Jerzy Ambroziewicz: Polski dziennikarz

1 stycznia 1931 w Warszawie, zm. 11 kwietnia 1995 tamże) – polski dziennikarz.

Jerzy Ambroziewicz

Jerzy Ambroziewicz w latach 60.
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1931 Warszawa
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1995 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Odznaczenia
Multimedia w Wiki Commons

Żołnierz Szarych Szeregów (1943–1945). Absolwent Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (1953). Dziennikarz m.in. „Po prostu” (1953–1957) i „Argumentów” (1969–1973). Reporter polityczno-społeczny. Redaktor naczelny publicystyki Telewizji Polskiej (1973–1976). Korespondent Polskiego Radia i Telewizji Polskiej we Włoszech (1976–1979). Redaktor naczelny „Dziennika Telewizyjnego” (1979–1980) oraz Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego (1980–1983).

Członek ZHP, OMTUR, ZMP, PZPR (członek Komitetu Warszawskiego PZPR 1979–1981).

11 marca 1956 wraz z Janem Olszewskim i Walerym Namiotkiewiczem był autorem artykułu pt. „Na spotkanie ludziom z AK” zamieszczonego w tygodniku „Po prostu”. Tekst został umieszczony jako wstęp do książki pod tym samym tytułem, która ukazała się w 1956.

Laureat licznych najważniejszych polskich nagród dziennikarskich, m.in. im. Juliana Bruna. Autor kilkunastu książek (m.in. reporterskiej Zaraza z 1965 o epidemii czarnej ospy we Wrocławiu, Watykańskie ABC.) i setek artykułów publicystycznych. Twórca cykli telewizyjnych „Bez apelacji” (wspólnie z Ryszardem Wójcikiem) oraz „Godzina szczerości” (wspólnie z Januszem Rolickim). Po porzuceniu zawodu dziennikarskiego do śmierci obejmował stanowisko dyrektora w firmie Sobiesława Zasady.

• Komandor, oficer i kawaler Orderu Odrodzenia Polski.
• Złoty Krzyż Zasługi