ประธานาธิบดีแห่งอินเดียเป็นประมุขแห่งรัฐ ของอินเดีย และเป็น ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของ กองทัพอินเดีย ประธานาธิบดีถือว่าเป็นพลเมืองหมายเลขหนึ่งของอินเดีย แม้ว่าจะได้รับอำนาจเหล่านี้ตามรัฐธรรมนูญของอินเดีย แต่ตำแหน่งส่วนใหญ่เป็นพิธีการและอำนาจบริหารเป็นของ นายกรัฐมนตรีโดย พฤตินัย
ประธานาธิบดีได้รับการเลือกตั้งจากคณะผู้เลือกตั้ง ซึ่งประกอบด้วยสมาชิกที่มาจากการเลือกตั้งของรัฐสภาซึ่งประกอบด้วย โลกสภา และราชยสภา และสมาชิกของ วิธนสภา ซึ่งเป็นสภานิติบัญญัติของรัฐแต่ละรัฐ ประธานาธิบดีสามารถอยู่ในตำแหน่งได้เป็นเวลาห้าปีตามที่ระบุไว้ในมาตรา 56 ส่วนที่ 5 ของรัฐธรรมนูญอินเดีย ในกรณีที่วาระการดำรงตำแหน่งของประธานาธิบดีสิ้นสุดลงก่อนกำหนดหรือในระหว่างที่ประธานาธิบดีสาบสูญ จะให้รองประธานาธิบดีเข้ารับตำแหน่ง ตามมาตรา 70 ของส่วนที่ 5 รัฐสภาอาจตัดสินกระบวนการปลดประธานาธิบดีออกจากตำแหน่งในกรณีที่ไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ หรือในกรณีฉุกเฉินอื่น ๆ ที่ไม่คาดคิด
เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 ได้มี ประธานาธิบดีคนที่ 15 ของอินเดีย
ลำดับที่ | ภาพ | ชื่อ (เกิด–เสียชีวิต) |
| ตำแหน่งก่อนหน้า | รองประธานาธิบดี | พรรค | อ้างอิง | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | ราเชนทระ ปรสาท (1884–1963) | 26 มกราคม 1950 | 13 พฤษภาคม 1962 | ประธานสภาร่างรัฐธรรมนูญ | สรวปัลลี ราธากฤษณัน | คองเกรสแห่งชาติอินเดีย | |||
1950, 1952, 1957 | |||||||||
12 ปี 107 วัน | |||||||||
ปรสาทมาจากรัฐพิหาร เป็นประธานาธิบดีคนแรกของประเทศอินเดียหลังได้รับเอกราช และดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุด ในฐานะประธานาธิบดีเพียงคนเดียวที่ดำรงตำแหน่งสองวาระขึ้นไป เขายังเป็นหนึ่งในนักต่อสู้ในขบวนการเรียกร้องเอกราช | |||||||||
2 | สรวปัลลี ราธากฤษณัน (1888–1975) | 13 พฤษภาคม 1962 | 13 พฤษภาคม 1967 | รองประธานาธิบดี | ซากีร์ ฮุสเซน | อิสระ | |||
1962 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
ราธากฤษณันเป็นนักปรัชญาและนักเขียนคนสำคัญ เขาดำรงตำแหน่งรองอธิการบดีของมหาวิทยาลัยอานธร และ มหาวิทยาลัยพนรัสฮินดู เขาได้รับรางวัลภารตรัตนะ ในปี พ.ศ. 2497 ก่อนที่จะเป็นประธานาธิบดี เขาเป็นประธานาธิบดีคนแรกที่มาจากอินเดียใต้ | |||||||||
3 | ซากีร์ ฮุสเซน१ (1897–1969) | 13 พฤษภาคม 1967 | 3 พฤษภาคม 1969 | รองประธานาธิบดี | วรหคีรี เวนกต คีรี | อิสระ | |||
1967 | |||||||||
1 ปี 355 วัน | |||||||||
ฮุสเซนเป็นรองอธิการบดีมหาวิทยาลัยมุสลิมอาลีคฤห์ เป็นผู้ได้รับรางวัลปัทมา วิภูชาน และรางวัลภารตรัตนะ เขาเสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่ง เป็นประธานาธิบดีที่ดำรงตำแหน่งสั้นที่สุด และเป็นประธานาธิบดีมุสลิมคนแรกของอินเดีย | |||||||||
– | วรหคีรี เวนกต คีรี२३ (1894–1980) | 3 พฤษภาคม 1969 | 20 กรกฎาคม 1969 | รองประธานาธิบดี | – | – | |||
– | |||||||||
78 วัน | |||||||||
คีรีได้รับเลือกเป็นรองประธานาธิบดีในปี พ.ศ. 2510 เขาได้รับแต่งตั้งเป็นรักษาการประธานาธิบดี ภายหลังที่ประธานาธิบดีฮุสเซนเสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่ง เขาสละตำแหน่งในไม่กี่เดือนต่อมาเพื่อลงสมัครรับเลือกตั้งประธานาธิบดี | |||||||||
– | โมฮัมหมัด ฮิดายัตตุลเลาะห์३ (1905–1992) | 20 กรกฎาคม 1969 | 24 สิงหาคม 1969 | ประธานศาลสูงสุด | – | – | |||
– | |||||||||
35 วัน | |||||||||
เขาเป็นประธานศาลสูงสุดมาก่อน และเคยได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์จักรวรรดิบริติช เขาดำรงตำแหน่งรักษาการประธานาธิบดีจนกระทั่งการเลือกตั้ง ซึ่งคีรีได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีของอินเดีย | |||||||||
4 | วรหคีรี เวนกต คีรี (1894–1980) | 24 สิงหาคม 1969 | 24 สิงหาคม 1974 | รักษาการประธานาธิบดี | โคปาล สวรูป ปถก | อิสระ | |||
1969 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
คีรีเป็นคนแรกที่ดำรงตำแหน่งทั้งรักษาการประธานาธิบดีและประธานาธิบดีของอินเดีย เขาเป็นผู้ได้รับรางวัลภารตรัตนะ และเคยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานและการจ้างงาน และข้าหลวงใหญ่ประจำประเทศซีลอน (ศรีลังกา) | |||||||||
5 | ฟาคหรุดดีน อาลี อะห์เมด१ (1905–1977) | 24 สิงหาคม 1974 | 11 กุมภาพันธ์ 1977 | รัฐมนตรีกระทรวงอาหารและเกษตรกรรม | โคปาล สวรูป ปถก (1974) พสัปปา ทนัปปส ชัตตี (1974–1977) | คองเกรสแห่งชาติอินเดีย | |||
1974 | |||||||||
2 ปี 171 วัน | |||||||||
อะห์เมดดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีก่อนได้รับเลือกให้เป็นประธานาธิบดี เขาเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2520 ก่อนที่วาระการดำรงตำแหน่งจะสิ้นสุดลง และเป็นประธานาธิบดีอินเดียคนที่สองที่เสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่ง เขายังเป็นประธานาธิบดีในช่วงภาวะฉุกเฉิน | |||||||||
– | พสัปปา ทนัปปส ชัตตี३ (1912–2002) | 11 กุมภาพันธ์ 1977 | 25 กรกฎาคม 1977 | รองประธานาธิบดี | – | – | |||
– | |||||||||
164 วัน | |||||||||
ชัตตีเป็นรองประธานาธิบดีของอินเดียในช่วงที่อะห์เมดดำรงตำแหน่ง ก่อนที่สาบานตนขึ้นเป็นรักษาการประธานาธิบดีหลังอะห์เมดเสียชีวิต ก่อนหน้าเขาเคยเป็นมุขยมนตรีรัฐไมซอร์ (มัทราส) มาก่อน | |||||||||
6 | นีลัม สัญชีพ เรฎฎี (1913–1996) | 25 กรกฎาคม 1977 | 25 กรกฎาคม 1982 | ประธานโลกสภา | พสัปปา ทนัปปา ชัตตี (1977–1979) โมฮัมหมัด ฮิดายัตตุลเลาะห์ (1979–1982) | พรรคชนตา | |||
1977 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
เรฎฎีเป็นมุขยมนตรีคนแรกของรัฐอานธรประเทศ เรฎฎีเป็นสมาชิกรัฐสภาสังกัดพรรคชนตาเพียงคนเดียวที่ได้รับเลือกจากรัฐอานธรประเทศ เขาได้รับเลือกเป็นประธานโลกสภาด้วยคะแนนเอกฉันท์เมื่อวันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2520 และได้สละตำแหน่งนี้เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2520 เพื่อดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 6 ของอินเดีย | |||||||||
7 | ไซล สิงห์ (1916–1994) | 25 กรกฎาคม 1982 | 25 กรกฎาคม 1987 | รัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทย | โมฮัมหมัด ฮิดายัตตุลเลาะห์ (1982–1984) รามสวามี เวนกทรมัณ (1984–1987) | คองเกรสแห่งชาติอินเดีย | |||
1982 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2515 สิงห์ดำรงตำแหน่งมุขยมนตรีของรัฐปัญจาบและในปี พ.ศ. 2523 เขาได้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยของสหภาพ นอกจากนี้เขายังเป็นเลขาธิการของขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด (Non-Aligned Movement; NAM) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2526 ถึง 2529 | |||||||||
8 | รามสวามี เวนกทรมัณ (1910–2009) | 25 กรกฎาคม 1987 | 25 กรกฎาคม 1992 | รองประธานาธิบดี | ศังกร ทยาล ศรรมา | คองเกรสแห่งชาติอินเดีย | |||
1987 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
ในปี พ.ศ. 2485 เวนกทรมัณ ถูกอังกฤษจำคุกเนื่องจากมีส่วนร่วมในขบวนการเรียกร้องเอกราชของอินเดีย หลังจากได้รับการปล่อยตัวเขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกรัฐสภาชั่วคราวของอินเดียที่เป็นเอกราช ในฐานะสมาชิกพรรคคองเกรสในปี พ.ศ. 2493 และเข้าร่วมรัฐบาลกลางในที่สุดโดยเขาดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังและอุตสาหกรรมเป็นครั้งแรก และต่อมาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม | |||||||||
9 | ศังกร ทยาล ศรรมา (1918–1999) | 25 กรกฎาคม 1992 | 25 กรกฎาคม 1997 | รองประธานาธิบดี | โกจเจรีล รามัน นารายณัน | คองเกรสแห่งชาติอินเดีย | |||
1992 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
ศรรมาเคยเป็นมุขยมนตรีของรัฐมัธยประเทศ และรัฐมนตรีกระทรวงการสื่อสารของอินเดีย เขายังเคยปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้ว่าการรัฐอานธรประเทศ, ปัญจาบ และ มหาราษฏระ | |||||||||
10 | โกจเจรีล รามัน นารายณัน (1921–2005) | 25 กรกฎาคม 1997 | 25 กรกฎาคม 2002 | รองประธานาธิบดี | กฤษาณ กันต์ | อิสระ | |||
1997 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
นารายณันดำรงตำแหน่งเอกอัครราชทูตอินเดียประจำประเทศไทย, ตุรกี, จีนและสหรัฐ เขาได้รับปริญญาเอกสาขาวิทยาศาสตร์และกฎหมายและยังเป็นอธิการบดีในมหาวิทยาลัยหลายแห่ง เขายังเป็นรองอธิการบดีของมหาวิทยาลัยชวาหะร์ลาล เนห์รู เขาเป็นประธานาธิบดีคนแรกที่มาจากกลุ่มฑลิต (Dalit) | |||||||||
11 | อวุล ปกีร์ ไชนุลาบดีน อับดุล กลาม (1931–2015) | 25 กรกฎาคม 2002 | 25 กรกฎาคม 2007 | หัวหน้าที่ปรึกษาด้านวิทยาศาสตร์ของนายกรัฐมนตรี | กฤษาณ กันต์ (2002) ไภโรน สิงห์ เศขาวัต (2002–2007) | อิสระ | |||
2002 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
กลามเป็นนักการศึกษาและวิศวกรที่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาโครงการขีปนาวุธและอาวุธนิวเคลียร์ของอินเดีย เขาเป็นผู้ได้รับรางวัลภารตรัตนะ เขาได้รับการขนานนามว่าเป็น "ประธานาธิบดีของประชาชน" | |||||||||
12 | ประติภา เทวีสิงห์ ปาฏีล (1934–) | 25 กรกฎาคม 2007 | 25 กรกฎาคม 2012 | ผู้ว่าการรัฐราชสถาน | โมฮัมหมัด ฮามิด อันสารี | คองเกรสแห่งชาติอินเดีย | |||
2007 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
ปาฏีลเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้เป็นประธานาธิบดีของอินเดีย เธอยังเป็นผู้ว่าการรัฐราชสถานหญิงคนแรก | |||||||||
13 | ปรณพ มุขรจี (1935–2020) | 25 กรกฎาคม 2012 | 25 กรกฎาคม 2017 | รัฐมนตรีกระทรวงการคลัง | โมฮัมหมัด ฮามิด อันสารี | คองเกรสแห่งชาติอินเดีย | |||
2012 | |||||||||
5 ปี | |||||||||
มุขรจีดำรงตำแหน่งหลายตำแหน่งในคณะรัฐมนตรีของรัฐบาลอินเดีย เช่น รัฐมนตรีกระทรวงการคลัง, รัฐมนตรีต่างประเทศ, รัฐมนตรีกระทรวงกลาโหม และรองประธานคณะกรรมาธิการการวางแผน | |||||||||
14 | ราม นาถ โกวินท์ (1945–) | 25 กรกฎาคม 2017 | 25 กรกฎาคม 2022 | ผู้ว่าการรัฐพิหาร | เวงกายยา นายุดู | ภารตียชนตา | |||
2017 | |||||||||
5 ปี 0 วัน | |||||||||
โกวินท์เป็นผู้ว่าการรัฐพิหารตั้งแต่ปี พ.ศ. 2558 ถึง 2560 และเป็นสมาชิกรัฐสภาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2537 ถึง 2549 เขาเป็นประธานาธิบดีจากวรรณะจัณฑาล (ฑลิต) คนที่สอง (ต่อจาก โกจเจรีล รามัน นารายณัน) และเป็นประธานาธิบดีคนแรกจากพรรคภารตียชนตา (BJP) และเป็นสมาชิกของกลุ่มราษฏริยะ สวยัมเสวก สังฆ์ (Rashtriya Swayamsevak Sangh; RSS) ตั้งแต่วัยเยาว์ | |||||||||
15 | เทราปที มุรมู (1958–) | 25 กรกฎาคม 2022 | ดำรงตำแหน่ง | ผู้ว่าการรัฐฌารขัณฑ์ | เวงกายยา นายุดู | ภารตียชนตา | |||
2022 | |||||||||
1 ปี 266 วัน | |||||||||
มุรมูเป็นผู้ว่าการรัฐฌารขัณฑ์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2015 ถึง 2022 มุรมูกลายเป็นประธานาธิบดีคนแรกของอินเดียที่เป็นคนจากชนเผ่า และเป็นประธานาธิบดีคนที่สองจากพรรคภารตียชนตา (BJP) อีกทั้งประธานาธิบดีที่อายุน้อยที่สุดของอินเดีย และเป็นประธานาธิบดีอินเดียคนแรกที่เกิดหลังอินเดียได้รับเอกราช |
This article uses material from the Wikipedia ไทย article รายชื่อประธานาธิบดีอินเดีย, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.