Σύνταγμα Της Ινδίας

Το έγγραφο ορίζει το πλαίσιο για την οριοθέτηση του θεμελιώδη πολιτικού κώδικα, τη δομή, τις διαδικασίες, τις εξουσίες και τα καθήκοντα των κυβερνητικών θεσμών και ορίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα, τις κατευθυντήριες αρχές και τα καθήκοντα των πολιτών. Είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος γραπτό σύνταγμα οποιασδήποτε χώρας του πλανήτη. Ο Μ. Ρ. Αμπεντκάρ, πρόεδρος της επιτροπής κατάρτισης του συντάγματος, θεωρείται γενικά ως ο βασικός του αρχιτέκτονας.

Περιβάλλεται από συνταγματική υπεροχή (όχι κοινοβουλευτική υπεροχή, δεδομένου ότι δημιουργήθηκε από συντακτική εθνοσυνέλευση και όχι από το Κοινοβούλιο) και υιοθετήθηκε από τους λαούς μέσω διακήρυξης στο προοίμιό του. Το Κοινοβούλιο δεν μπορεί να υπερισχύσει του συντάγματος.

Εγκρίθηκε από τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση της Ινδίας στις 26 Νοεμβρίου 1949 και τέθηκε σε ισχύ στις 26 Ιανουαρίου 1950. Το σύνταγμα αντικατέστησε τον Νόμο της κυβέρνησης της Ινδίας του 1935 ως το θεμελιώδες κυβερνητικό έγγραφο της χώρας και η Ηγεμονία της Ινδίας έγινε Δημοκρατία της Ινδίας. Για να εξασφαλίσει τη συνταγματική αυτοχθονία, οι δημιουργοί του απέρριψαν τις προηγούμενες πράξεις του Βρετανικού κοινοβουλίου στο άρθρο 395. Η Ινδία γιορτάζει το Σύνταγμά της στις 26 Ιανουαρίου ως Ημέρα της Δημοκρατίας.

Το Σύνταγμα ανακηρύσσει την Ινδία ως κυρίαρχη, σοσιαλιστική, κοσμική, δημοκρατική πολιτεία, εξασφαλίζοντας στους πολίτες της δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία, προωθώντας παράλληλα την αδελφοσύνη. Το αρχικό Σύνταγμα του 1950 διατηρείται σε θήκη με ήλιο, στο Κοινοβούλιο του Νέου Δελχί. Οι λέξεις "κοσμικό" και "σοσιαλιστικό" προστέθηκαν στο προοίμιο το 1976 κατά τη διάρκεια της Κατάστασης Εκτάκτου Ανάγκης.

 

Το μεγαλύτερο μέρος της ινδικής υποηπείρου τελούσε υπό βρετανική κυριαρχία από το 1857 έως το 1947. Από το 1947 έως το 1950, η ίδια νομοθεσία εξακολούθησε να εφαρμόζεται καθώς η Ινδία ήταν βρετανικό ντομίνιον (ηγεμονία) για τα τρία αυτά χρόνια, καθώς κάθε πριγκιπάτο πείστηκε από τον Σαρντάρ Πατέλ και τον Β. Π. Μενόν να υπογράψει τα άρθρα της ένωσης με την Ινδία και η βρετανική κυβέρνηση συνέχισε να είναι υπεύθυνη για την εξωτερική ασφάλεια της χώρας. Έτσι, το Σύνταγμα της Ινδίας κατάργησε τον Ινδικό Νόμο περί Ανεξαρτησίας του 1947 και τον Νόμο της Κυβέρνησης της Ινδίας του 1935, όταν τέθηκε σε ισχύ στις 26 Ιανουαρίου 1950. Η Ινδία έπαψε να αποτελεί ηγεμονία του Βρετανικού Στέμματος και έγινε δημοκρατική πολιτεία με το σύνταγμα. Τα άρθρα 5, 6, 7, 8, 9, 60, 324, 366, 367, 379, 380, 388, 391, 392, 393 και 394 του Συντάγματος τέθηκαν σε ισχύ στις 26 Νοεμβρίου 1949 και τα υπόλοιπα άρθρα τέθηκαν σε ισχύ στις 26 Ιανουαρίου 1950.