Józef Relidzyński

11 stycznia 1886 w Kielcach, zm. 7 stycznia 1964 w Dartford) – polski poeta, pisarz, scenarzysta i legionista, zastępca członka Zarządu Okręgu Stołecznego Związku Legionistów Polskich od 1937 roku.

Józef Relidzyński

Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1886 Kielce
Data i miejsce śmierci	7 stycznia 1964 Dartford
Zawód, zajęcie	pisarz
Odznaczenia
Multimedia w Wiki Commons

Gimnazjum ukończył w Warszawie. Studiował przez rok w „Akademie der Sozial-und Handelswissenschaften” we Frankfurcie nad Menem, a następnie przez dwa lata na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (prawdopodobnie jako wolny słuchacz). Debiutował jako pisarz w 1904 opowiadaniem „W godzinę smutku i tęsknoty” („Dziennik Poznański”). Współpracował też z „Bluszczem”, „Krytyką”, „Kurierem Warszawskim”, „Nową Reformą”, „Sfinksem”, „Słowem Polskim”, „Światem” oraz „Tygodnikiem Illustrowanym”. W 1907 ogłosił broszurę „W kwestii żydowskiej”. W 1908 debiutował jako poeta tomem poetyckim Poezje, chwalonym przez Kazimierza Tetmajera. W tym czasie był członkiem „Sokoła”, jak również aktorem warszawskich, lwowskich i krakowskich scen teatralnych. Podczas I wojny światowej był żołnierzem 4. pułku piechoty Legionów (adiutant Andrzeja Galicy). Wydał wtedy trzy tomiki poetyckie: Wieją wiosenne wiatry, Laury i ciernie i Pędzącą sławę. Był internowany w obozie w Beniaminowie przez Austriaków.

Był żonaty (od 1919) z Wandą z Zybertów Jarszewską, aktorką teatralną i filmową, z którą miał córkę.

W 1920 był sekretarzem i referentem prasowym w delegacji do rokowań polsko-radzieckich w Mińsku. W 1922 wystąpił z armii. W 1925 należał do założycieli PEN Clubu polskiego i był jego sekretarzem generalnym. W 1932 został naczelnikiem, zajmującego się cenzurą filmów, Centralnego Biura Filmowego przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (promował go Bronisław Pieracki). W latach 1926–1928 był redaktorem naczelnym miesięcznika Lot Polski o tematyce obronności, obrony powietrznej i lotnictwa.

Podczas dwudziestolecia międzywojennego był twórcą literatury rozrywkowej oraz sensacyjnej. Walczył w czasie kampanii wrześniowej. Internowany przez Rosjan po 17 września 1939 (przebywał w Wilnie). Wstąpił do armii generała Andersa, a po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Anglii (od 1948), gdzie publikował w prasie polonijnej. Był członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Mieszkał w polskim schronisku wojskowym „Antokol” w Beckenham. Zmarł w Dartford. Pochowany na Elmers End Cemetery w Birkbeck (Kent).

Autor m.in. „Pieśni Legionów” (Okwieciła się dziś ziemia wiosną...) oraz „Roty Piłsudczyków”, powstałej na wieść o wywiezieniu Józefa Piłsudskiego do więzienia w Magdeburgu (1917).

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1922)
• Krzyż Niepodległości (22 grudnia 1931)
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)