Anna Modayil Mani (ur.
23 sierpnia 1918 w Peermade, w prowincji Kerala, zm. 16 sierpnia 2001 w Thiruvananthapuram, Kerala) – indyjska fizyczka. Jej badania z zakresu meteorologii wpłynęły na postęp w precyzowaniu prognoz pogody. Jej prace przyczyniły się również do rozwoju wiedzy o odnawialnych źródłach energii.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 23 sierpnia 1918 |
Data i miejsce śmierci | 16 sierpnia 2001 |
Specjalność: meteorologia, fizyka | |
Alma Mater | Imperial College w Londynie |
Przyszła na świat w syryjskiej rodzinie chrześcijan. Była siódmym z ośmiorga dzieci.
W 1939 r. uzyskała licencjat z fizyki i chemii na Pachaiyappas College w Ćennaj. W 1940 roku uzyskała stypendium na prowadzenie badań w Indyjskim Instytucie Nauki w Bangalore pod kierunkiem noblisty C. V. Ramana, fizyka badającego właściwości optyczne materii. Anna Mani pod opieką Ramana przeprowadziła wiele eksperymentów nad właściwościami promieniowania elektromagnetycznego przechodzącego przez kryształy, w tym również i diamenty. Do swoich doświadczeń użyła przeszło trzydziestu diamentów, przy pomocy których badała fluorescencję, absorpcję i widma Ramana, w tym zależność temperaturową i występujące w kryształach efekty polaryzacyjne.
W latach 1942–1945 wydała pięć monograficznych publikacji naukowych, w których opisywała badania luminescencji diamentów. Jako podsumowanie swoich prac nad spektroskopią diamentów i rubinów na Uniwersytecie w Madrasie napisała pracę doktorską, jednak nie otrzymała tytułu doktorskiego ze względów formalnych: warunkiem było wcześniejsze uzyskanie tytułu magistra nauk ścisłych. Jej ukończona rozprawa doktorska pozostaje do dziś w bibliotece Instytutu Badawczego Ramana.
W roku 1945 podjęła studia na Imperial College London, początkowo planowała ukończyć fizykę, ostatecznie została specjalistką w dziedzinie meteorologii.
W roku 1948 wróciła do Indii, a jej życiowym celem stało się uniezależnienie tego państwa od dostaw przyrządów meteorologicznych. Podjęła pracę na wydziale meteorologii w Pune, gdzie m.in. projektowano i produkowano przyrządy do badania pogody. W 1953 r. została dyrektorem działu, zarządzając grupą 121 osób. Z jej inicjatywy w latach 1957-58 powstały w Indiach stacje do pomiaru promieniowania słonecznego.
Mani współpracowała np. z Światową Organizacją Meteorologiczną. Była także zastępcą dyrektora generalnego Departamentu Meteorologii Indii. W 1987 r. została odznaczona medalem K. R. Ramanathan, przyznawanym przez INSA.
Anna Mani nigdy nie założyła rodziny. W 1994 roku przeszła udar. Zmarła 16 sierpnia 2001 roku, na tydzień przed swoimi 83. urodzinami. W 104. rocznicę urodzin została twarzą Google Doodle.
Poza meteorologią, Anna Mani zainteresowana była wykorzystaniem energii słonecznej. Z uwagi na to, że nie istniały dane o rozkładzie sezonowym oraz geograficznym nasłonecznienia na terytorium Indii, stworzyła w kraju sieć stacji badających strumień światła emitowany przez Słońce. Zbiegło się to w czasie z obchodzonym w latach 1957-1958 Międzynarodowym Rokiem Geofizycznym.
Dostrzegała też możliwość wykorzystania energii wiatru. Aby rozpoznać ruchy powietrza, doprowadziła do umieszczenia przyrządów pomiarowych w 700 lokalizacjach w całych Indiach.
Anna Mani była jedną z wczesnych badaczy warstwy ozonowej, chroniącej żywe istoty na Ziemi przed promieniowaniem kosmicznym. Skonstruowała instrument (tzw. sondę ozonową) do precyzyjnego określania stężenia ozonu.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Anna Mani, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.