Το έδαφος είναι το ανώτατο στρώμα του φλοιού της Γης, δηλαδή το καλλιεργήσιμο επιφανειακό στρώμα σε πάχος 35 ως 50 εκατοστά.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το κάτω στρώμα που βρίσκεται κάτω από το έδαφος, λέγεται υπέδαφος. Το υπέδαφος φτάνει στο 1,5 έως 2 μ., ως εκεί δηλαδή που προχωρούν οι ρίζες των φυτών και μπορεί να γίνει γεωργική εκμετάλλευσή του. Όταν το έδαφος εξαντληθεί από την εντατική καλλιέργεια, με βαθύ σκάψιμο 1 ως 1,5 μ., το υπέδαφος φέρνεται στην επιφάνεια (οι γεωργοί το αποκαλούν "γύρισμα"), οπότε σε 5 - 6 μήνες γίνεται κατάλληλο για καλλιέργεια.
Το έδαφος προήλθε από την αποσάθρωση (διάβρωση) των πετρωμάτων της γήινης επιφάνειας. Η αποσάθρωση αυτή οφείλεται σε πολλές αιτίες: Στη θάλασσα, τη βροχή, τον ήλιο, το κρύο, τον αέρα, τα φυτά και τα ζώα. Το έδαφος, όταν δεν καλλιεργείται, πλουτίζεται ακατάπαυστα: Τα αυτοφυή φυτά (χόρτα, θάμνοι, δέντρα) με τις ρίζες τους το αποσαθρώνουν κάθε μέρα και το πλουτίζουν με τροφές που παίρνουν απ' τον αέρα (άζωτο κλπ.) και με τα φύλλα τους και τους κορμούς τους, που, όταν σαπίζουν, μεταβάλλονται σε τροφές για τα νέα φυτά
Ανάλογα το πλουτίζουν και τα ζώα. Όσα από αυτά ζουν «ενδόγεια» ζωή (σκουλήκια, μυρμήγκια και άλλα έντομα και μικρόσωμα ζώα), το τρυπούν και έτσι το νερό, ο ήλιος, ο αέρας μπαίνουν ευκολότερα στο έδαφος και κουβαλούν μέσα του οργανικές ουσίες. Τέλος με τα απορρίμματα τους και τη σήψη των σωμάτων τους μετά τον θάνατό τους ολοκληρώνουν τον εμπλουτισμό του. Όσα ζουν «υπέργεια» ζωή, το αποσαθρώνουν με τις φωλιές τους και τα σκαλίσματά τους και το πλουτίζουν με τα υπολείμματα των τροφών τους, με τα κόπρανά τους και με το ίδιο το σώμα τους, μετά τον θάνατό τους. Όλες αυτές οι οργανικές ουσίες, που προέρχονται από τους ζωικούς οργανισμούς, παρασέρνονται ευκολότερα από τα νερά των βροχών και αποθέτονται όπου λιμνάζουν τα ρυάκια και οι ποταμοί. Γι' αυτό το έδαφος στις κοιλάδες, τους κάμπους και τα δέλτα των ποταμών πιο πολύ, είναι προσφορότερο στη γεωργία.
Όμως και το νερό και οι ακτίνες του ήλιου και ο αέρας, με την «οξείδωση» που προκαλούν στα συστατικά του εδάφους, τα διασπούν και τα διαλύουν μεταβάλλοντάς τα σε θρεπτικές για τα φυτά ουσίες.
Όλες οι παραπάνω αλλοιώσεις, που γίνονται στο έδαφος, το κάνουν να διαφέρει από το υπέδαφος και σε συνεκτικότητα και σε απόχρωση. Λίγες βέβαια οργανικές ουσίες κατεβαίνουν με τα νερά και ως το υπέδαφος, μα όταν αυτό, με το γύρισμα, ανεβαίνει στην επιφάνεια, πρέπει να σπέρνεται ύστερα από 5 ή 6 μήνες, για να γίνεται στο μεταξύ η εδαφική αποσάθρωση (διάβρωση).
Όλα τα εδάφη δε σχηματίστηκαν με τον ίδιο τρόπο. Αλλού επέδρασε πιο πολύ το νερό και απόθεσε σε αυτά περισσότερη άμμο, αλλού έζησαν κατά εποχές περισσότερα ζώα και φυτά και πλούτισαν ανάλογα τα εδάφη με θρεπτικές ουσίες, καθώς πολλές απ' αυτές μεταφέρθηκαν με τα νερά των βροχών στις κοιλάδες, ενώ αλλού τα γύρω βουνά παρέμειναν ασβεστολιθικά κ.λπ.
Γενικά ένα έδαφος χαρακτηρίζεται από την εδαφική υφή του και την εδαφική δομή του, εξ αυτών και η ταξινόμησή του και η παράλληλη βασική διάκριση σε καλλιεργήσιμο και μη καλλιεργήσιμο έδαφος χαρακτηριζόμενο το δεύτερο και άγονο.
Βασικότερο στοιχείο της καλλιέργειας εδαφών είναι το εδαφικό νερό καθώς και άλλοι καθοριστικοί εξ αυτού παράγοντες όπως η ηλιακή ακτινοβολία, ο άνεμος, η σχετική υγρασία και η θερμοκρασία.
Σήμερα τα καλλιεργήσιμα εδάφη διακρίνονται στις παρακάτω γενικές κατηγορίες:
Το τεχνητό έδαφος υψηλής απόδοσης, γνωστό και ως τεχνητό έδαφος, είναι μια νέα τεχνολογία που έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στη γεωργία. Αυτή η καινοτόμος προσέγγιση περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός υλικού που μοιάζει με χώμα και είναι βελτιστοποιημένο για την ανάπτυξη και την απόδοση των καλλιεργειών. Το παραδοσιακό έδαφος είναι ένα πολύπλοκο μείγμα ορυκτών, οργανικής ύλης, νερού και αέρα. Ωστόσο, η ποιότητα του εδάφους ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με την τοποθεσία και το κλίμα. Σε πολλές περιοχές, το έδαφος υποβαθμίζεται λόγω διάβρωσης, ρύπανσης ή υπερβολικής χρήσης, με αποτέλεσμα χαμηλή παραγωγικότητα και περιβαλλοντικά προβλήματα. Το τεχνητό χώμα υψηλής απόδοσης στοχεύει στην αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων παρέχοντας ένα ελεγχόμενο και προβλέψιμο περιβάλλον καλλιέργειας. Το χώμα παρασκευάζεται με την ανάμειξη διαφόρων υλικών, όπως πηλός, άμμος, κομπόστ και θρεπτικά συστατικά, σε ακριβείς αναλογίες. Το υλικό που προκύπτει έχει σταθερή υφή, δομή και χημική σύνθεση που μπορεί να υποστηρίξει την ανάπτυξη των φυτών και την πρόσληψη θρεπτικών συστατικών. Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα του τεχνητού εδάφους υψηλής απόδοσης είναι η ικανότητά του να συγκρατεί το νερό και τα θρεπτικά συστατικά καλύτερα από το φυσικό έδαφος. Αυτό μειώνει την ανάγκη για άρδευση και λίπανση, γεγονός που μπορεί να εξοικονομήσει νερό και να μειώσει τη ρύπανση. Επιπλέον, το έδαφος έχει υψηλότερη ικανότητα ανταλλαγής κατιόντων (CEC), η οποία του επιτρέπει να συγκρατεί περισσότερα θρεπτικά συστατικά και να τα απελευθερώνει σταδιακά στα φυτά. Ένα άλλο πλεονέκτημα του τεχνητού εδάφους υψηλής απόδοσης είναι η ευελιξία του όσον αφορά την τοποθεσία και το κλίμα. Δεδομένου ότι το έδαφος είναι κατασκευασμένο για να πληροί συγκεκριμένες απαιτήσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιοχές όπου το φυσικό έδαφος είναι φτωχό ή ανύπαρκτο. Αυτό ανοίγει νέες ευκαιρίες για τη γεωργία σε άγονες περιοχές ή σε αστικές περιοχές όπου η γη είναι σπάνια. Επιπλέον, το τεχνητό έδαφος υψηλής απόδοσης μπορεί να συμβάλει στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, δεσμεύοντας άνθρακα με τη μορφή οργανικής ύλης. Το κομπόστ που χρησιμοποιείται στο έδαφος περιέχει σημαντική ποσότητα άνθρακα που μπορεί να σταθεροποιηθεί με την πάροδο του χρόνου μέσω της μικροβιακής δραστηριότητας. Αυτό μειώνει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και παρέχει μια μακροπρόθεσμη λύση αποθήκευσης άνθρακα. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες προκλήσεις που σχετίζονται με το τεχνητό έδαφος υψηλής απόδοσης. Ένα από τα κύρια ζητήματα είναι το κόστος παραγωγής, το οποίο μπορεί να είναι υψηλότερο από εκείνο του φυσικού εδάφους λόγω της χρήσης εξειδικευμένων υλικών και εξοπλισμού. Επιπλέον, υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των τεχνητών εδαφών, καθώς ενδέχεται να μην έχουν τις ίδιες οικολογικές λειτουργίες με τα φυσικά εδάφη όσον αφορά τον κύκλο των θρεπτικών στοιχείων και τις υπηρεσίες οικοσυστήματος. Συμπερασματικά, το τεχνητό έδαφος υψηλής απόδοσης έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει τη γεωργία παρέχοντας ένα πιο αξιόπιστο και αποτελεσματικό περιβάλλον καλλιέργειας. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την αντιμετώπιση των τεχνικών και οικονομικών προκλήσεων που συνδέονται με αυτή την τεχνολογία. Συνεργαζόμενοι με αγρότες, φορείς χάραξης πολιτικής και ερευνητές, μπορούμε να αναπτύξουμε βιώσιμες λύσεις που θα ωφελήσουν τόσο τη γεωργία όσο και το περιβάλλον.
Μορφολογικά, εάν εξετάσουμε το έδαφος, διακρίνουμε τις εξής τρεις κατηγορίες:
Η εντατική και πολύχρονη καλλιέργεια του εδάφους το εξαντλεί από τις θρεπτικές του ουσίες που καταναλώνονται από τα φυτά, γι' αυτό χρειάζεται η ενίσχυσή του και ο εμπλουτισμός του με τους εξής τρόπους:
This article uses material from the Wikipedia Ελληνικά article Έδαφος, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Το περιεχόμενο είναι διαθέσιμο υπό CC BY-SA 4.0 εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Ελληνικά (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.