Ramadan

S'utiliza indiferentament lo mot de ramadam per designar aquel mes e, per metonimia, lo june especial (sawm) que se passa pendent aquel periòde, e que constituís un dels cinc pilars de l'islam. Lo mot de ramadan ja èra lo nom del noven mes dins la cultura aràbia anteriora a l'arribada de l'islam; la paraula deriva de la raiç aràbia rmḍ, que fa referéncia a «calor intensa» e «secada».

Pendent tota sa durada, los musulmans (salvat los malauts, las femnas emprenhadas o que alachan, los enfants pichons, los vièlhs o tot autra persona per la quala aquel june estricte poiriá amenaçar la santat) devon ingerir o introduire pas res dins son còrs dempuèi l'alba fins al crepuscul, es a dire pas manjar ni beure pas res, e a mai s'absténer de fumar, de se perfumar e d'aver de relacions sexualas, durant las oras del jorn. Cada vèspre, la rompedura del june quotidian a un caractèr festiu, ocasion de reünions de familha, de lecturas partejadas de l'Alcoran o de far caritat pels paures. Lo mes pren fin amb l'Id al-fitr, la fèsta de la rompedura del june, que comença lo primièr jorn del mes seguent, xawwal, e qu'es ocasion de grandas festivitats.

Pendent lo mes del ramadan se celèbra la Nuèit del Destin (Làylat al-Qadr). Segon la tradicion, seriá durant aquela nuèit que lo Coran seriá estat revelat per l'àngel Gabrièl al profèta Maomet.

• 02 de ramadan, revelacion de la Torah a Moïses (tradicion del chiisme).
• 10 de ramadan, mòrt de Khadija, la primièra esposa de Maomet.
• 12 de ramadan, revelacion evangelica a Jèsus (tradicion del chiisme).
• 15 de ramadan, naissença de l'imam al-Hàssan ibn Alí.
• 17 de ramadan, victòria dels musulmans a la batalha de Badr.
• 18 de ramadan, revelacion del Libre dels Salmes a Dàvid (tradicion del chiisme).
• 21 de ramadan, mòrt del califa Alí ibn Abi-Tàlib.
• 23 de ramadan, revelacion del Coran a Maomet (tradicion del chiisme)
• Nuèit del 26 al 27 de ramadan, Nuèit del Destin quand, segon la tradicion sunnita majoritària, la revelacion del Coran a Moamet.