Józef Mierzyński (ur.
27 marca 1906 w Starosielcach, zm. 30 maja 1942 w Łodzi) – przedwojenny zawodowy sierżant (kierowca) Wojska Polskiego w jednostce w Zgierzu. Za zabicie przez niego dwóch gestapowców Niemcy rozstrzelali w odwecie 100 Polaków w publicznej egzekucji w Zgierzu 20 marca 1942 roku.
sierżant | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
Mierzyński pojawił się w Zgierzu w październiku 1937 r. wraz ze swoją jednostką – 10. Batalionem Pancernym, który został przeniesiony do tego miasta z Łodzi. Zamieszkał wraz z rodziną (żona Joanna i 7-letni syn) w narożnej kamienicy przy ul. Długiej 54.
W okresie okupacji niemieckiej był ponoć związany z polską konspiracją na terenie Łodzi; najprawdopodobniej z Armią Krajową. W 1941 r. rodzina Mierzyńskich przeniosła się do Łodzi, gdzie zamieszkała przy ul. Sępiej 9.
W trakcie rozpracowywania polskiego podziemia w Łodzi i okręgu łódzkim został aresztowany przez funkcjonariuszy z łódzkiego Gestapo. Podczas śledztwa przyznał się do posiadania i ukrycia broni (prawdopodobnie czterech pistoletów) w poprzednim miejscu swojego zamieszkania w Zgierzu. 6 marca 1942 r. został zawieziony przez dwóch gestapowców (sekr. kryminalnego Ericha Torno i tłumacza, zgierskiego volksdeutscha, Friedricha Lutze) do Zgierza w celu wydobycia ze skrytki broni. W tym celu poprosił o rozkucie go. Wydobywając broń, odbezpieczył jeden z pistoletów, kilkoma strzałami zabił obu gestapowców i uciekł. Najpierw przyjechał do Łodzi, gdzie ukrywał się u znajomych. Po kilku dniach, wyposażony w fałszywe dokumenty, dostał się do Generalnego Gubernatorstwa, gdzie najpierw zamieszkał w Ręcznie, a następnie w Będkowie, pow. Tomaszów Mazowiecki.
W ramach działań odwetowych za zamordowanie przez niego funkcjonariuszy gestapo władze okupacyjne dokonały niezwłocznie masowych aresztowań, w dużym stopniu w kręgu przedwojennych oficerów Wojska Polskiego. Kolejnym etapem represji odwetowej była publiczna egzekucja na ówczesnym Placu Stodół w Zgierzu (obecnie Plac Stu Straconych w Zgierzu). 20 marca 1942 roku stracono tam 100 Polaków (96 mężczyzn i 4 kobiety), po 50 za każdego zabitego gestapowca. Wśród straconych była również żona Józefa Mierzyńskiego Joanna. On sam był poszukiwany listem gończym z nagrodą w wysokości 5000 marek.
Ponownie został aresztowany 23 maja 1942 roku w Będkowie (pow. Tomaszów Maz.) przez żandarmów z Koluszek na skutek doniesienia konfidenta, agronoma z Łaznowa, o nazwisku Sajduda. Następnego dnia został przewieziony do Łodzi. Jego proces przed Sądem Specjalnym w Łodzi miał miejsce 29 maja, a 30 maja o godz. 9.00 został stracony przez powieszenie w więzieniu przy obecnej ul. M. Kopernika 29 w Łodzi.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Józef Mierzyński, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.