Beatyfikacja: Wyróżnienianie zmarłego po śmierci

Beatyfikacja (łac. beatificare „wyróżniać”) – akt kościelny wydawany przez Kościół katolicki, uznający osobę zmarłą za błogosławioną, zezwalający na publiczny kult, ale o charakterze lokalnym (np.

w diecezji). Akt taki wydaje się po pozytywnym rozpatrzeniu procesu beatyfikacyjnego. We wczesnym średniowieczu beatyfikacji dokonywano spontanicznie, później wymagana była zgoda Synodu Biskupów i Stolicy Apostolskiej. Od roku 1515 (Dekret Leona X aprobujący kult Konrada z Piacenzy) beatyfikację może zatwierdzić tylko papież.

Beatyfikacja: Wyróżnienianie zmarłego po śmierci
Pamiątka beatyfikacji Jana Pawła II

Przebieg procesu beatyfikacyjnego

Proces beatyfikacyjny może się rozpocząć najwcześniej 5 lat po śmierci kandydata (decyzją papieża okres ten może ulec skróceniu – tak było w przypadku procesu Matki Teresy z Kalkuty, Jana Pawła II i Łucji dos Santos). Przesłuchania świadków na temat życia osób otoczonych kultem prywatnym (w wypadku, gdy istnieje obawa, że nie będą mogli złożyć zeznań po wszczęciu procesu, np. ze względu na stan zdrowia czy wiek), mogą odbywać się przed formalnym otwarciem procesu „by nie zginęły dowody” (łac. nepereant probationes). Proces jest prowadzony przez Trybunał Beatyfikacyjny. Na jego czele stoi postulator, którego zadaniem jest udowodnienie m.in. heroiczności cnót kandydata (łac. Positio super virtutibus). Jawność postępowania ogranicza się do I sesji. W stosunku do dalszych wydarzeń członkowie Trybunału i świadkowie zobowiązani są do zachowania tajemnicy.

Dokumentacja zbierana jest na szczeblu lokalnym, w diecezji, do której należał kandydat. Następnie wniosek o beatyfikację przekazany jest Stolicy Apostolskiej, gdzie rozpatruje go specjalna komisja. Kluczowymi momentami procesu są stwierdzenie heroiczności cnót Sługi Bożego oraz kanoniczne stwierdzenie, że za jego wstawiennictwem dokonał się co najmniej jeden cud. Brane są pod uwagę jedynie cuda, które miały miejsce po śmierci kandydata na ołtarze. Nieco inaczej przebiega proces męczenników, w przypadku których do beatyfikacji cud nie jest wymagany.

Obecnie proces beatyfikacyjny regulowany jest przez konstytucję apostolską Divinus Perfectionis Magister wydaną 25 stycznia 1983 roku przez papieża Jana Pawła II.

Zobacz też

Przypisy

Tags:

BłogosławionyDiecezjaKonrad z PiacenzyKościół katolickiKult publicznyLeon XPapieżStolica ApostolskaSynod BiskupówŁacinaŚredniowiecze

🔥 Trending searches on Wiki Polski:

Nowa ZelandiaKen MilesQuebonafideLiczba posłów w Parlamencie EuropejskimBrazyliaMichał SzczerbaRafał TrzaskowskiBośnia i HercegowinaKomunizmIranRoute 66 (droga)Gorzów WielkopolskiMajorkaMichał DrzymałaMjanmaTomasz Bajer (aktor)Harpia wielkaRobert OppenheimerWielka BrytaniaNazizmPolscy posłowie do Parlamentu Europejskiego 2019–2024Ludwik IX ŚwiętyKot domowyJust 5TeneryfaPrącieRepublika ChińskaHiszpaniaBolesław PrusLista państw AzjiAlfabet polskiKraj BaskówŚwięto Narodowe Trzeciego MajaAdam BodnarPolska Partia SocjalistycznaBroń jądrowaBudapesztMałgorzata WassermannMasturbacjaMarcin PrzydaczMalagaOnlyFansKrzysztof ZanussiAndrzej LepperSeksOrder Orła BiałegoStrona głównaJulian TuwimMoulin RougeWojciech SławnikowicJan Paweł IIKonkurs Piosenki Eurowizji 2024Patryk MarjanAuschwitz-BirkenauHarvey WeinsteinKeanu ReevesLiechtensteinPosłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej X kadencjiKlan (serial telewizyjny)Ludgarda BuzekImperium OsmańskieSylwia GrzeszczakPolskie Stronnictwo LudoweClint EastwoodPoczet papieżyFinlandiaRozpad JugosławiiZamek w MalborkuLista państw świataRosjaPoznańMikołaj II RomanowAnzac DayZakon krzyżackiBiedronka (sieć handlowa)Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)Mieszko II LambertEstoniaSpoofing🡆 More