This page is not available in other languages.
ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਵਿਕੀ ’ਤੇ ਸਫ਼ਾ "ਪੰਜਾਬੀ+ਕੱਪੜੇ" ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹੋ ਪਰ ਹੇਠਾਂ ਖੋਜ ਨਤੀਜਿਆਂ ਵਿਚ ਜ਼ਰੂਰ ਵੇਖੋ ਕਿ ਕਿਤੇ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਸਫ਼ਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਤਾਂ ਨਹੀਂ।
ਪੰਜਾਬੀ ਕੱਪੜੇ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਲੋੜ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਕੱਜਣ ਤੇ ਪ੍ਰਾਕਿਰਤਕ ਆਫਤਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਮਨੁੱਖੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ... |
ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ (ਸ਼ਾਹਮੁਖੀ: پنجابی, ਪੰਜਾਬੀ) ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਖੇਤਰ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਜਾਂ ਸੰਬੰਧਿਤ ਲੋਕ ਬੋਲਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਹਿੰਦ-ਯੂਰਪੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚੋਂ... |
ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਗਏ ਸਾਹਿਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਖਾਸਕਰ ਪੰਜਾਬ ਖੇਤਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਡਾਇਆਸਪੋਰਾ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਖਣ... |
ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਅਤੇ ਕੁੜਤੇ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਸਾੜੀ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਹੋਰ ਸਮਾਨ, ਸਿੰਧੀਆਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਰਵਾਇਤੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਸਨ। ਸਿੰਧੀ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਅਸਲ ਡਰੈੱਸ... |
ਤੇਰਾ ਸਿੰਘ ਚੰਨ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ) ਭੂਆ ਭਾਗਵੰਤੀ ਤੋਂ ਮਾਂ ਵਰਗਾ ਪਿਆਰ ਮਿਲਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਂਡੇ ਤੇ ਕੱਪੜੇ ਵੇਚਣ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਘਰ ਪਰਤਦੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਫੁੱਫੜ ਅਕਾਲੀ ਨੇਤਾ ਕਰਮ... |
ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਜੇ ਸਾਂਝੇ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ਼-ਨਾਲ਼ ਪਾਕਿਸਤਾਨ-ਭਾਰਤ ਦੇ ਹੋਰ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀਆਂ ਉੱਪਬੋਲੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਸ਼ਾ-ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਭਾਗ... |
ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗਾਹਕ ਦਾ ਕੰਮ ਵੱਡਾ ਭਰਾ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਕੱਪੜੇ ਧੋਣ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਧੋਂਦੇ ਨੂੰ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਘਿਉ ਕੱਢਣਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਤਾਂ... |
ਜਾਂਘੀਆ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿਕੀਪਰਿਯੋਜਨਾ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼) ਛੋਟੇ ਤਣੀਦਾਰ ਕੱਪੜੇ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ "ਸਲਵਾਰ ਕੁਰਤਾ" ਅਤੇ "ਪਜਾਮਾ ਕੁਰਤਾ" ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕੁਰਤਾ ਪੰਜਾਬੀ ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਰਵਾਇਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਸਮਾਜ ਵਿਚ... |
ਮੀਆਂ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖ਼ਸ਼ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਪੰਜਾਬੀ-ਭਾਸ਼ਾ ਕਵੀ) ਚੜ੍ਹਾਇਆ, ਹਰ ਗੁੱਛਾ ਜ਼ਖ਼ਮਾਇਆ। ਬੁਰੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਸੰਗਤ ਯਾਰੋ ਜਿਉਂ ਭੱਠੀ ਲੋਹਾਰਾਂ। ਭਾਵੇਂ ਕੱਪੜੇ ਕੁੰਜ-ਕੁੰਜ ਬਹੀਏ ਚਿਣਗਾਂ ਪੈਣ ਹਜ਼ਾਰਾਂ। ---- ਆਮਾਂ ਬੇਇਖ਼ਲਾਸਾਂ ਅੰਦਰ ਖ਼ਾਸਾਂ ਦੀ... |
ਸ਼ਾਹ ਹੁਸੈਨ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਪੰਜਾਬੀ-ਭਾਸ਼ਾ ਲੇਖਕ) ਸਨ। ਸ਼ਾਹ ਹੁਸੈਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੰਵਦੇਨਸ਼ੀਲ ਅਤੇ ਅਦਵੈਤਵਾਦੀ ਸੂਫੀ ਕਵੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਾਲ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਕਾਰਨ ‘ਲਾਲ ਹੁਸੈਨ' ਵੀ ਆਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਹ ਹੁਸੈਨ ਦੀ ਬਹੁ-ਪੱਖੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ... |
ਪੰਜਾਬੀ ਕੈਲੰਡਰ ਜਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਜੰਤਰੀ (پنجابی جنتری) ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਚੰਦਰਮਾ-ਸੂਰਜੀ ਕੈਲੰਡਰ ਹੈ, ਪਰ ਧਰਮਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ... |
ਥਾਪੀ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿਕੀਪਰਿਯੋਜਨਾ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼) ਹੁਣ ਖੱਦਰ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਹੁਣ ਥਾਪੀ ਨਾਲ ਕੱਪੜੇ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਘੱਟ ਧੋਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕਹਿਲ, ਹਰਕੇਸ਼ ਸਿੰਘ (2013). ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼... |
ਟੰਗਣਾ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿਕੀਪਰਿਯੋਜਨਾ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼) ਨੂੰ ਟੰਗਣਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਟੰਗਣੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੱਪੜੇ ਟੰਗਣ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਪਹਿਲੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿਚ ਘਰ ਕੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਕੱਪੜੇ ਟੰਗਣ ਲਈ ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਬਣੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ।... |
ਸੂਸੀ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿਕੀਪਰਿਯੋਜਨਾ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼) ਗੂੜੇ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਖੱਦਰ ਦੇ ਇਕ ਕੱਪੜੇ ਨੂੰ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਲਾਲ ਧਾਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਸੂਸੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪਹਿਲੇ ਸਮਿਆਂ ਦਾ ਇਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕੱਪੜਾ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਜਨਾਨੀਆਂ ਦੇ ਸਲਵਾਰਾਂ ਬਣਾਉਣ... |
ਸ਼ੂਸ਼ਕ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਧਾਰਾ ਵਿਸ਼ਵ ਕੋਸ਼ ਨਾਲ ਸੁਧਾਰੇ ਸਫ਼ੇ) ਸ਼ੂਸ਼ਕ ਜਾਂ ਸ਼ੂਛਕ ਪੰਜਾਬੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਸਮ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਛਟੀ ਦੇ ਦਿਨ ਬੱਚੇ ਦੇ ਨਾਨਕਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਬੱਚੇ ਲਈ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਟੂਮਾਂ ਭੇਜੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ... |
ਦੁਪੱਟਾ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਪਹਿਰਾਵਾ) ਸਾਰੇ ਕੱਪੜੇ ਖੱਦਰ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਖੱਦਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਜੁਲਾਹੇ ਖੱਡੀ ਉੱਪਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਖੱਡੀ ਦੀ ਚੌੜਾਈ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਕਪੜੇ ਵੀ ਘੱਟ ਚੌੜਾਈ ਦੇ ਬਣਦੇ ਸਨ। ਜਿਹੜੇ ਕੱਪੜੇ ਚੌੜਾਈ... |
ਗੁਆਚਿਆ ਪੰਜਾਬੀ ਬੰਦਾ ਅਛੋਪਲੇ ਹੀ ਅਮਲੀ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆ ਤੋਂ ਪਾਸਾ ਵੱਟ ਜਾਂ ਤਾਂ ਭੂਤ ਦੇ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਵਾਤਾਵਰਨ, (ਲੋਕ-ਧੁਨਾਂ, ਲੋਕ-ਨਾਚ, ਪਰੰਪਰਕ ਸਜਾਵਟੀ ਕੱਪੜੇ, ਉਚੇਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ)... |
ਗੁਰਚਰਨ ਰਾਮਪੁਰੀ (ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਪੰਜਾਬੀ-ਭਾਸ਼ਾ ਕਵੀ) ਕੌਰ)।ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਰਾਮਪੁਰੀ ਨੇ ਰੋਜ਼ੀ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕੀਤੇ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਕੱਪੜੇ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਦੋਰਾਹੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਮਿਉਂਸਪੈਲਟੀ ਵਿੱਚ ਕਰਲਕ ਵੀ ਰਹੇ।... |
ਨਿਰਵਿਵਾਦ ਅਤੇ ਵੱਖਰੀ ਪਛਾਣ ਦਿੱਤੀ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਬਾਣੇ ਦੀ ਦਾਤ, ਵਿਲੱਖਣ ਸਿੱਖ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਸਿਰ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਦਿੱਤੇ। ਉਸਨੇ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਅਤੇ ਹਿੰਮਤ ਦੇ ਪੰਜ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ। ਇਹ ਚਿੰਨ੍ਹ... |
ਰਵਾਇਤੀ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਆਏ। ਤੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਗਰੁੱਪ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਬੇਬੇ ਜਗੀਰ ਕੌਰ ਨੂੰ ਸੰਧਾਰਾ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਮਿਲਣੀ ਵਿੱਚ 350 ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੈਂਬਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ। ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਧਾਰਾ... |