Francés Xavièr Fabre

Prèmi de Roma en 1787. Foguèt l'amic d'Alfieri e de la comtessa d'Albany veusa del darrièr dels Stuarts. A partir de 1790, trabalhèt luenh de París e de son mèstre David. Sa clientèla es divèrsa e aristocratica en Itàlia. Dona de sos modèls d'imatges agradables, un pauc flatós, gaireben realistas, conformes a la concepcion del retrach tradicional mondan. Un de sos retraches mai celèbres es lo del fraire de Napoleon I, Lucian Bonaparta, pintat en 1808 e que faguèt tres còps qu'un es al Museo Napoleonico de Roma, une autre al Musèu Fabre e lo tresen dins une granda colleccion napoleoniana privada. Sortís pas del repertòri de tradicion. Per l'estil s’inspira d'aquel de David dels ans 1780. Se distinguís per la severitat de l'estil, la puretat del dessenh e la riquessa de la color.

En 1824, a la mòrt de la comtessa d'Albany, s'installèt a Montpelhièr e faguèt dona a la vila de sas colleccions de pinturas e de libres a condicion que sián lo punt de depart d'un musèu, l'actual Musèu Fabre, e que pòsca abitar al musèu.

• La Mort de Narcisse (1814) ;
• Lucien Bonaparte (1808)
• La Mort de Milon de Crotone ;
• Philoctète dans l'île de Lemnos ;
• La Chaste Suzanne ;
• Le Jugement de Pâris ;
• Le Portrait d'Alfieri ;
• La Mort de Philopœme.

•  
  Le Soldat romain au repos (1788)
•  
  Le Soldat grec au repos, coll. part.
•  
  Deux hommes nus (1825)
•  
  Jeune berger d'Arcadie, coll. part.

Nòtas

Referéncias

• (fr)Ligam cap a un estudi istoric sus Fabre, son parcors e lo musèu, del Conservator en cap, Director del Musèu Fabre, M. Michel Hilaire[1]
• (fr)Ligam cap a la descripcion del Musèu Fabre per Eugène Thomas Segond Empèri[2]

• (fr)Michel Hilaire, Laure Pellicer, Sidonie Lemeux-Fraitot, Carlo Sisi, « François-Xavier Fabre de Florence à Montpellier (1766-1837) », Editions Somogy, 2008.

•   Portal de Lengadòc
•   Portal d'Occitània