ຄະນິດສາດ

ການນຳໃຊ້ ຄວາມຮູ້ພື້ນຖານ ກ່ຽວກັບ ຄະນິດສາດ ແມ່ນ ເລີ່ມແຕ່ ສະໄໝເອຢິບບູຮານ, ເມໂສໂປຕາເມຍ, ອິນເດຍບູຮານ, ຈີນບູຮານ ແລະ ເກຣັກບູຮານ. ເວົ້າໄປແລ້ວ ຄະນິດສາດ ແມ່ນ ວິທະຍາສາດພື້ນຖານ ຫຼື ເຄື່ອງມື ທີ່ຈຳເປັນ ໃນ ເກືອບທຸກໆ ຂະແໜງວິຊາ.)

 

ດັ່ງທີ່ໄດ້ກ່າວມາແລ້ວ ບັນດາທິດສະດີ ໃນ ຄະນິດສາດ ທຳອິດ ເກີດຂຶ້ນມາ ຈາກ ຄວາມຈຳເປັນ ຂອງ ການຄິດໄລ່ ໃນ ການຄ້າ, ເພື່ອຢາກ ເຂົ້າໃຈ ຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງໂຕເລກ, ເພື່ອ ວັດແທກດິນ, ແລະ ຄາດຄະເນ ປະກົດການດ້ານ ດາລາສາດ. ຈາກ 4 ຄວາມຈຳເປັນ ຂ້າງເທິງນີ້​ ມັນສາມາດ ຈັດແບ່ງ ຄະນິດສາດ ອອກເປັນ ຄະນິດສາດ ທີ່ ສຶກສາ ກ່ຽວກັບ ຈຳນວນ, ໂຄງສ້າງ, ກາງຫາວ ແລະ ການປ່ຽນແປງ ເຊິ່ງແມ່ນ ພຶດຊະຄະນິດ, ເລຂາຄະນິດ, ໄຕມູມ, ແລະ ວິເຄາະຄະນິດ) ນັ້ນເອງ.

ຈຳນວນ

ການສຶກສາ ຈຳນວນ ເລີ່ມຈາກ ໂຕເລກ, ເຊັ່ນ ຈຳນວນທຳມະຊາດ ແລະ ຈຳນວນຖ້ວນ, ການບວກລົບຄູນຫານ ມັນ ເຊິ່ງ ຖືກຈັດເປັນ ພຶດຊະຄະນິດ. ເມື່ອ ລະບົບນໍ້າເບີມີການພັດທະນາ ຈຳນວນເຕັມ ກໍ່ຖືກຖືວ່າ ແມ່ນ ກຸ່ມຍ່ອຍ ຂອງ ຈຳນວນປົກກະຕິ ເຊິ່ງ ກໍ່ຈະເປັນ ອົງປະກອບ ຂອງ ຈຳນວນຈິງ ອີກຕໍ່ໜຶ່ງ. ປະຈຸບັນ ຈຳນວນຈິງ ກໍ່ຖືວ່າ ແມ່ນ ສ່ວນໜຶ່ງ ຂອງ ຈຳນວນສົນ.

${\displaystyle 1,2,3\,\!}$	${\displaystyle -2,-1,0,1,2\,\!}$	${\displaystyle -2,{\frac {2}{3}},1.21\,\!}$	${\displaystyle -e,{\sqrt {2}},3,\pi \,\!}$	${\displaystyle 2,i,-2+3i,2e^{i{\frac {4\pi }{3}}}\,\!}$
ຈຳນວນທຳມະຊາດ	ຈຳນວນຖ້ວນ	ຈຳນວນປົກກະຕິ	ຈຳນວນຈິງ	ຈຳນວນສົນ

ໂຄງສ້າງ

ບັນດາ ອົງປະກອບ ຂອງ ຄະນິດສາດ ເຊັ່ນ ກຸ່ມ ຂອງ ຈຳນວນ ແລະ ສົມຜົນ ຈະມີຄຸນລັກສະນະ ທາງໂຄງສ້າງ. ຄຸນລັກສະນະ ທາງໂຄງສ້າງນີ້ ແມ່ນ ຖືກສຶກສາຢູ່ ກຸ່ມ, ໜ້າ ແລະ ພຶດຊະຄະນິດ ນາມມະທຳ ອື່ນໆ.

ທິດສະດີຈຳນວນ	ພຶດຊະຄະນິດນາມມະທຳ	ທິດສະດີກຸ່ມ	ທິດສະດີລຳດັບ

ກາງຫາວ

ການສຶກສາ ກ່ຽວກັບກາງຫາວ ເລີ່ມຈາກ ໄຕມູມ. ໄຕມູມ ປະກອບດ້ວຍ ກາງຫາວ ແລະ ຈຳນວນ ເປັນຂະແໜງ ທີ່ ຫຼັກເກນປີຕາກໍທີ່ມີຊື່ສຽງສັງກັດຢູ່. ການສຶກສາກາງຫາວ ໃນໄລຍະຫຼັງ ຈະລວມເອົາ ໄຕມູມ ທີ່ມີຫຼາຍມິຕິກ່ວາ.

ເລຂາຄະນິດ	ໄຕມູມ	ຜົນຕຳລາໄຕມູມ	ໂທໂປໂລຈີ	ເລຂາຄະນິດເຟຣກຕາລ

ການປ່ຽນແປງ

ການສຶກສາ ກ່ຽວກັບ ການປ່ຽນແປງ ແມ່ນ ຫົວຂໍ້ລວມໜຶ່ງ ໃນ ວິທະຍາສາດທຳມະຊາດ, ໃນນີ້​ ຜົນຕຳລາ ແມ່ນ ເຄື່ອງມື ສຳຄັນທີ່ສຸດອັນໜຶ່ງ ທີ່ ຖືກຄົ້ນຄິດຂຶ້ນມາ ເພື່ອ ສຶກສາຄວາມປ່ຽນແປງນີ້. ແນວຄວາມຄິດ ທີ່ ເປັນແກນຫຼັກ ໃນການອະທິບາຍ ການປ່ຽນແປງ ແມ່ນ [1]ສົມຜົນ.

		ຮູບ:Differential.png
ຜົນຕຳລາ	ຜົນຕຳລາເວັກເຕີ	ຕຳລາສ່ວນຕ່າງ	ລະບົບໄດນາມິກ	ທິດສະດີຄາວສ໌