Piotr Szulkin	Pierwszoplanowa rola
	Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany	Cyntia	Wojciech Jerzy Has
1986	Zkrocení zlého muže	Sylvi	Marie Poledňáková	Film produkcji czechosłowacko-fińskiej
	Pierścień i róża	Różyczka	Jerzy Gruza	Główna rola
	Komediantka	Mimi	Jerzy Sztwiertnia
1987	Szornyek Evadya	Anabella	Miklós Jancsó
	W klatce	Marta	Barbara Sass
	Kingsajz	Ala	Juliusz Machulski
	Pociąg do Hollywood	Merlin	Radosław Piwowarski	Pierwszoplanowa rola
1988	Nebojsa	rola nieznana	Július Matula	Film produkcji czechosłowackiej
1989	Rififi po sześćdziesiątce	Eliza	Paweł Trzaska
	Porno	Superblondyna	Marek Koterski
1990	L’ambassade en folie	Sasha	Baz Taylor	Film produkcji francuskiej
	Piggate	Dolores Mendoza	Krzysztof Magowski
	Mleczna droga	Śmierć	Andrzej Kondratiuk	Rola dubbingowana przez Ewę Błaszczyk
1991	Panny i wdowy	Karolina	Janusz Zaorski
	Obywatel świata	Kaśka	Ronald Rowiński
1992	Vortice mortale	Kolba	Ruggero Deodato	Film koprodukcji włosko-francusko-węgierskiej
	Voices in the garden	Leni	Pierre Boutron	Film produkcji brytyjsko-francuskiej
	The Player	Kasia Figura	Robert Altman	Film produkcji amerykańskiej
1993	Fatal Past	Jennifer Lawrence	Clive Fleury	Film produkcji amerykańskiej
	Wesoła noc smutnego biznesmena	prostytutka	Andrzej Kondratiuk
1994	Prêt-à-Porter	asystentka Sissy	Robert Altman	Film produkcji amerykańskiej
1995	Too fast too young	Kaddy	Tim Everitt	Film produkcji amerykańskiej
	Wrzeciono czasu	Matylda	Andrzej Kondratiuk
1996	Niemcy	Marika	Zbigniew Kamiński	Film produkcji polsko-amerykańskiej
	Autoportret z kochanką	Diana	Radosław Piwowarski
1997	Kiler	Ryszarda Gabrysia Siarzewska	Juliusz Machulski
	Historie miłosne	Krystyna	Jerzy Stuhr
	Prostytutki	Grazia	Eugeniusz Priwieziencew
	Szczęśliwego Nowego Jorku	Teriza	Janusz Zaorski
	Słoneczny zegar	Matylda	Andrzej Kondratiuk
1998	Złoto dezerterów	Basia Gołąbek	Janusz Majewski
1999	Ajlawju	Gosia	Marek Koterski	Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą na 24. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (1999)
	Kiler-ów 2-óch	Ryszarda Gabrysia Siarzewska	Juliusz Machulski
2000	Zakochani	Edyta	Piotr Wereśniak	Nominacja do Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą na 3. ceremonii wręczenia Polskich Nagród Filmowych (2001)
2001	Stacja	Wolańska	Piotr Wereśniak
2002	The Pianist	sąsiadka	Roman Polański	Film produkcji francusko-niemiecko-polsko-brytyjskiej
	Zemsta	Podstolina	Andrzej Wajda	Nominacja do Orła za najlepszą główną rolę kobiecą na 5. ceremonii wręczenia Polskich Nagród Filmowych (2002)
	Kariera Nikosia Dyzmy	pielęgniarka	Jacek Bromski
2003	Ubu Król	Ubica	Piotr Szulkin	Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą na 28. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (2003), Nominacja do Orła za najlepszą główną rolę kobiecą na 7. ceremonii wręczenia Polskich Nagród Filmowych (2004)
	Żurek	Halina Iwanek	Ryszard Brylski	Orzeł za najlepszą główną rolę kobiecą na 6. ceremonii wręczenia Polskich Nagród Filmowych (2003), Nagroda miesięcznika Twój Styl (2003), Nagroda aktorska na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” (2004), Nagroda specjalna na 18. festiwalu Tarnowska Nagroda Filmowa (2004)
2006	Summer Love	szeryfowa	Piotr Uklański	Film produkcji polsko-amerykańskiej
	Wszyscy jesteśmy Chrystusami	urzędniczka USC	Marek Koterski
2007	Aria Diva	diwa Joanna	Agnieszka Smoczyńska
2008	Kochaj i tańcz	matka Hani	Bruce Parramore
	To nie tak, jak myślisz, kotku	Maria Hoffman	Sławomir Kryński
2010	Cudowne lato	2 role: Wolska, wróżka Aurelia	Ryszard Brylski
2011	Och, Karol 2	sędzia	Piotr Wereśniak
	Wyjazd integracyjny	pani Jadzia	Przemysław Angerman
2012	Bejbi blues	sąsiadka Krystyna	Katarzyna Rosłaniec
	Komisarz Blond i Oko sprawiedliwości	Lolek Orkiestra	Paweł Czarzasty
	Yuma	ciotka Halinka	Piotr Mularuk	Wyróżnienie Jury Młodzieżowego na Festiwalu Młodego Kina Wschodnioeuropejskiego Cottbus
2013	Podejrzani zakochani	pięciokrotna rozwódka	Sławomir Kryński
2015	Panie Dulskie	matka Dulska	Filip Bajon
2016	Słaba płeć?	Suczyńska	Krzysztof Lang
	Papierowe gody	matka Agaty	Piotr Matwiejczyk
2017	Ach śpij kochanie	Ruda	Krzysztof Lang
2018	7 uczuć	Gosia Starecka	Marek Koterski
	Jak pokonać kaca	Malwina	Bartosz Brzeskot
2019	Diablo	Feliksa	Michał Otłowski
2020	Raz, jeszcze raz	matka	Paweł Czarzasty
	Chrzciny	Marianna	Jakub Skoczeń
2021	Dziewczyny z Dubaju	Dorota	Maria Sadowska

Seriale telewizyjne
Rok	Tytuł	Rola	Uwagi
1986	Pierścień i róża	Różyczka	Wszystkie odcinki
1990	Navarro	rola nieznana	Serial produkcji francuskiej
1992	Red Shoe Diaries	rola nieznana	Serial produkcji amerykańskiej
1998	Złotopolscy	sołtysowa Michalakowa	Odcinek: 20
1999, 2001	Świat według Kiepskich	2 role: Królewna, Merlin	Odcinki: 21, 109
1999	Badziewiakowie	wychowawczyni	Odcinek: 9
2000	13 posterunek 2	Ewa	Odcinki: 11, 26
2001	Na dobre i na złe	Aneta	Odcinek: 76
2001–2002	Lokatorzy	Kalina	Regularna obsada; Odcinki: 63, 65, 67-68, 70, 72, 86
2004	Stacyjka	farmaceutka Anda Szulc	Główna rola; Odcinki: 1-8, 10-13
2005	Wiedźmy	Mariola	Główna rola
2005–2009	Niania	Joanna Skalska, siostra Maksa	Odcinki: 18, 112-113, 124
2006	Pogoda na piątek	Anna Lewicka	Telenowela
2008	Pitbull	Wesalowa	Odcinek: 30
2009	Londyńczycy 2	Elizabeth Sawicky	Odcinki: 7, 9, 16
2011	Rezydencja	Anna Żurowska	Telenowela
2011	Komisarz Alex	Elżbieta Wagner	Gościnnie; Odcinek: 1
2011, 2013	Hotel 52	2 role: Wanda, Natasza Filipowicz	Gościnnie; Odcinki: 48, 91
2012–2013	Wszystko przed nami	Marianna	Odcinki: 6, 11-12, 15, 18-19, 21, 24, 27, 29-32, 36-37, 40, 48-49, 63-64, 66, 69-73, 76-77, 82-83, 89-93, 95, 97-99
2018	Za marzenia	Eliza Drawicz	Odcinki: 1, 6-7

Polski dubbing

• 1997: Larry 7: Miłość na fali jako pani kapitan
• 2006: 7 krasnoludków – historia prawdziwa jako Zła Królowa
• 2010: Alicja w Krainie Czarów jako Czerwona Królowa
• 2012: Dino mama 3D jako Sue
• 2016: Alicja po drugiej stronie lustra jako Czerwona Królowa

Teatr

• 1985: Trzy siostry jako Irina
• 1987: Mistrz i Małgorzata jako Hela
• 1997: monodram Lustro
• 2002: Hanemann jako Hanka
• 2006: Alina na zachód jako matka
• 2006: Trzy siostry jako Masza
• 2006: monodram Badania terenowe nad ukraińskim seksem
• 2007: Peer Gynt. Szkice z dramatu Henryka Ibsena – Kobieta w Zieleni
• 2008: Alicja jako Czerwona królowa
• 2009: Persona. Tryptyk/Marilyn jako Paula Sstrasber
• 2009: Śmierć i dziewczyna. Dramaty księżniczek I-V
• 2008: Kupieckie kontrakty
• 2013: Kalina jako Kalina Jędrusik
• 2014: Maria Stuart jako Elżbieta I
• 2015: Wesołe kumoszki z Windsoru jako pani Chybcik
• 2015: Tresowane dusze jako Rastawiecka
• 2018: Trojanki jako Helena
• 2018: Bella Figura jako Yvonne Blum
• 2019: Fredra jako Fredra
• 2021: Balkon jako Sędzia
• 2021: Emigrantki jako Teresa
• 2022: Wsopotwzięci jako Zopootina

 

• Złote Lwy:
  • 1999 – 24. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych:
    • Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą za Ajlawju
  • 2003 – 27. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych:
    • Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą za Ubu Król
• Polska Nagroda Filmowa, „Orzeł”:
  • 2001 – nominacja Najlepsza aktorka drugoplanowa za Zakochanych
  • 2003 – nominacja Najlepsza aktorka pierwszoplanowa za Zemstę
  • 2004 – Najlepsza aktorka pierwszoplanowa za Żurek
  • 2005 – nominacja Najlepsza aktorka pierwszoplanowa za Ubu Król
• Złota Kaczka:
  • 1987 – najpopularniejsza aktorka
  • 1998 – najpopularniejsza aktorka
  • 1999 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki
  • 2000 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki
  • 2003 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki
  • 2005 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki
  • 2011 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki
  • 2012 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki
• Inne:
  • 2000 – Kryształowy Granat dla najlepszej aktorki komediowej na 4. Festiwalu Komedii Polskich w Lubomierzu
  • 2003 – nagroda miesięcznika „Twój Styl” dla najlepszej polskiej aktorki festiwalu, za rolę Matki w filmie Żurek Ryszarda Brylskiego podczas 9. Lata Filmów w Kazimierzu nad Wisłą
  • 2006 – Nagroda za rolę Matki w przedstawieniu Alina na zachód Dirka Dobbrowa w reżyserii Pawła Miśkiewicza w Teatrze Dramatycznym w Warszawie na 46. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych; Warszawska Puenta – nagroda magazynu „Warsaw Point” – Puenta Mistrzowska za różnorodność w kreacjach scenicznych.
  • 2011 – Świdnica – 4. Festiwal Reżyserii Filmowej – Nagroda Kryształowego Dzika za twórczą współpracę aktora z reżyserem
  • 2012 – Wrocław – I Festiwal Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa – Platynowy Szczeniak za wybitne osiągnięcia w aktorstwie filmowym
  • 2012 – Cottbus – 22. FilmFestival Cottbus – wyróżnienie jury młodzieżowego za rolę w filmie Yuma w reżyserii Piotra Mularuka
  • 2015 – Ikona Polskiego Kina – nagroda przyznana na Kołobrzeskimi Festiwalu Filmowym
  • 2016 – laureatka Honorowej Nagrody Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za rolę Pani Chybcik w Wesołych kumoszkach z Windsoru
  • 2019 – Specjalna Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego za całokształt twórczości

• Katarzyna Jurkowska, Katarzyna Kościelak: Kobiety przełomu. Znak Horyzont, 2020. ISBN 978-83-240-7789-2.

• Katarzyna Figura w bazie IMDb (ang.)
• Katarzyna Figura, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
• Katarzyna Figura w bazie Filmweb
• Katarzyna Figura w bazie filmpolski.pl
• Katarzyna Figura na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Katarzyna Figura w bazie culture.pl
• Katarzyna Figura w bazie Akademii Polskiego Filmu