Nestorianisme

Aquela tèsi foguèt premier defenduda per Nestòri (vèrs 381-451), patriarca de Constantinòble de 428 a 431. Trobèt un nombre important de partisans mai suscitèt tanben d'oposicions fòrtas, especialament de part de Ciril d'Alexàndria (376-444). En 431, lo concili d'Efèsi condamnèt lei doctrinas de Nestòri que foguèt condamnat per eresia. D'efèct, la preséncia de doas naturas diferentas au sen de Jèsus Crist i foguèt considerada coma una forma de diofisisme. Confirmada en 451, aquela senténcia entraïnèt un esquisme e lei Nestorians quitèron la branca principala dau cristianisme. Gardèron pasmens una influéncia importanta au sen dei Glèisas orientalas fins a l'Edat Mejana gràcias a una òbra missionària fòrça importanta en Asia. Ansin, au sègle X, de evescats nestorians existián dins un nombre important d'estats asiatics coma lo Califat Abbassida ò l'Empèri Chinés. Dins aquò, a partir de la fin dau periòde medievau, lei comunautats nestorianas declinèron en causa de mesuras anticrestianas (en particular, enebiment deis accions missionàrias) ò de trèbols regionaus. Au sègle XVI, una partida dei Nestorians acceptèron de jonher la Glèisa Catolica au concili de Florença (1551). Uei, lo nestorianisme es principalament representada per Glèisa assiriana de l'Orient.

• Cristianisme.
• Glèisa assiriana de l'Orient