Madeline Bell (fødd 23.
juli 1942) er ein amerikansk soulsongar som vart kjend i Storbritannia i 1960-åra.
Madeline Bell | |||
Madeline Bell på scenen | |||
Fødd | 23. juli 1942 (81 år) | ||
---|---|---|---|
Fødestad | Newark | ||
Opphav | USA | ||
Aktiv | 1965–i dag | ||
Sjanger | Soul | ||
Instrument | vokal | ||
Tilknytte artistar | Sandpebbles, Dusty Springfield, Blue Mink, Ashman-Reynolds, Spike Edney's All Star Band (S.A.S.) | ||
Plateselskap | RPM, RCA | ||
Verka som | Songar og låtskrivar |
Ho arbeidde mykje som studiomusikar, mest kjend for arbeidet sitt med Dusty Springfield. Den første solohitten hennar var ein coverversjon av Dee Dee Warwick-singelen «I'm Gonna Make You Love Me», som gjorde det betre i USA enn originalen.
Madeline vart med i pop-comboen Blue Mink, som hadde fleire hittar i Storbritannia. Bell song korvokal for mange artistar og i 1975 song ho i Eurovision Song Contest i Stockholm i Sverige som korist for den tyske songen «Ein Lied Kann Eine Brücke Sein» av Joy Fleming. Ho song òg i den franske discogruppa Space.
This article uses material from the Wikipedia Nynorsk article Madeline Bell, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Teksten er tilgjengeleg under CC BY-SA 4.0 om ikkje anna er oppgjeve. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Nynorsk (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.